.
.
Η Μαρία με τα κίτρινα, ντυμένη με ένα, κατά μέσο όρο, γκριζωπό ροζέ συνολάκι, με το που μπήκε στη γραφειοσάλα του συλλόγου, μας χαιρέτησε με το γνωστό της χαμόγελο, το γεμάτο γλυκόζη, που μας ανεβάζει και το ... ζάχαρο, κι αντί να πάει στο γραφείο της, κάθησε στο παρακείμενο καναπεδάκι.
Ο υπερσυντέλικος της κούρασης της ήταν προφανής. Και όταν η κούραση φτάνει στον υπερσυντέλικο, ο παρακείμενος καναπές είναι πιο θελκτικός. Ξέρω ότι το ξέρετε... Πως είπατε; "κεκουρασμένη"; Άντε καλά. Και ο υπερσυντέλικος διεθνώς; Superplusfinal? Ά να χαθείς, παλιόπαιδο... Και η μύτη διεθνώς; Mixer, έ; Περίμενε να τελειώσω και θα σου τις βρέξω, δεν θα τις γλυτώσεις, θα τα πούμε...
Τί να σου κάνει η γυναίκα, η Μαρία, με τόσες παλινδρομήσεις, "τον άντρα ή το γείτονα", που έφτασε σχεδόν κάπου στο μεσουράνημα της ή τη μέση ηλικία, μεσόκοπη κτλπ και βλέπει γύρω της "τις ντοματούλες να κοκινίζουν καθ΄ όν χρόνον τα αγγουράκια μεγαλώνουν" κι αυτή να μη προλαβαίνει να γευτεί καμιά σαλατίτσα με λίγο λαδολέμονο ή έστω και λαδόξυδο. Δουλειές, οικογένεια, υποχρεώσεις και και και...
"Τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι" , "τρεις εφτά εικοσιμία", "τρεις και το λουρί στη μάνα" και πολλά παρόμοια, όπως "τσιάτσιρι πάτσιρι", "τσιλίκα τσιλικάρι", "ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις" κτλπ είναι μια καλή λύση στην "κρίση της μέσης ηλικίας"!
Και σε πολλές άλλες κρίσεις μηδέ και της οικονομικής εξαιρουμένης ..."Ο χρόνος άγει εις φως την αλήθειαν"! Θα μπορούσαμε να πούμε το αντίστοιχο και για τις κρίσεις...
Μετά από λίγο, η Μαρία, έγειρε το κορμάκι της, κορμάρα δηλαδή, τέλος πάντων, κι αποκοιμήθηκε πάνω στον καναπέ. Και ο καναπές "άγει εις φώς" την κρίση της μέσης ηλικίας και μάλιστα όταν γίνεται ... κρεβάτι!
Και το "συλλομεσούρ", μαντάμ!, να μη το ξεχάσουμε κι αυτό, δίνει λύση στην κρίση, αν και νομίζω πως αυτό σας είναι γνωστό μιας και είστε μέλη του συλλόγου...
Οι υπόλοιποι, δηλαδή εμείς, αποφασίσαμε σιωπηρά να κάνουμε ησυχία για να μη την ξυπνήσουμε. Πλήν φυσικά του διαβολεμένου Χρυσόστομου που επέμεινε να μας εξηγήσει τι όνειρο έβλεπε η Μαρία.
Ο Χρυσόστομος, αν δεν το ξέρετε, είναι φανατικός οπαδός της τεχνολογίας. Αυτή τη φορά αγόρασε το τελευταίο επίτευγμα της τεχνολογίας. Ένα ΟΝΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ !
Κρατώντας το ονειροσκόπιο κάτι σα να κρατάς τα κιάλια και κοιτώντας προς τη Μαρία άρχισε να μας περιγράφει το όνειρο της Μαρίας.
............... στο επόμενο η συνέχεια, τώρα πάω για νάνι, ζήλεψα από τη Μαρία. Άντε καλέ, ο καναπές αυτός δε μας χωράει και τους δύο...είσαι πολύ κουτσομπόλα, το ξέρεις;
.
ΟΚ, συνεχίζουμε...
Ο Χρυσόστομος περιγράφει ...
Αυτή τη στιγμή η Μαρία βρίσκεται μπροστά στο παλιό κτίριο της φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου μαζί με άλλα πρωτοετάκια και κοιτώντας πάνω στη μετώπη του κτιρίου διαβάζουν την επιγραφή "ΜΟΥΣΑΙΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ" και συζητούν. Είναι μια πολύ καλή νεανική παρεούλα που με τη ζωντάνια της δίνει ζωή ακόμα και στο παλιό εκείνο κτίριο με την τόση ιστορία του.
Η Μαρία περικυκλωμένη από τους / τις συναδέλφους της είναι το κέντρο του θαυμασμού γιατί είχε περάσει πρώτη στις εισαγωγικές εξετάσεις της Φιλοσοφικής και με πολύ μεγάλο βαθμό.
- Να το γιορτάσουμε, της λέγανε, πάμε κάπου να κάνουμε και καμιά θυσία στις μούσαις... Εδώ τριγύρω έχει πολύ καλά μαγαζάκια και φτηνά, για φοιτητές, με πολύ καλή μουσικούλα...
- Μη βιάζεστε, λέει η Μαρία, αύριο Σάβατο έχω τα γενέθλια μου, κλείνω τα δεκαοχτώ, θα σας κάνω πάρτυ...
- Α, πολύ ωραία, πολύ ωραία, θα έλθουμε, να τα χιλιάσεις...
Όταν έφτασε σπίτι άρχισε να κάνει σχέδια για το πάρτυ, θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο, θα ... Κάποια στιγμή όμως θυμήθηκε πως τα λεφτουδάκια που της άφησε ο μπαμπάς της ήταν για το ενοίκιο και τώρα; πώς θαγοράσουμε τούρτα και κεράκια και ποτά...Καταστροφή...Και τώρα τί κάνουμε; Άντε να βρούμε λύση σε μια τέτοια κρίση.
Δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ κι αποφάσισε! Τί σου είναι τα νιάτα. Θα γίνω εγώ η τούρτα!!! Μονολόγησε.
Εβαλε στη μέση του μικρού σαλονιού ένα καναπέ που γίνηκε κρεβάτι και έπαιρνε διάφορες πόζες και θέσεις πάνω στον καναπέ για να διαλέξει ποια στάση θα έμοιαζε καλύτερα με τούρτα. Στο τέλος βαρέθηκε και είπε ένα " τι πειράζει" απλά θα ξαπλώσω ανάσκελα. Και θα πω στα παιδιά να φέρουν εκείνα κεράκια και κάνα ποτό.
- Τέλεια, είπε μόνη της και οπως ήταν ξαπλωμένη πήρε έναν υπνάκο...
Άγνωστο πόσες ώρες κοιμήθηκε και ξύπνησε από τη φωνή της φίλης και συγκατοίκου της.
- Μαρία, ήλθαν τα παιδιά για το πάρτυ!!!
Και πριν προλάβει καλά καλά να σιάξει τα μαλλιά της ένοιωθε να περνάνε πάνω της ένας ένας να της δίνουν ένα φιλί, να της λένε ευχές και να της βάζει ο καθένας κι από ένα κεράκι.
Φυσικά πρώτος και καλύτερος ο φοιτητής της σχολής γυμναστικής. Τί παιδί! Τον είχε προσέξει από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Κι εκείνος την πρόσεξε και της έδειξε με ένα χαμόγελο την προτίμηση του.
Είναι γνωστό στο μαθητόκοσμο η έλξη που υπάρχει ανάμεσα στους γυμναστές και τις φιλολόγες, αν και το θέμα μάλλον δεν φαίνεται να είναι "αναγνωρισμένο από το Υπουργείο Παιδείας". Η φιλολόγα, καλλιεργημένος νους, ο γυμναστής, καλλιεργημένο σώμα, το έλεγαν και οι αρχαίοι έλληνες: Νους υγιής εν σώματι υγιεί...
Η καλή φίλη του συλλόγου, το Ρηνάκι, που μας συμβουλεύει πάνω σε διάφορα θεματάκια πριν γράψουμε ένα άρθρο αυτή τη φορά ήταν σαφής!
- Πρόσεξε μη της βάλεις πάνω από 18 κεράκια της Μαρίας γιατί θα γίνει σα μανάλι της εκκλησίας...
Ο Χρυσόστομος, του άρεσε η παρατήρηση, χαριτολογώντας είπε: Όχι μανάλι, Μανουέλα θα γίνει...
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε θόρυβος απέξω από το διαμέρισμα της Μαρίας κι έτρεξε στο μπαλκόνι να δει τι συμβαίνει. Ίσως νάναι οι γείτονες να παραπονεθούν για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Τί να δεί! Χιλιάδες κόσμος πλησίαζε προς την οικοδομή της. Η ουρά του πλήθους χανόταν στο βάθος της λεωφόρου. Τέτοια ώρα πορεία διαμαρτυρίας, σκέφτηκε. Αδύνατον.
- Ο σύλλογος θάναι που πάει στο πάρτυ, πετάχτηκε ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.), συνεπαρμένος κι αυτός από το όνειρο της Μαρίας με τα κίτρινα. Ας την ξυπνήσουμε τη γυναίκα μη πάθει τίποτα η γυναίκα απο το φόβο της...
- Όχι, όχι ακούστηκε η δακτυλογράφος, μην το κάνετε αυτό στη Μαρία, θα την απογοητεύσετε...
- Έχει δίκιο η δακτυλογράφος, ακούστηκε βραχνά η φωνή του Χρυσόστομου, ένας σύλλογος σα τον δικό μας ποτέ δεν θ' απαγοήτευε μια δεκαοχτάρα!
Κατέβασε από τα μάτια του τα κιάλια, το ... ονειροσκόπιο... κι άρχισε να γελάει δυνατά.
- Σας την έσκασα πάλι, το πιστέψατε, έ; Ονειροσκόπιο, έ; Ό,τι σας λένε το πιστεύετε, έ; Χα-χα-χα.
Ο θόρυβος της παντόφλας στο κεφάλι του Χρυσόστομου από το χέρι της κυρίας Χρύσας, (τι στόχο, αυτή η γυναίκα), που μόλις είχε μπεί, ξύπνησε και τη Μαρία.
- Τι συμβαίνει, βρε παιδιά, πέστε μου και μένα να γελάσω, έλεγε έκπληκτη η Μαρία.
Με τέτοιια γέλια, άντε να απαντήσεις...
Ο σύλλογος
.
.
Η Μαρία με τα κίτρινα, ντυμένη με ένα, κατά μέσο όρο, γκριζωπό ροζέ συνολάκι, με το που μπήκε στη γραφειοσάλα του συλλόγου, μας χαιρέτησε με το γνωστό της χαμόγελο, το γεμάτο γλυκόζη, που μας ανεβάζει και το ... ζάχαρο, κι αντί να πάει στο γραφείο της, κάθησε στο παρακείμενο καναπεδάκι.
Ο υπερσυντέλικος της κούρασης της ήταν προφανής. Και όταν η κούραση φτάνει στον υπερσυντέλικο, ο παρακείμενος καναπές είναι πιο θελκτικός. Ξέρω ότι το ξέρετε... Πως είπατε; "κεκουρασμένη"; Άντε καλά. Και ο υπερσυντέλικος διεθνώς; Superplusfinal? Ά να χαθείς, παλιόπαιδο... Και η μύτη διεθνώς; Mixer, έ; Περίμενε να τελειώσω και θα σου τις βρέξω, δεν θα τις γλυτώσεις, θα τα πούμε...
Τί να σου κάνει η γυναίκα, η Μαρία, με τόσες παλινδρομήσεις, "τον άντρα ή το γείτονα", που έφτασε σχεδόν κάπου στο μεσουράνημα της ή τη μέση ηλικία, μεσόκοπη κτλπ και βλέπει γύρω της "τις ντοματούλες να κοκινίζουν καθ΄ όν χρόνον τα αγγουράκια μεγαλώνουν" κι αυτή να μη προλαβαίνει να γευτεί καμιά σαλατίτσα με λίγο λαδολέμονο ή έστω και λαδόξυδο. Δουλειές, οικογένεια, υποχρεώσεις και και και...
"Τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι" , "τρεις εφτά εικοσιμία", "τρεις και το λουρί στη μάνα" και πολλά παρόμοια, όπως "τσιάτσιρι πάτσιρι", "τσιλίκα τσιλικάρι", "ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις" κτλπ είναι μια καλή λύση στην "κρίση της μέσης ηλικίας"!
