-Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, γιατί επιμένεις να πάμε ταράτσα...
Έξω φυσάει το ξεροβόρι, όλα είναι παγωμένα, θα πουντιάσουμε, ενώ εδώ έχουμε τη σομπίτσα, ας είναι καλά η γιαγιά που έβαλε ολόκληρο κούτσουρο για να βράσει τη φασολάδα στη ξυλόσομπα, να πάμε στη φλοκάτη, ζεστή και μαλακιά που είναι, να ακούμε και το ροχαλητό του παπού που κουκουλώθηκε, θα πω και στο φιλαράκι τον κόκορα να σου τραγουδήσει την παλόμα...
- Για ποιά παλόμα μιλάς βρε; Ποιόν κόκορα; Για ποιά με πέρασες; Ξέρεις ποιά είμαι εγώ; Εγώ είμαι η νιαουρίτσα, με τη ροζ μυτούλα, νιάου βρε γατούλα, κτλ, το ξέχασες;
- Καλέ, για το κούκου - ρούκου - κού, παλόμα, σου λέω , το τραγουδάει πολύ ωραία ο φίλος μου ο κόκορας...
- Ό,τι και να λες εσύ, εγώ δεν πάω με κοκόρια! Εγώ θέλω ταράτσα! Τα-ρά-τσα, κατάλαβέ το...
- Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, θα σου πάρω και δυο κιλά μαρίδα να φας και να "κάνεις ταράτσα" τη κοιλίτσα σου...Πάμε στη φλοκάτη τώώώρα;
- Δε με ξεγελάς εμένα με μαρίδα, εγώ θέλω χρυσόψαρα, κατάλαβες;
- Θα σου δώσω και χρυσόψαρα, πάμε τώρα στη φλοκάάάτη;
- Σου είπα, εγώ θέλω ταράτσα, τα-ρά-τσα, πάρτο χαμπάρι...
Ήταν έτοιμος ο γάτος να την ξεσκίσει, αλλά το ανέβαλε. "Θα την ξεσκίσω στην ταράτσα" σκέφτηκε.
- Ώστε επιμένεις ταράτσα, της λέει, πάμε! και -μουρμουριστά- θα δεις εσύ...
ΣΣ να και το τραγουδάκι μας, κλικ στο βίντεο ή στο url
ή κλικ στο url https://www.youtube.com/watch?v=XQECA15-CUk
Χρυσόστομος
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου