Ευτυχία

Θέλετε ΕΥΤΥΧΙΑ;

Πηδήξτε, αγνοείστε, τη ... δυστυχία σας...


Χρυσόστομος

.

Το πάσσο των 50...

- Γειά σου, βρε καπετάν Νικόλα, με τα ωραία σου...

Ο καπετάν Νικόλας έπαιρνε μόνος του το λόγο στον καφενέ του συλλόγου και πριν ακόμα φτάσουν τα καφεδάκια. 

Πρώτα έρχονταν ο δίσκος με τα σκέτα καφεδάκια με το Χρυσόστομο. Μετά τα μέτρια με τη Μαρία με τα κίτρινα. Και μετά τα γλυκυβραστά με τη δακτυλογράφο. Τη φοιτήτρια, βρέ, των 22 μαιών. 

Ο Γιώργος ο Μοναχικός έφτιαχνε μόνος του το φραπεδάκι του  και μετά έβγαινε από το γραφείο του για να το πιεί στη υγειά των άλλων μελών του συλλόγου. 

Λοιπόν ο καπετάν Νικόλας σήμερα μας ανήγγειλε πως με δική του εισήγηση ο σύλλογος θα εφοδιάζει τα μέλη του με το πάσσο των 50 στα πεντηκοστά γενέθλια κάθε μέλους.

Διότι, όπως εξηγούσε στα μέλη, η ζωή του ανθρώπου περνάει από διάφορες φάσεις. 

"Παιδική ηλικία" παιχνίδι, γέλια και χαρές.  

"Εφηβική ηλικία" παρέα με την Αθηνά! ¨Σύν Αθηνά και χείρα κίνει"...'Οπως τη θές τη πλάθεις και ό,τι θες την κάνεις με τη φαντασία σου. Ψηλή, κοντή, ντυμένη, γυμνή, ορθάτη, ξαπλωτή και να μή τα πολυλογώ, δεν μπόρεσα ποτε να καταλάβω γιατί θέλουν να καταργήσουν τα αρχαία ελληνικά από τα σχολεία. Τόσα ωραία γνωμικά... Να κι άλλο ένα, να το θυμηθώ, " Στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"...

"Ηλικία του αραμπά". "Αραμπάς περνά σκόνη γίνεται", κάτι βράζει, κάτι χύνεται,  εκείνη πάνω στον αραμπά του μπαμπά της με γύρω γύρω στολισμένο με "στεφάνια να πλέξουμε με ρόδα και κρίνα" τρέχει στην εξοχή να πιάσει το Μάη...

Κινδυνεύεις να σε πάρει σβάρνα, αν δεν προλάβεις ν ανεβείς στο άρμα της. Κι αν προλάβεις και δεν σε πατήσει με το άρμα της, έννοια σου. Πες αλεύρι... Ένα μυτερό τακούνι σε περιμένει "η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα!" Πές νεοελληνικά το "φοβήται" ευλογημένε μου. "Να σέβεται", πάει να πει, και τα συναφή καλά πράγματα. Αλλά, να σας πω κάτι; Όπως και να το πει, άμα μπει η κουλούρα, άστο για αργότερα...

Κι εν πάσει περιπτώσει, σ αυτή την ανωκατιανή ηλικία κρατάς ένα γερό χαρτί, να πατσίζεις τα χρωστούμενα το βράδυ στο κρεβάτι. Μάχη, αγόρι μου, στο κρεβάτι, βάλτην από κάτω, μάχη σου λέω, "σώμα με σώμα", στόμα με στόμα. "Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Εκεί εσύ, να επιμένεις ότι έχεις δίκιο...     

Αλλά κι αυτό τελειώνει. Τα φυσίγγια. Μέση ηλικία. Μεσόκοπος. Κοτσομεσιασμένος. Μεσουράνημα, το λέει ο σύλλογος...

Το ιδιο κι εκείνη! Τα ζουμιά. Οι σούπες με το αυγό "κομένο". Τί να φάει...Ξαναζεσταμένο φαγητό; Άστα. Να μένει το βύσινο...

Εδώ έρχεται η μεγάλη στιγμή! Το πάσο των 50! Ο πενηντάρης. Η πενηντάρα.

Συρόμενη πόρτα στη μέση του σπιτιού. Την ανοίγεις αν έλθουν τα παιδιά και τα εγγόνια ή κάνας φίλος, αν, έχουν χαθεί κι αυτοί, και την ξανακλείνεις όταν φύγουν. Δυο  εξώπορτες, η μία για τον ένα η άλλη για τον άλλο κλπ κλπ

Ούτε καυγάδες ούτε διαζύγια ούτε ξεφτίλες. Λίγη αξιοπρέπεια κάνει καλό στη μακροζωία...

Το πάσο των 50 λοιπόν μέχρι να φτάσει κάποτε, μακάρι να αργήσει, συλλομεσούρ δηλαδή, και να βρεθεί ο ένας απ τους δυό με δύο πάσσα...

- Α, ήρθαν και οι γλυκυβραστοί και η δακτυλογράφος...Τι κορμί...
Θα γίνω φοιτητής, ποτέ δεν είναι αργά...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

. 

10000 αναγνώσεις

Το syllomesour, a king size life society, ο σύλλογος για τη μακροζωία μόλις πέρασε τις 10000 αναγνώσεις...

Θα κάνουμε πάρτυ! Με πολλά τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια...

Πιάστε τώρα κι ένα τραγουδάκι. Ελπίζουμε να σας φτιάξει λίγο.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

Ο σύλλογος με όλα του τα μέλη, χέρια, πόδια κλπ

.

Η καθυστέρηση

Μέχρι να σερβιριστούν οι καφέδες από τη Μαρία στο καφενεδάκι του συλλόγου που είχε θέα μια ολόκληρη πλαγιά του λόφου, καταπράσινη, με δεντράκια και πολύχρωμα λουλούδια, ο μπαρμπα-Κώστας άφηνε τους νεώτερους να διηγούνται τα κατορθώματα τους και σκεπτόταν επιεικώς "παιδιά είναι, άστους να κοκορεύονται..." 

Έτσι λοιπόν ο Γιαννάκης ο πιτσαδώρος βρήκε την ευκαιρία να πεί ένα ανέκδοτο απ΄ τη δουλειά του ελπίζοντας να πάρει μερικούς πόντους θαυμασμού από τους παπούδες.

- Τί ομοιότητα έχει μια καμένη πίτσα με μια εγκυμοσύνη; ρώτησε τους παπούδες.

Τον άφησαν ν απαντήσει μόνος του. Τί να ξέρουν οι παπούδες από πίτσα. "Μπομπότα" τρώγανε οι φουκαράδες στην κατοχή από καλαμποκάλευρο...

- Είναι απλό, είπε ο Γιαννάκης, κάποιος καθυστέρησε να βγάλει την πίτσα απ το φούρνο...

Σχεδόν τον αγνόησαν, γιατί εκείνη τη στιγμή η Μαρία με τα κίτρινα έβαζε το πρώτο καφεδάκι στο τραπέζι τους και ο μπαρμπα-Κώστας ρώτησε δήθεν τη Μαρία. 

- Μαρία, εσείς οι φιλολόγες τί γνώμη έχετε για τρομακτική εξέλιξη της τεχνολογίας;  

Η Μαρία αιφνιδιάστηκε, δεν περίμενε την ερώτηση, μάλλον θα προτιμούσε ν ακούσει κάτι απ τον πιτσαδώρο. Τί να πεί; Χαμογέλασε λίγο και ψέλλισε. "Θαύματα κάνει..."

- Να σε ρωτήσω, Μαρία, υπάρχει τίποτα, έστω κι αν μαζέψουμε όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, που να μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο...

- Ε, όχι, είπε χαμηλότονα η  Μαρία με τα κίτρινα, όχι και άνθρωπο, αυτό για την τεχνολογία, όσο κι αν εξελίχθηκε, δεν είναι ακόμα δυνατό. Είναι κάτι πολύ δύσκολο...

- 'Ομως, Μαρία, αυτό που είναι δύσκολο για την τεχνολογία, είναι εύκολο, όπως λέει κι ο Γιαννάκης ο πιτσαδώρος... 

Εδώ ο Γιαννάκης ξαφνιάστηκε... 

Δε φανταζόταν ότι οι παπούδες τον είχαν προσέξει, ειδικά ο μπαρπα-Κώστας... 

Για περισσότερες διευκρινήσεις ακούστε ένα παλιό ... διδακτικό τραγουδάκι. Η απήντηση μ΄ ένα κλίκ. Στο βιντεάκι φυσικά...

====
Διευκρίνηση.
Και με κοκοκό και με δύο κο το ίδιο είναι. Προσέξτε στο βίντεο τη 
"στρουμπουλή".
======
.
Χρυσόστομος

ΥΓ. Μας τηλεφώνησαν ότι το δο στο πιτσαδόρος γράφεται με όμικρον. Έχετε δίκιο, ευχαριστούμε. Θα το αφήσουμε όμως με ωμέγα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, γιατί συνήθως στις δυο πίτσες σου δίνουν και μία πίτσα δώρο...

.

Σαρανταποδαρούσα

-Τί νομίζετε πως είναι ο άνθρωπος; Μια σαρανταποδαρούσα με ... δυό πόδια είναι...
έλεγε ο μπαρμπα Θανάσης ο διαβασμένος στην παρέα του στον καφενέ του συλλόγου την ώρα που η Μαρία με τα κίτρινα άφηνε τα καφεδάκια στην παρέα  του διπλανού τραπεζιού κι σε λίγο θα έφερνε στο τραπέζι τους και τα δικά τους καφεδάκια...

- Τί λες κι εσύ, Μαρία, δεν τα λέω καλά;
- Πολύ καλά τα λες μπαρμπαθανάση, προχώρα...

- Αυτό το κορίτσι, τη Μαρία, πολύ τη συμπαθώ, μες την καρδιά μου την έχω, γιατί μου φέρνει εμπνεύσεις για φιλοσοφίες. Έτσι θάπρεπε να είναι όλες οι φιλολόγες. να πούμε, αλλά πού...

- Λοιπόν Μαρία, κάτσε κι σύ ν ακούσεις. το δικαιούσαι. 

  Ο ...  άνθρωπος, μέχρι τα σαράντα, έχει σαράντα πόδια και τρέχει και τρέχει και τρέχει, σα το Θανάση Βέγγο (Θ.Β.) . Τρέχει και δε φτάνει που λένε στο χωριό. Θέλει να κάνει πολλά, να φτάσει ψηλά, να φανεί.

   Μετά τα σαράντα αρχίζει να μεσουρανεί! 

Και, καθώς μεσουρανεί, του φεύγουν τα σαράντα πόδια και μένει με δύο!...

Τί να προλάβεις μετά να κάνεις με δύο πόδια; 

Άντε να φτάσεις,το πολύ. μέχρι το σύλλογο μεσουρανούντων συλλομεσούρ για μακροζωία...

   Γι αυτό σου λέω Μαρία, 
έλα και κάτσε στην παρέα μας κι ασ τους καφέδες για λίγο...

   Η μακροζωία είναι πάνω από σαράντα φορές προτιμότερη απ τους καφέδες. Μαρία, Μαρία, ...

Η Μαρία ήταν έτοιμη να πειράξει τον μπαρμπαθανάση, να του πει "οκ, αλλά μόνο μια φορά το μήνα;" ("ένα το μήνα", δηλαδή), αλλά χαμογέλασε. 

 - Θα κάτσω για λίγο μπαρμπαθανάση με την ωραία παρέα σου, αλλά πρέπει να κάνω και λίγη δουλειά, έτσι δεν είναι, μπαρμπαθανάση;


Γιώργος ο μοναχικός ....

.