Και σε πολλές άλλες κρίσεις μηδέ και της οικονομικής εξαιρουμένης ..."Ο χρόνος άγει εις φως την αλήθειαν"! Θα μπορούσαμε να πούμε το αντίστοιχο και για τις κρίσεις...
Μετά από λίγο, η Μαρία, έγειρε το κορμάκι της, κορμάρα δηλαδή, τέλος πάντων, κι αποκοιμήθηκε πάνω στον καναπέ. Και ο καναπές "άγει εις φώς" την κρίση της μέσης ηλικίας και μάλιστα όταν γίνεται ... κρεβάτι!
Και το "συλλομεσούρ", μαντάμ!, να μη το ξεχάσουμε κι αυτό, δίνει λύση στην κρίση, αν και νομίζω πως αυτό σας είναι γνωστό μιας και είστε μέλη του συλλόγου...
Οι υπόλοιποι, δηλαδή εμείς, αποφασίσαμε σιωπηρά να κάνουμε ησυχία για να μη την ξυπνήσουμε. Πλήν φυσικά του διαβολεμένου Χρυσόστομου που επέμεινε να μας εξηγήσει τι όνειρο έβλεπε η Μαρία.
Ο Χρυσόστομος, αν δεν το ξέρετε, είναι φανατικός οπαδός της τεχνολογίας. Αυτή τη φορά αγόρασε το τελευταίο επίτευγμα της τεχνολογίας. Ένα ΟΝΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ !
Κρατώντας το ονειροσκόπιο κάτι σα να κρατάς τα κιάλια και κοιτώντας προς τη Μαρία άρχισε να μας περιγράφει το όνειρο της Μαρίας.
............... στο επόμενο η συνέχεια, τώρα πάω για νάνι, ζήλεψα από τη Μαρία. Άντε καλέ, ο καναπές αυτός δε μας χωράει και τους δύο...είσαι πολύ κουτσομπόλα, το ξέρεις;
.
ΟΚ, συνεχίζουμε...
Ο Χρυσόστομος περιγράφει ...
Αυτή τη στιγμή η Μαρία βρίσκεται μπροστά στο παλιό κτίριο της φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου μαζί με άλλα πρωτοετάκια και κοιτώντας πάνω στη μετώπη του κτιρίου διαβάζουν την επιγραφή "ΜΟΥΣΑΙΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ" και συζητούν. Είναι μια πολύ καλή νεανική παρεούλα που με τη ζωντάνια της δίνει ζωή ακόμα και στο παλιό εκείνο κτίριο με την τόση ιστορία του.
Η Μαρία περικυκλωμένη από τους / τις συναδέλφους της είναι το κέντρο του θαυμασμού γιατί είχε περάσει πρώτη στις εισαγωγικές εξετάσεις της Φιλοσοφικής και με πολύ μεγάλο βαθμό.
- Να το γιορτάσουμε, της λέγανε, πάμε κάπου να κάνουμε και καμιά θυσία στις μούσαις... Εδώ τριγύρω έχει πολύ καλά μαγαζάκια και φτηνά, για φοιτητές, με πολύ καλή μουσικούλα...
- Μη βιάζεστε, λέει η Μαρία, αύριο Σάβατο έχω τα γενέθλια μου, κλείνω τα δεκαοχτώ, θα σας κάνω πάρτυ...
- Α, πολύ ωραία, πολύ ωραία, θα έλθουμε, να τα χιλιάσεις...
Όταν έφτασε σπίτι άρχισε να κάνει σχέδια για το πάρτυ, θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο, θα ... Κάποια στιγμή όμως θυμήθηκε πως τα λεφτουδάκια που της άφησε ο μπαμπάς της ήταν για το ενοίκιο και τώρα; πώς θαγοράσουμε τούρτα και κεράκια και ποτά...Καταστροφή...Και τώρα τί κάνουμε; Άντε να βρούμε λύση σε μια τέτοια κρίση.
Δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ κι αποφάσισε! Τί σου είναι τα νιάτα. Θα γίνω εγώ η τούρτα!!! Μονολόγησε.
Εβαλε στη μέση του μικρού σαλονιού ένα καναπέ που γίνηκε κρεβάτι και έπαιρνε διάφορες πόζες και θέσεις πάνω στον καναπέ για να διαλέξει ποια στάση θα έμοιαζε καλύτερα με τούρτα. Στο τέλος βαρέθηκε και είπε ένα " τι πειράζει" απλά θα ξαπλώσω ανάσκελα. Και θα πω στα παιδιά να φέρουν εκείνα κεράκια και κάνα ποτό.
- Τέλεια, είπε μόνη της και οπως ήταν ξαπλωμένη πήρε έναν υπνάκο...
Άγνωστο πόσες ώρες κοιμήθηκε και ξύπνησε από τη φωνή της φίλης και συγκατοίκου της.
- Μαρία, ήλθαν τα παιδιά για το πάρτυ!!!
Και πριν προλάβει καλά καλά να σιάξει τα μαλλιά της ένοιωθε να περνάνε πάνω της ένας ένας να της δίνουν ένα φιλί, να της λένε ευχές και να της βάζει ο καθένας κι από ένα κεράκι.
Φυσικά πρώτος και καλύτερος ο φοιτητής της σχολής γυμναστικής. Τί παιδί! Τον είχε προσέξει από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Κι εκείνος την πρόσεξε και της έδειξε με ένα χαμόγελο την προτίμηση του.
Είναι γνωστό στο μαθητόκοσμο η έλξη που υπάρχει ανάμεσα στους γυμναστές και τις φιλολόγες, αν και το θέμα μάλλον δεν φαίνεται να είναι "αναγνωρισμένο από το Υπουργείο Παιδείας". Η φιλολόγα, καλλιεργημένος νους, ο γυμναστής, καλλιεργημένο σώμα, το έλεγαν και οι αρχαίοι έλληνες: Νους υγιής εν σώματι υγιεί...
Η καλή φίλη του συλλόγου, το Ρηνάκι, που μας συμβουλεύει πάνω σε διάφορα θεματάκια πριν γράψουμε ένα άρθρο αυτή τη φορά ήταν σαφής!
- Πρόσεξε μη της βάλεις πάνω από 18 κεράκια της Μαρίας γιατί θα γίνει σα μανάλι της εκκλησίας...
Ο Χρυσόστομος, του άρεσε η παρατήρηση, χαριτολογώντας είπε: Όχι μανάλι, Μανουέλα θα γίνει...
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε θόρυβος απέξω από το διαμέρισμα της Μαρίας κι έτρεξε στο μπαλκόνι να δει τι συμβαίνει. Ίσως νάναι οι γείτονες να παραπονεθούν για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Τί να δεί! Χιλιάδες κόσμος πλησίαζε προς την οικοδομή της. Η ουρά του πλήθους χανόταν στο βάθος της λεωφόρου. Τέτοια ώρα πορεία διαμαρτυρίας, σκέφτηκε. Αδύνατον.
- Ο σύλλογος θάναι που πάει στο πάρτυ, πετάχτηκε ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.), συνεπαρμένος κι αυτός από το όνειρο της Μαρίας με τα κίτρινα. Ας την ξυπνήσουμε τη γυναίκα μη πάθει τίποτα η γυναίκα απο το φόβο της...
- Όχι, όχι ακούστηκε η δακτυλογράφος, μην το κάνετε αυτό στη Μαρία, θα την απογοητεύσετε...
- Έχει δίκιο η δακτυλογράφος, ακούστηκε βραχνά η φωνή του Χρυσόστομου, ένας σύλλογος σα τον δικό μας ποτέ δεν θ' απαγοήτευε μια δεκαοχτάρα!
Κατέβασε από τα μάτια του τα κιάλια, το ... ονειροσκόπιο... κι άρχισε να γελάει δυνατά.
- Σας την έσκασα πάλι, το πιστέψατε, έ; Ονειροσκόπιο, έ; Ό,τι σας λένε το πιστεύετε, έ; Χα-χα-χα.
Ο θόρυβος της παντόφλας στο κεφάλι του Χρυσόστομου από το χέρι της κυρίας Χρύσας, (τι στόχο, αυτή η γυναίκα), που μόλις είχε μπεί, ξύπνησε και τη Μαρία.
- Τι συμβαίνει, βρε παιδιά, πέστε μου και μένα να γελάσω, έλεγε έκπληκτη η Μαρία.
Με τέτοιια γέλια, άντε να απαντήσεις...
Ο σύλλογος
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου