Έτσι ιδρύθηκε

Ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.) ζήτησε να τον γράψουν, μα δε τον γράψανε. Όμως αυτός ευγενικά τους έγραψε και γράφτηκε μόνος του μέλος στο Σύλλογο Μεσουρανούντων "Συλλομεσούρ"
- a king size life society - ο σύλλογος για τη μακροζωία...

- Τη λάτρευε τη Σοφούλα! Κοντά της ένιωθε ...φιλόσοφος...

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
Θέλετε να την ... καδράρετε; Διαστάσεις κάδρου... τρία... επί δύο πόδια...
===========================================

Συγκριτική δικαιοσύνη


Το μη χείρον, βέλτιστον! ή 
Απ' τολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα... 

Στο γνωστό καφενεδάκι του συλλόγου με θέα εκείνη την όμορφη πλαγιά του λόφου με τα δέντρα και τους ωραίους λουλουδόκηπους οι συζητήσεις και τα καφεδάκια στις μικρές σε κάθε τραπεζάκι παρεούλες έπερναν κι έδιναν. Χαρούμενα μελίσια.

Σ ένα ακριανό κάπως τραπεζάκι, η κυρία Χρύσα με δύο άνδρες καθόταν σιωπηλή. Είχε τα παράπονά της από τη συμπεριφορά του Χρυσόστομου κι ήρθε να βρεί το δίκιο της.

"Όλη τη μέρα πηγαίνει για ψάρεμα και το βράδυ στο κρεβάτι μου γυρνάει την πλάτη" έλεγε με παράπονο στον κυρ Χρήστο, συνταξιούχο θυροφύλακα των δικαστηρίων.

Ο κυρ Χρήστος συμπλήρωσε τριάντα πέντε χρόνια στην δικαστική υπηρεσία, θυρωρός με ανοιχτό μυαλό, και ήξερε πολλά από δίκαιο και δικαιοσύνη. Η συζήτηση μαζί του ήταν μια γρήγορη δίκη που έβγαζε τις δικαιότερες αποφάσεις.

" Να περιμείνουμε και το Χρυσόστομο, κυρία Χρύσα, ν ακούσουμε τι θα μας πει κι αυτός. "Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις" έλεγε ο Πλάτωνας!"
Και εξηγούσε:

Οι πιο πολλοί νεοέλληνες έχουν ξεχάσει μια σπουδαία πτώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας  και αργότερα γλώσσας των Ευαγγελίων, τη δοτική πτώση. Μηδενί δίκην δικάσεις, το μηδενί, όπως και το "δος ημίν σήμερον" το ημίν, που λέει κάθε μέρα ο λαός. Και πολύ σωστά. Έχει ο Θεός.

Μύθος εδώ είναι οι απόψεις και τα επιχειρήματα, πως βλέπει και ο άλλος τις κατηγορίες του ενός.

Το μύθο της κ Χρύσας τον ανέπτυξε ο κύρ Χρήστος στο Χρυσόστομο και τους άλλους παρόντες:

" Αρχεται η συνδρίασις, ησυχία παρακαλώ, ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιωματά σου... κλπ κλπ τί έχεις να πείς, Χρυσόστομε, ποιός είναι ο δικός σου μύθος...

"Για το ψάρεμα, αυτό το ξεκίνησα σαν κάτι καλό όταν άκουσα τον αριστερό ψάλτη να ψέλνει κάτι σαν " ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας κλπ" κι είδα ότι στο Γιώργο το Μοναχικό (Γ.Μ.) αρέσει το ψάρεμα...κλπκλπ μύθος είπαμε...

Η κυρία Χρύσα κουνούσε το κεφάλι της, σαν νάλεγε "κούνια που σε κούναγε" που μου ακούς και τον ψάλτη. Όλη την ώρα κοιμάσαι στο στασίδι...

Ο Χρυσόστομος συνέχισε:

Είπατε κάτι για τον Πλάτωνα, νομίζω. Αυτός δεν είναι που ανακάλυψε το "πλατωνικό έρωτα" ή κάνω λάθος; Όλα τα αντρόγυνα μετά απο μερικά χρόνια γάμου κοιμούνται πλάτη με πλάτη...

