Νοημοσύνη της επιβίωσης

Πιτσιρικάς έκανε θελήματα και μάζευε δεκαρούλες και τις έδινε στη μανούλα του. Κέρδιζε και την αγάπη των γειτόνων και ήταν γνωστός σ όλη τη γειτονιά και στην κοντινή αγορά.

Αργότερα βοηθούσε και τους συμμαθητές του και στα μαθήματα και στα σταυρόλεξα.
- Προϊόν γάλακτος, τρία γράματα, ο απέναντι συμμαθητής του.
- Τυρί, έλεγε αυτός!
- Μα το τυρί έχει τέσσερα γράμματα...
- Ε, φάε ένα κοματάκι απ το τυρί να γίνει με τρία γράμματα...όπως το τραγούδι "τιρ" λατα τιρλάτατα...Γέλια...Πιτσιρίκοι...

Αργότερα, κάπου μετά την εφηβεία, ερωτεύτηκε σφοδρά τη Μαρίτσα, όχι "τη βάρκα λεν Μαρίτσα", και οι δικοί του τον πάντρεψαν στο άρπα κόλα γιατί έβλεπαν τη βάρκα να μετατρέπεται σε φουσκωτό και στο χωριό ήταν βαρύ το παρατσούκλι "το μπάσταρδο" για το μωρό.

Την ίδια εποχή με αφορμή κάτι μικροεχθροπραξίες με τη γείτονα 
χώρα τον πήρανε φαντάρο.

Χρόνια φανταρίτιδα την έλεγε ο γεροντάκος γιατρός του χωριού. Θα επιβιώσουν τα παιδιά. έλεγε για τους φαντάρους. Είναι τσακάλια.

Και ο γάμος με τη Μαρίτσα θα επιβιώσει. Με άδειες από τη σημαία πεταγόταν ως τη Μαρίτσα και την επιβίωνε κι αυτήν.
Και να το "αυξάνεσθε και πληθύνεστε". Γέμιζε κουτσούβελα το σπιτάκι τους.

'Ολοι στο χωριό βοηθούσαν την οικογένεια του φαντάρου. Άλλος ψωμιά, άλλος τυριά, άλλος ζαρζαβάτια, όλα τα καλά. Πιο χουβαρντάς ήταν ο κουμπάρος. Σχεδόν κάθε μέρα έστελνε με τη γυναίκα του πράγματα. Κούριερ η κουμπάρα. Ο κουμπάρος δεν πήγαινε ο ίδιος γιατί το χωριό είχε πολλούς κοτσομπόληδες..

Μόνο μια φορά, επιβαλόταν, πήγε ο κουμπάρος. Οι φασολιές είχαν ψηλώσει πολύ και η κουμπάρα δεν μπορούσε να φτάσει ως τις κορφές να μαζέψει τα φασόλια. Τότε έτρεξε ο κουμπάρος, ανέβηκε σε μια σκάλα, κι έτσι μάζεψαν μαζί με την κουμπάρα τα φασόλια.Το κρέας του φτωχού.

Ένιωθε κάποιες τύψεις η κακομοίρα, αλλά είχε και τα ελαφρυντικά της. Ήταν ευεργετημένη τόσα χρόνια από τον κουμπάρο. Δεν της πήγαινε να δείξει αχαριστία.

Κι ο φαντάρος της συχνά της έλεγε, βαρκούλα μου, μην ανησυχείς για μένα, ξέρω να επιβιώνω, κοίτα εσύ να είσαι καλά...

Τα χρόνια πέρασαν, πολλά παιδιά, πολλά εγγόνια, ο φαντάρος ασπρομάλλης σε μια παμπάλαια πολυθρόνα, θυμόταν, ξεχνούσε, ξαναθυμόταν, ξαναξεχνούσε, κάπου χαμογελούσε μόνος του.

- Επεβίωσε...και πριν κλείσει το χαμόγελο...απεβίωσε.

Και βιντεάκι...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)


 Αν το βιντεάκι δεν παίζει κάντε κλικ ΕΔΩ.
 

  .

Ο καιρός

- Μαλάκωσε ο καιρός, φίλε μου...
- Oh  yes... φυσικό είναι, με τόσους μαλάκες...

Περαστικός

.

Κική ή Κοκό...

Συμβαίνει και στους καλύτερους συλλόγους, όπως στο συλλομεσούρ, και στο συλλομεσούρ, και στο συλλομεσούρ, ...

Ο Χρυσόστομος γουστάρει τη Μαρία με τά κίτρινα, αλλά δεν...

Η Μαρία με τα κίτρινα γουστάρει το Γιώργο το Μοναχικό (Γ.Μ.), αλλά δεν... 

Ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)  γουστάρει τη δακτυλογράφο, αλλά δεν...

Η δακτυλογράφος γουστάρει δηλαδή, αλλά δεν...

Και ούτω καθεξής, αλλά δεν...

Ένα απέραντο ζικ-ζακ από "αλλά δεν" δηλαδή, αλλά δεν...

Φαύλο ζικ-ζακ, όπως λέμε, φαύλος κύκλος δηλαδή, αλλά δεν...

Και τί θα γινόταν δηλαδή χωρίς το "αλλά δεν", αλλά ΔΕΝ.

Και ακούς το Χρυσόστομο να σιγοτραγουδάει

    " μα θαρώ πως θα τα μπλέξω
      απ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω 
      την Κική την αγαπώ
      μα μ αρέσει κι η Κοκό..."

Και συνεχίζει η Μαρία με τα κίτρινα, αχ αυτές οι φιλολόγες, 
σαν απάντηση στο Χρυσόστομο, call and answer, 

      Φίλε διώξε την Κοκό
       κράτα μόνο την Κική!
       Η Κική που σ αγαπά
       θα σου δώσει και ... κοκό!... 

Ιδού και η πηγή, κάντε κλικ στο βιντεάκι...  

 

Αν το βιντεάκι δεν παιζει καντε κλικ ΕΔΩ.

.

Αφιερωμένο

Στο NICHOLAS

 

Του ορθού

Ένας ασήμαντος παιδικός φίλος, δηλαδή, ένας ορθοπαιδικός φίλος, δηλαδή, ένας παιδικός φίλος του ... ορθού...


Αλέξης ο αλεξικέραυνος 


.

F O R T I S S I M O !

ΜΕΓΑΛΟ  ΜΠΡΑΒΟ, ΠΑΙΔΙΑ...

Ο σύλλογος


.

Η Κέρκυρα του Κώστα

Η Ιθάκη του Καβάφη, για τον Κώστα, είχε μπεί σε δεύτερη μοίρα. ¨Σα βγείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος..."

Του Κώστα η Ιθάκη ήταν η Κέρκυρα !!!

Στην πρώτη του πτήση σα απόφοιτος πιλότος της Σχολής Αεροπόρων είχε την ατυχία να χαλάσουν όλα τα όργανα  επικοινωνίας του αεροπλάνου και, δεν έφτανε μόνο αυτό, τα σύννεφα τον είχαν περικυκλώσει και δεν μπορούσε να δει το έδαφος. Δεν ήξερε που βρισκόταν, δεν ήξερε που πήγαινε.

Κάποια στιγμή από ένα παροδικό άνοιγμα στα σύννεφα είδε την Κέρκυρα και πήρε πορεία για Αθήνα. Προσγειώθηκε με τα χειροκροτήματα όλων του αεροδρομίου.

Αργότερα του ανατέθηκε ένα γραφείο  προγνώσεως καιρού του αεροδρομίου. Προγνώστης καιρού. 

Τα πρωινά, μόλις έμπαινε στο γραφείο, ρωτούσε.
- Η Κέρκυρα, τί καιρό δίνει η Κέρκυρα;

Ανάλογα με τον καιρό που έδινε η Κέρκυρα και με μια βιαστική ματιά στους χάρτες καιρού (τότε δεν υπήρχαν οι δορυφόροι) έβγαζε την πρόγνωση καιρού του εικοσιτετραώρου.  

Δεν είχε πέσει ποτέ λάθος!!!

Τώρα έφυγε για την τελευταία του πτήση. Ο καιρός αίθριος παντού, και στην Κέρκυρα, Κώστα, καλή σου πτήση...

Ολίγον νεφελώδης σ αυτούς που μείναν εδώ, στο αεροδρόμιο της καθημερινότητας. Τί να κάνουμε... Έτσι είναι η ζωή...


Όλος ο σύλλογος... Αρτιμελώς...


.

Ο καρτοκινητός

Ο Βαγγελάκης, στα νιάτα του ήταν ένας παίδαρος μέχρι εκεί πάνω. Δούλευε και σπούδαζε και με το χαρτσιλίκι του τα κατάφερνε μια χαρά κι έκανε και τη νεανική ηλικία του όμορφη με τα κοριτσάκια.
Κέρναγε μιά πάστα φλόρα ή σοκαλάτα στο ζαχαροπλαστείο της παραλίας και μετά τις πήγαινε στο δωμάτιο ν ακούσουν μουσική και  να τις κεράσει και κανένα λικεράκι που του έφτιαχνε η γιαγιά του. Άχ αυτές οι γιαγιές, πόσα ξέρουν, πόσα ξέρουν...

Δεν ήταν ακριβώς ένας κοινός αγγλομπαράς, αλλά τα αγγλικά του ήταν η καραμπίνα του. Κυνηγός ... κορμιών...

-Rip  off (ρίπ οφ,γδύσου!) έλεγε στη μικρούλα λες και την έβλεπε σαν DVD. Σίγουρα κάτι θα έχετε ακούσει κι εσείς για το ριπ ντιβιντί. Έλα τώρα...

Έπαιζε μια, δυο, και τρείς φορές, κάπου κάπου και τέσσερις φορές το ντιβιντάκι στο PC (πισί) του, άλλοτε στο desktop (επιτραπέζιο) κι άλλοτε στο bedtop (μπέντοπ, bed κρεβάτι) και μετά της πέταγε με χαμόγελο "wash and go..." (γουός εντ γκόου,πλύσου και φύγε)...

"Τυχερό" - τί τυχερό ...- το λέει ο λαός... Ένα ντιβιντάκι του κόλλησε. 

Τί να κάνει ο  άνθρωπος... Θα το αφήσω να παίζει συνέχεια. Το ίδιο DVD.

Και κάποια στιγμή της λέει: Θα σου κάνω ένα μεγάλο δώρο. Ένα γάμο που θα τον ζηλέψουν όλοι.....

Τα χρόνια κύλισαν σαν νεράκι λες και ανήκουν στη κατηγορία των "υγρών σωμάτων" (στερεά, υγρά και αέρια κλπ).

Και τώρα κοκαλιάρης (να χάσετε βάρος του λέγαν οι γιατροί και να περπατάτε πολύ) με φανελάκι αθλητικό και σορτάκι και βήμα ταχύ,  με τα χέρια που ανεβοκατέβαιναν ως το ύψος των ώμων όπως οι φαντάροι στην παρέλαση,  ανηφόριζε για το καφενεδάκι το συλλόγου.

Από μακριά φαινόταν σαν μια κάρτα τηλεφώνου που  περπατάει. "Καρτοκινητόν" τον είχε βαφτίσει ο Χρυσόστομος.

- Χρυσόστομε, διαμαρτύρομαι. Δεν είσαι εντάξει φίλος. Έμαθα σχολίασες το γάμο μου...

- Έλα βρέ, με παραξήγησες, δεν είπα τίποτε κακό. Εσύ έκανες στη γυναίκα σου ένα ωραίο δώρο, το γάμο, κι αυτή θα σου το ανταποδώσει, το δώρο, με μια ωραία κηδεία, funerals, που θα τόλεγες κι εσύ...

Ο καρτοκινητός, καλό παιδί, "πολύ Κούντερα διαβάζεις, Χρυσόστομε", λέει.Άντε κέρνα καφεδάκι τώρα, ένα τη μέρα το επιτρέπει κι ο γιατρός και δη άμα είναι κερασμένο... 

Το σημειωματάριο ( Μέρος Γ΄ )

=====================================
Με τις ΕΥΧΕΣ όλου του Σύλλογου για την επέτειο του γάμου σας...............

 ====================================
 
Κοιταχτήκαμε με τη  Χαρούλα και χωρίς να πούμε λέξη δεχτήκαμε αυτή την αλήθεια:

Πράγματι η ζωή είναι μια διαδικασία που την έχουμε όλοι ανάγκη. Γιατί μέσα σ' αυτή τη διαδικασία - διαδρομή που κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει διδασκόμαστε και βιώνουμε τις αξίες της ζωής, την αγάπη, την αλήθεια, τη δημιουργία και μέσα στο σήμερα. στο τώρα και στο λεπτό αξίζει να βλέπουμε πως τη χαρά της ζωής τη συνειδητοποιούμε αστραπιαία και την απολαμβάνουμε σπάνια.
Είναι σαν αστραπή μέσα στο σκοτάδι.

--- 'Οταν είσαι λησμονημένος ή παραμελημένος ή σκοπίμως εκμηδενισμένος και μειδιάς εσωτερικώς υπερήφανος δια την ύβριν,
αυτό είναι ΝΙΚΗ.

--- Όταν καταλάβεις ότι έχεις γεράσει και η πρώτη μεγάλη ανηφόρα και η κορυφή έχουν τελειώσει, πήγαινε από πίσω όπου δύει ο ήλιος, προσπάθησε να κατεβαίνεις με τις φτέρνες, βάζοντας κόντρα στη βαρύτητα, μη σε νικήσει η κατηφόρα και κατρακυλήσεις.

---  Αν δεν είσαι έτοιμος να ααντιμετωπίσεις την αχαριστία μη προσφέρεις ποτέ σε κανένα την καλοσύνη σου και τον εαυτό σου.

--- Μία μικρή εκδίκηση είναι ανθρωπινότερη από καθόλου εκδίκηση.

--- Η πιό πικρή απογοήτευση που νιώθεις όταν προσφέρεις καλοσύνη και την ανταποδίδουν με αδικία.

--- Όσο γερή πανοπλία και αν φοράς, μπορεί να βρεθεί κάποιος να σε τρυπήσει μ' ένα άχυρο.

--- Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλεται όμως  να σηκωθείς.

--- Με το χαμόγελο κερδίζεις περισότερα παρά με το σπαθί σου.

--- Χωρίς Θεό όλα εις μάτην.

--- Το κακό όταν δεν το τιμωρείς από την αρχή σιγα σιγά μεγαλώνει.

--- Η μόρφωση εείναι το στολίδι στην ευτυχία και το καταφύγιο στη δυστυχία.

--- Το δάκρυ είναι η βροχή της καρδιάς...


Ο σύλλογος ... αρτιμελώς, (με όλα του τα μέλη), χέρια, πόδια κλπ

.

Συγκριτική δικαιοσύνη

Το μη χείρον, βέλτιστον! ή 
Απ' τολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα... 

Στο γνωστό καφενεδάκι του συλλόγου με θέα εκείνη την όμορφη πλαγιά του λόφου με τα δέντρα και τους ωραίους λουλουδόκηπους οι συζητήσεις και τα καφεδάκια στις μικρές σε κάθε τραπεζάκι παρεούλες έπερναν κι έδιναν. Χαρούμενα μελίσια.

Σ ένα ακριανό κάπως τραπεζάκι, η κυρία Χρύσα με δύο άνδρες καθόταν σιωπηλή. Είχε τα παράπονά της από τη συμπεριφορά του Χρυσόστομου κι ήρθε να βρεί το δίκιο της.

"Όλη τη μέρα πηγαίνει για ψάρεμα και το βράδυ στο κρεβάτι μου γυρνάει την πλάτη" έλεγε με παράπονο στον κυρ Χρήστο, συνταξιούχο θυροφύλακα των δικαστηρίων.

Ο κυρ Χρήστος συμπλήρωσε τριάντα πέντε χρόνια στην δικαστική υπηρεσία, θυρωρός με ανοιχτό μυαλό, και ήξερε πολλά από δίκαιο και δικαιοσύνη. Η συζήτηση μαζί του ήταν μια γρήγορη δίκη που έβγαζε τις δικαιότερες αποφάσεις.

" Να περιμείνουμε και το Χρυσόστομο, κυρία Χρύσα, ν ακούσουμε τι θα μας πει κι αυτός. "Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις" έλεγε ο Πλάτωνας!"
Και εξηγούσε:

Οι πιο πολλοί νεοέλληνες έχουν ξεχάσει μια σπουδαία πτώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας  και αργότερα γλώσσας των Ευαγγελίων, τη δοτική πτώση. Μηδενί δίκην δικάσεις, το μηδενί, όπως και το "δος ημίν σήμερον" το ημίν, που λέει κάθε μέρα ο λαός. Και πολύ σωστά. Έχει ο Θεός.

Μύθος εδώ είναι οι απόψεις και τα επιχειρήματα, πως βλέπει και ο άλλος τις κατηγορίες του ενός.

Το μύθο της κ Χρύσας τον ανέπτυξε ο κύρ Χρήστος στο Χρυσόστομο και τους άλλους παρόντες:

" Αρχεται η συνδρίασις, ησυχία παρακαλώ, ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιωματά σου... κλπ κλπ τί έχεις να πείς, Χρυσόστομε, ποιός είναι ο δικός σου μύθος...

"Για το ψάρεμα, αυτό το ξεκίνησα σαν κάτι καλό όταν άκουσα τον αριστερό ψάλτη να ψέλνει κάτι σαν " ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας κλπ" κι είδα ότι στο Γιώργο το Μοναχικό (Γ.Μ.) αρέσει το ψάρεμα...κλπκλπ μύθος είπαμε...

Η κυρία Χρύσα κουνούσε το κεφάλι της, σαν νάλεγε "κούνια που σε κούναγε" που μου ακούς και τον ψάλτη. Όλη την ώρα κοιμάσαι στο στασίδι...

Ο Χρυσόστομος συνέχισε:

Είπατε κάτι για τον Πλάτωνα, νομίζω. Αυτός δεν είναι που ανακάλυψε το "πλατωνικό έρωτα" ή κάνω λάθος; Όλα τα αντρόγυνα μετά απο μερικά χρόνια γάμου κοιμούνται πλάτη με πλάτη...

Η κυρία Χρύσα δεν άντεξε να περιμείνει την απόφαση του δικαστηρίου. Αρπάζει το Χρυσόστομο απ το γιακά. "Παντόφλα και πάσης δικαιοσύνης", σκέφτηκε. Αλλά μετάνοιωσε αμέσως. Του έδωσε μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί στο στόμα σαν τις παλιές ταινίες του κινηματογράφου.

Ακούστηκαν χιλιάδες χειροκροτήματα απόλα τα παρόντα μέλη του συλλόγου. Κι όλοι φωνάζανε : He is the best... He is the bestseller... Long live the king...

Μαρία
φυσικά με τα κίτρινα

Φέρε καφεδάκια να το γλεντήσουμε, Μαρίαααα...

.

Στην εντέλεια για τη συντέλεια

Τα λυπότανε τα φιλαράκια ο Χρυσόστομος όταν του λέγανε παραπονεμένα
- Τί κακό κάναμε και μας κοπανάνε κάθε τόσο την ίδια παροιμία, ο γέρος, λέει, ή από πέσιμο θα πάει ή από ...πέσιμο...

- Ένοια σας και το κανόνισα, έλεγε ο Χρυσόστομος.

- Τί κανόνισες πάλι, ρωτούσαν και κρεμόντουσαν από τα χείλη του...

-  Η δακτυλογράφος, καταλάβατε, ε, την παρακάλεσα τη γυμναστική της με το μπικινάκι να μην την κάνει στο δασάκι, αλλα εδώ στο καφενέ μας, μπροστά μας, εμεις καλά παιδιά είμαστε και την αγαπάμε...

- Βρε Χρυσόστομε, το κόβει ο ένας, αν γίνει αυτό θα πάμε όλοι από εγκεφαλικό...

Κι ο Χρυσόστομος...

- Αστέρι μου... του λέει, τόπιασες αμέσως...


Μαρία με τα κίτρινα


.

Οι καθυστερήσεις

Ο μιά ζωή φίλαθλος του ποδοσφαίρου κύριος Γιάννης, ένας από τους  σαράντα πέντε μιας σαρανταπεντάδας από τις πολλές (πολλαπλάσιο του 45) σαρανταπεντάδες Γιάννηδων που διαθέτει ο σύλλογος συνήθιζε να λέει πως η ζωή του ανθρώπου μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Όλοι και όλες στη ζωή τους κλωτσάνε μια μπάλα! Μιά μπάλα πού είναι και η ζωή...

Ο κύριος Γιάννης  είχε τα γενέθλιά του. Ήθελε να τα γιορτάσει στην αυλή του συλλόγου, εκείνη την απέραντη καταπράσινη πλαγιά του λόφου με τους ωραίους κήπους και τα ωραία δέντρα.
Έστησε δύο γκολ-ποστ, μια εξέδρα με μια τεράστια τούρτα σε σχήμα κυπέλου, φόρεσε στολή ποδοσφαιριστή και βγήκε στο γήπεδο απο τα αποδυτήρια. Όλα τα μέλη του συλλόγου χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν.

- Να μας ζήσει, να μας ζήσει...Ζήτω ο κύριος Γιάννης...Να τα χιλιάσεις...

Τα ενενήντα... να τα χιλιάσεις...τι καλά...

Ένας ένας τα μέλη περνούσαν από μπροστά του και του  δίνανε το χέρι και τις ευχές τους. Τί χαρά...

Οι περισσότεροι λέγαν "άντε και στα δικά μας ενενήντα..." Ήταν όλοι ... μικρότεροι...

Ο κολλητός του, τί κάρφαρος, του λέει...

- Φίλε, μη ξεχνάς, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας διαρκεί ενενήντα λεπτά, ενενήντα...

Ο κύριος Γιάννης του την έφερε. Έβαλε γκώλ στο ενενηκοστό...

- Φίλε μου, μάλλον ξέχασες τις καθυστερήσεις...Κι αυτές παίζονται...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

. 

Η σημασία στη λεπτομέρεια...

- Ωραία γυναίκα, αυτή στο απέναντι πεζοδρόμιο!!!
- Ωραία, δε λέω. αλλά απ' ό,τι βλέπω, δεν ξέρει να ντύνεται...
- Σιγά το πρόβλημα.. Αρκεί να ξέρει να γδύνεται!!!


Χρυσόστομος

.

Νέα ευχή

Ο Χρυσόστομος με την ταπεινότητα που τον διακρίνει προτείνει νέα ευχή για νεογένητα αγοράκια:

Να  ζήσει, να μεγαλουργήσει, να μακροζωήσει και στα βαθειά γεράματα να μη δυσκολεύεται να ουρήσει!

...

 

Χρόνια μετράει ο ... άνθρωπος...

Unfortunately που λέν οι αγγλομπαράδες (το -μπαράδες από τη λέξη αυτών που τους αρέσει να πιάνουν...καταλάβατε, πώ-πώ, τί ήταν αυτό που πέρασε στο δρόμο, γυναίκα ή γοργόνα! Το ίδιο γίνεται και με τις αγγλικές λέξεις. Ο άλλος ξέρει πέντε δέκα αγγλικές λέξεις κι όλο τις "πιάνει" όταν μιλάει, για να κάνει εντύπωση, όπως η άλλη σήμερα "έχω πολύ κουραστεί και πάω σπίτι για "ρελαντί"...άκου ρελαντί! Relax το λένε, καλή μου, ρηλάξ το λένε...ή η άλλη στο facebook γράφει "ΤΟ ΠΗΡΑ" - τί πήρε; - πάντως she got it...Oh,yeees...). 

Well, unfortunately, λοιπόν, ο άνθρωπος είχε αποκτήσει , όπως λέμε "πρώτος τη τάξει", τη φήμη "πρώτος τη ηλικία"! Ο πρεσβύτερος του συλλόγου, ο μπαρμπαγιάννης. "Δεν έκανα τίποτε κακό, σκεφτόταν, γιατί όλοι με ρωτούν "τί γίνεται, μπαρμπαγιάννη, πως τα πας; κλπ κλπ, δηλαδή τί περιμένουν να τους πώ..."  

Ο μπαρμπαγιάννης, η αλήθεια είναι, δεν είχε κάνει κάτι που να οδηγεί σ αυτή τη φήμη του. Όταν κάπου κάπου τον ρωτούσε κάποιος απ την παρεούλα του "τώρα, μπαρμπαγιάννη, άν δε σ ενοχλεί, πόσο χρονών είσαι..." απαντούσε κάθε φορά με διαφορετικό νούμερο, άλλοτε 70 άλλοτε 80 άλλοτε 90 κλπ, όχι γιατί ήθελε να κρύψει την ηλικία του αλλά γιατί ξεχνούσε ή δεν άκουγε την ερώτηση καλά. Μια φορά τους απάντησε "πέντε παρά τέταρτο, νομίζω". 

Ο λόφος όμως είχε και την άλλη πλευρά του. Κατά διαβολική (!) σύμπτωση,  τα φιλαράκια του μπαρμπαγιάννη του έκαναν αυτή την ερώτηση την ώρα που η Μαρία με τα κίτρινα έφερνε στο τραπεζάκι τους τα καφεδάκια και δε φτάνει μόνο αυτό αλλά μόλις ο μπαρμπαγιάννης έλεγε το νούμερο, όποιο νούμερο κι αν έλεγε, οι άλλοι λέγανε, "α, εγώ είμαι πολύ πιο μικρός μπαρμπαγιάννη, κι εγώ, κι εγώ κι εγώ..." για να κάνουν εντύπωση στη Μαρία με τα κίτρινα...

Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τί τους θέλεις τους εχθρούς... Αθέμιτος, σκληρός ανταγωνισμός των αρσενικών ... Αλλά και βλακεία, σκεφτόταν ο μπαρμπαγιάννης.

Ψύχραιμος πρότεινε το χέρι για χειραψία με τη Μαρία με τα κίτρινα και της έλεγε: Πολύ σου πάνε τα κίτρινα, Μαρία, αλλά ότι χρώμα κι αν φορέσεις ταιριάζει στην κορμάρα σου...

Σ ευχαριστώ πολύ μπαρμπαγιάννη για τα ωραία σου λόγια. Θα φτιάξω αυτές τις μέρες κέηκ και σε καλέσω σπίτι να φάμε μαζύ.

"Ας τους άλλους να νομίζουν ότι μετράμε μέρες, σκεφτόταν ο μπαρμπαγιάννης. Εμεις ακόμα χρόνια μετράμε!"

Γεια σου μπαρμπαγιάννη, μαζύ σου κι εγώ...

Χρυσόστομος

.

Το σημειωματάριο (Μέρος Β΄)

(Θα ακολουθήσει και Μέρος Γ΄ - κάτι σαν 3D θα λέγαμε...)

- Προτιμότερο είναι να τιμωρεί κανείς τους εχθρούς του από το να συμβιβάζεται μαζί τους. Γιατί το να ανταποδίδεις όσα έπαθες είναι
δίκαιο και η αποκατάσταση του δικαίου αξιέπαινη.

- Προσοχή.
1. Ο άνθρωπος που δεν έχει εχθρούς δεν έχει αξία.
2. Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.
3. Με βασιλιάδες να γυρνάς χωρίς από τους μικρούς να ξεμακραίνεις.

- Αν στη έδρα του δικαστηρίου ήταν γυναίκες, η Φρύνη θα είχε αθωωθεί λόγω αμφιβολιών.

- Η αισιοδοξία είναι τρέλλα που θέλει να βλέπουμε καθετί σωστό και όταν ακόμη είναι λάθος.

- 1. Τί να τον κάνω το βιό αν δεν έχω καλά παιδιά.
  2. Ό,τι σκέφτεσαι συ για μένα, το εύχομαι εγώ γιά σένα.
  3. Στα βάσανα είμαι βασιλιάς και στις χαρές ζητιάνος και 
      στις φουρτούνες της ζωής ο πρώτος καπετάνιος.

- Να τιμάς τον ιδρώτα σου για να πεθάνεις αξιοπρεπής.

- Κακία εστί απώλεια χρόνου και φθορά ψυχής.

- Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις 
  1. Πλούτο χωρίς μόχθο.
  2. Πολιτική χωρίς αρχές.
  3. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
  4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
  5. Εμπόριο χωρίς ήθος.
  6. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
  7. Λατρεία χωρίς θυσία.

- Όταν ο κυνηγός έχει πέντε σφαίρες δεν πυροβολεί κοράκια.

- Δύο δράκους πραγματικούς να φοβάσαι στη ζωή.
   α. Την πίεση της ανάγκης και
   β. Τον τροχό της μοίρας.

 - Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά σου επιτρέπουν να διαλέξεις το είδος της δυστυχίας που επιθυμείς.

 -  Ο χρόνος είναι αδίσταχτος δολοφόνος και μας βάζει όλους στο περιθώριο.

 - Η ζωή είναι ένας αγώνας για να γίνουμε αυτό που δεν είμαστε και να κάνουμε ό,τι δεν μπορούμε.

 - Η μοίρα του ανθρώπου αλλάζει γρηγορότερα και απο το πέταγμα της γοργόφτερης μύγας. 

 - Όντας άνθρωπος, μην πεις ποτέ τί θα γίνει αύριο, ούτε ποτέ, βλέποντας ευτυχισμένα, πόσα χρόνια ακόμα θα είναι, γιατί η μεταβολή είναι πιο γρήγορη και από το πέταγμα της γοργόφτερης μύγας.

- Στην κεντρική είσοδο της Εθνικής Πινακοθήκης της Βουδαπέστης, με μεγάλα γράμματα από μπρούντζο, γράφει
 "Η τέχνη είναι διαρκής ενώ η ζωή είναι σύντομη" .

- Κοιταχτήκαμε με τη Χαρούλα και χωρίς να πούμε λέξη δεχτήκαμε αυτή την αλήθεια...

(Χαρούλα, είσαι γλύκα, θα συνεχίσουμε στο Γ΄ μέρος. Κάτσε να πιούμε ένα καφεδάκι τώρα να ζηλέψει λίγο ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

Απολαύστε κι ένα τραγουδάκι. Κλίκ στο τριγωνάκι του βίντεο.

 


 

Από τους αθάνατους.

Ευχαριστούμε το φίλτατο μέλος του συλλόγου Μητσάρα για το βιντεοκλίπ που μας έστειλε με τους "αθάνατους" της 7ης τέχνης.
(Ολόκληρο το έργο στο youtube).

Κλικ και χαλάρωμα...

 (Εκ του συλλόγου...)

Ευτυχία

Θέλετε ΕΥΤΥΧΙΑ;

Πηδήξτε, αγνοείστε, τη ... δυστυχία σας...


Χρυσόστομος

.

Το πάσσο των 50...

- Γειά σου, βρε καπετάν Νικόλα, με τα ωραία σου...

Ο καπετάν Νικόλας έπαιρνε μόνος του το λόγο στον καφενέ του συλλόγου και πριν ακόμα φτάσουν τα καφεδάκια. 

Πρώτα έρχονταν ο δίσκος με τα σκέτα καφεδάκια με το Χρυσόστομο. Μετά τα μέτρια με τη Μαρία με τα κίτρινα. Και μετά τα γλυκυβραστά με τη δακτυλογράφο. Τη φοιτήτρια, βρέ, των 22 μαιών. 

Ο Γιώργος ο Μοναχικός έφτιαχνε μόνος του το φραπεδάκι του  και μετά έβγαινε από το γραφείο του για να το πιεί στη υγειά των άλλων μελών του συλλόγου. 

Λοιπόν ο καπετάν Νικόλας σήμερα μας ανήγγειλε πως με δική του εισήγηση ο σύλλογος θα εφοδιάζει τα μέλη του με το πάσσο των 50 στα πεντηκοστά γενέθλια κάθε μέλους.

Διότι, όπως εξηγούσε στα μέλη, η ζωή του ανθρώπου περνάει από διάφορες φάσεις. 

"Παιδική ηλικία" παιχνίδι, γέλια και χαρές.  

"Εφηβική ηλικία" παρέα με την Αθηνά! ¨Σύν Αθηνά και χείρα κίνει"...'Οπως τη θές τη πλάθεις και ό,τι θες την κάνεις με τη φαντασία σου. Ψηλή, κοντή, ντυμένη, γυμνή, ορθάτη, ξαπλωτή και να μή τα πολυλογώ, δεν μπόρεσα ποτε να καταλάβω γιατί θέλουν να καταργήσουν τα αρχαία ελληνικά από τα σχολεία. Τόσα ωραία γνωμικά... Να κι άλλο ένα, να το θυμηθώ, " Στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"...

"Ηλικία του αραμπά". "Αραμπάς περνά σκόνη γίνεται", κάτι βράζει, κάτι χύνεται,  εκείνη πάνω στον αραμπά του μπαμπά της με γύρω γύρω στολισμένο με "στεφάνια να πλέξουμε με ρόδα και κρίνα" τρέχει στην εξοχή να πιάσει το Μάη...

Κινδυνεύεις να σε πάρει σβάρνα, αν δεν προλάβεις ν ανεβείς στο άρμα της. Κι αν προλάβεις και δεν σε πατήσει με το άρμα της, έννοια σου. Πες αλεύρι... Ένα μυτερό τακούνι σε περιμένει "η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα!" Πές νεοελληνικά το "φοβήται" ευλογημένε μου. "Να σέβεται", πάει να πει, και τα συναφή καλά πράγματα. Αλλά, να σας πω κάτι; Όπως και να το πει, άμα μπει η κουλούρα, άστο για αργότερα...

Κι εν πάσει περιπτώσει, σ αυτή την ανωκατιανή ηλικία κρατάς ένα γερό χαρτί, να πατσίζεις τα χρωστούμενα το βράδυ στο κρεβάτι. Μάχη, αγόρι μου, στο κρεβάτι, βάλτην από κάτω, μάχη σου λέω, "σώμα με σώμα", στόμα με στόμα. "Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Εκεί εσύ, να επιμένεις ότι έχεις δίκιο...     

Αλλά κι αυτό τελειώνει. Τα φυσίγγια. Μέση ηλικία. Μεσόκοπος. Κοτσομεσιασμένος. Μεσουράνημα, το λέει ο σύλλογος...

Το ιδιο κι εκείνη! Τα ζουμιά. Οι σούπες με το αυγό "κομένο". Τί να φάει...Ξαναζεσταμένο φαγητό; Άστα. Να μένει το βύσινο...

Εδώ έρχεται η μεγάλη στιγμή! Το πάσο των 50! Ο πενηντάρης. Η πενηντάρα.

Συρόμενη πόρτα στη μέση του σπιτιού. Την ανοίγεις αν έλθουν τα παιδιά και τα εγγόνια ή κάνας φίλος, αν, έχουν χαθεί κι αυτοί, και την ξανακλείνεις όταν φύγουν. Δυο  εξώπορτες, η μία για τον ένα η άλλη για τον άλλο κλπ κλπ

Ούτε καυγάδες ούτε διαζύγια ούτε ξεφτίλες. Λίγη αξιοπρέπεια κάνει καλό στη μακροζωία...

Το πάσο των 50 λοιπόν μέχρι να φτάσει κάποτε, μακάρι να αργήσει, συλλομεσούρ δηλαδή, και να βρεθεί ο ένας απ τους δυό με δύο πάσσα...

- Α, ήρθαν και οι γλυκυβραστοί και η δακτυλογράφος...Τι κορμί...
Θα γίνω φοιτητής, ποτέ δεν είναι αργά...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

. 

10000 αναγνώσεις

Το syllomesour, a king size life society, ο σύλλογος για τη μακροζωία μόλις πέρασε τις 10000 αναγνώσεις...

Θα κάνουμε πάρτυ! Με πολλά τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια...

Πιάστε τώρα κι ένα τραγουδάκι. Ελπίζουμε να σας φτιάξει λίγο.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

Ο σύλλογος με όλα του τα μέλη, χέρια, πόδια κλπ

.

Η καθυστέρηση

Μέχρι να σερβιριστούν οι καφέδες από τη Μαρία στο καφενεδάκι του συλλόγου που είχε θέα μια ολόκληρη πλαγιά του λόφου, καταπράσινη, με δεντράκια και πολύχρωμα λουλούδια, ο μπαρμπα-Κώστας άφηνε τους νεώτερους να διηγούνται τα κατορθώματα τους και σκεπτόταν επιεικώς "παιδιά είναι, άστους να κοκορεύονται..." 

Έτσι λοιπόν ο Γιαννάκης ο πιτσαδώρος βρήκε την ευκαιρία να πεί ένα ανέκδοτο απ΄ τη δουλειά του ελπίζοντας να πάρει μερικούς πόντους θαυμασμού από τους παπούδες.

- Τί ομοιότητα έχει μια καμένη πίτσα με μια εγκυμοσύνη; ρώτησε τους παπούδες.

Τον άφησαν ν απαντήσει μόνος του. Τί να ξέρουν οι παπούδες από πίτσα. "Μπομπότα" τρώγανε οι φουκαράδες στην κατοχή από καλαμποκάλευρο...

- Είναι απλό, είπε ο Γιαννάκης, κάποιος καθυστέρησε να βγάλει την πίτσα απ το φούρνο...

Σχεδόν τον αγνόησαν, γιατί εκείνη τη στιγμή η Μαρία με τα κίτρινα έβαζε το πρώτο καφεδάκι στο τραπέζι τους και ο μπαρμπα-Κώστας ρώτησε δήθεν τη Μαρία. 

- Μαρία, εσείς οι φιλολόγες τί γνώμη έχετε για τρομακτική εξέλιξη της τεχνολογίας;  

Η Μαρία αιφνιδιάστηκε, δεν περίμενε την ερώτηση, μάλλον θα προτιμούσε ν ακούσει κάτι απ τον πιτσαδώρο. Τί να πεί; Χαμογέλασε λίγο και ψέλλισε. "Θαύματα κάνει..."

- Να σε ρωτήσω, Μαρία, υπάρχει τίποτα, έστω κι αν μαζέψουμε όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, που να μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο...

- Ε, όχι, είπε χαμηλότονα η  Μαρία με τα κίτρινα, όχι και άνθρωπο, αυτό για την τεχνολογία, όσο κι αν εξελίχθηκε, δεν είναι ακόμα δυνατό. Είναι κάτι πολύ δύσκολο...

- 'Ομως, Μαρία, αυτό που είναι δύσκολο για την τεχνολογία, είναι εύκολο, όπως λέει κι ο Γιαννάκης ο πιτσαδώρος... 

Εδώ ο Γιαννάκης ξαφνιάστηκε... 

Δε φανταζόταν ότι οι παπούδες τον είχαν προσέξει, ειδικά ο μπαρπα-Κώστας... 

Για περισσότερες διευκρινήσεις ακούστε ένα παλιό ... διδακτικό τραγουδάκι. Η απήντηση μ΄ ένα κλίκ. Στο βιντεάκι φυσικά...

====
Διευκρίνηση.
Και με κοκοκό και με δύο κο το ίδιο είναι. Προσέξτε στο βίντεο τη 
"στρουμπουλή".
======
.
Χρυσόστομος

ΥΓ. Μας τηλεφώνησαν ότι το δο στο πιτσαδόρος γράφεται με όμικρον. Έχετε δίκιο, ευχαριστούμε. Θα το αφήσουμε όμως με ωμέγα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, γιατί συνήθως στις δυο πίτσες σου δίνουν και μία πίτσα δώρο...

.

Σαρανταποδαρούσα

-Τί νομίζετε πως είναι ο άνθρωπος; Μια σαρανταποδαρούσα με ... δυό πόδια είναι...
έλεγε ο μπαρμπα Θανάσης ο διαβασμένος στην παρέα του στον καφενέ του συλλόγου την ώρα που η Μαρία με τα κίτρινα άφηνε τα καφεδάκια στην παρέα  του διπλανού τραπεζιού κι σε λίγο θα έφερνε στο τραπέζι τους και τα δικά τους καφεδάκια...

- Τί λες κι εσύ, Μαρία, δεν τα λέω καλά;
- Πολύ καλά τα λες μπαρμπαθανάση, προχώρα...

- Αυτό το κορίτσι, τη Μαρία, πολύ τη συμπαθώ, μες την καρδιά μου την έχω, γιατί μου φέρνει εμπνεύσεις για φιλοσοφίες. Έτσι θάπρεπε να είναι όλες οι φιλολόγες. να πούμε, αλλά πού...

- Λοιπόν Μαρία, κάτσε κι σύ ν ακούσεις. το δικαιούσαι. 

  Ο ...  άνθρωπος, μέχρι τα σαράντα, έχει σαράντα πόδια και τρέχει και τρέχει και τρέχει, σα το Θανάση Βέγγο (Θ.Β.) . Τρέχει και δε φτάνει που λένε στο χωριό. Θέλει να κάνει πολλά, να φτάσει ψηλά, να φανεί.

   Μετά τα σαράντα αρχίζει να μεσουρανεί! 

Και, καθώς μεσουρανεί, του φεύγουν τα σαράντα πόδια και μένει με δύο!...

Τί να προλάβεις μετά να κάνεις με δύο πόδια; 

Άντε να φτάσεις,το πολύ. μέχρι το σύλλογο μεσουρανούντων συλλομεσούρ για μακροζωία...

   Γι αυτό σου λέω Μαρία, 
έλα και κάτσε στην παρέα μας κι ασ τους καφέδες για λίγο...

   Η μακροζωία είναι πάνω από σαράντα φορές προτιμότερη απ τους καφέδες. Μαρία, Μαρία, ...

Η Μαρία ήταν έτοιμη να πειράξει τον μπαρμπαθανάση, να του πει "οκ, αλλά μόνο μια φορά το μήνα;" ("ένα το μήνα", δηλαδή), αλλά χαμογέλασε. 

 - Θα κάτσω για λίγο μπαρμπαθανάση με την ωραία παρέα σου, αλλά πρέπει να κάνω και λίγη δουλειά, έτσι δεν είναι, μπαρμπαθανάση;


Γιώργος ο μοναχικός ....

.

Ο λόγος σου

Ο λόγος σου με χόρτασε και το φαγί σου ... άστο κι αυτό... μιά και τόφερες...

Γιώργος ο μοναχικός (Γ.Μ.)

.

ΘΕΟΔΟΣΗΣ στα μείον 20 Κελσίου

Πολούς χαιρετισμούς στο εξαίρετο μέλος του Συλλομεσούρ αγαπητό και λεβέντη Θεοδόση που βρίσκεται στον Καναδά με θερμοκρασία μείον είκοσι βαθμούς Κελσίου για να διδάξει στους εκεί πως παίζεται το σκάκι και να απολαύσει τις χήνες του Καναδά. (Canada geese?)
Νάσαι καλά, μικρέ!...

Ο σύλλογος


.

Δίαιτα Κουταλιανού

Αυτή η δίαιτα δεν έχει σχέση με το αδυνάτισμα των κυριών, αλλά με το δυνάμωμα των κυρίων σε σχέση με τις αδύναμες κυρίες. 
Εδώ ισχύει το παράδοξο. Ακούστε το από το χαριτωμένο τραγουδάκι. 
Κλικ στο βιντεάκι και βοήθεια μας...  

Και με τις ευχές μου

Χρυσόστομος

.

Το δώρο στον Αντώνη

Απόσπασμα (όχι εκτελεστικό) από μια ωραία εκτέλεση, χάρμα, όχι μόνο οφθαλμών, αλλά αυτιών...

Ο σύλλογος

.

Πρωτοχρονιές και Πρωτιές

Καλή Χρονιά σ' όλες και όλους. Μακροζωία. Μωρό μου, πάμε.  Mπροστά. "Τράβα μπρός κι όσα έρθουν κι όσα πάνε" ...

Αφιερωμένο στη Σαμιώτισα Ξένια με τις ελιές και τα πολλά παιδάκια...Και τον..."turbo" και...

Η πρωτιά.  Μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, στην αρχαία Αθήνα. Τότε ιδρύθηκε η πρώτη στον κόσμο εταιρία από τη Φρύνη και γι αυτό η Φρύνη ονομάστηκε "Φρύνη η εταίρα των Αθηνών" ... 

Χρυσόστομος

(εκ του συλλόγου...)

. 
Να και παλιότερα... Κλικ εδώ  http://syllomesour.blogspot.gr/2010/01/blog-post.html