Η κυρία Χρύσα δεν άντεξε να περιμείνει την απόφαση του δικαστηρίου. Αρπάζει το Χρυσόστομο απ το γιακά. "Παντόφλα και πάσης δικαιοσύνης", σκέφτηκε. Αλλά μετάνοιωσε αμέσως. Του έδωσε μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί στο στόμα σαν τις παλιές ταινίες του κινηματογράφου.

Ακούστηκαν χιλιάδες χειροκροτήματα απόλα τα παρόντα μέλη του συλλόγου. Κι όλοι φωνάζανε : He is the best... He is the bestseller... Long live the king...

Μαρία
φυσικά με τα κίτρινα

Φέρε καφεδάκια να το γλεντήσουμε, Μαρίαααα...

.



Στην εντέλεια για τη συντέλεια


Τα λυπότανε τα φιλαράκια ο Χρυσόστομος όταν του λέγανε παραπονεμένα
- Τί κακό κάναμε και μας κοπανάνε κάθε τόσο την ίδια παροιμία, ο γέρος, λέει, ή από πέσιμο θα πάει ή από ...πέσιμο...

- Ένοια σας και το κανόνισα, έλεγε ο Χρυσόστομος.

- Τί κανόνισες πάλι, ρωτούσαν και κρεμόντουσαν από τα χείλη του...

-  Η δακτυλογράφος, καταλάβατε, ε, την παρακάλεσα τη γυμναστική της με το μπικινάκι να μην την κάνει στο δασάκι, αλλα εδώ στο καφενέ μας, μπροστά μας, εμεις καλά παιδιά είμαστε και την αγαπάμε...

- Βρε Χρυσόστομε, το κόβει ο ένας, αν γίνει αυτό θα πάμε όλοι από εγκεφαλικό...

Κι ο Χρυσόστομος...

- Αστέρι μου... του λέει, τόπιασες αμέσως...


Μαρία με τα κίτρινα


.

Οι καθυστερήσεις


Ο μιά ζωή φίλαθλος του ποδοσφαίρου κύριος Γιάννης, ένας από τους  σαράντα πέντε μιας σαρανταπεντάδας από τις πολλές (πολλαπλάσιο του 45) σαρανταπεντάδες Γιάννηδων που διαθέτει ο σύλλογος συνήθιζε να λέει πως η ζωή του ανθρώπου μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Όλοι και όλες στη ζωή τους κλωτσάνε μια μπάλα! Μιά μπάλα πού είναι και η ζωή...

Ο κύριος Γιάννης  είχε τα γενέθλιά του. Ήθελε να τα γιορτάσει στην αυλή του συλλόγου, εκείνη την απέραντη καταπράσινη πλαγιά του λόφου με τους ωραίους κήπους και τα ωραία δέντρα.
Έστησε δύο γκολ-ποστ, μια εξέδρα με μια τεράστια τούρτα σε σχήμα κυπέλου, φόρεσε στολή ποδοσφαιριστή και βγήκε στο γήπεδο απο τα αποδυτήρια. Όλα τα μέλη του συλλόγου χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν.

- Να μας ζήσει, να μας ζήσει...Ζήτω ο κύριος Γιάννης...Να τα χιλιάσεις...

Τα ενενήντα... να τα χιλιάσεις...τι καλά...

Ένας ένας τα μέλη περνούσαν από μπροστά του και του  δίνανε το χέρι και τις ευχές τους. Τί χαρά...

Οι περισσότεροι λέγαν "άντε και στα δικά μας ενενήντα..." Ήταν όλοι ... μικρότεροι...

Ο κολλητός του, τί κάρφαρος, του λέει...

- Φίλε, μη ξεχνάς, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας διαρκεί ενενήντα λεπτά, ενενήντα...

Ο κύριος Γιάννης του την έφερε. Έβαλε γκώλ στο ενενηκοστό...

- Φίλε μου, μάλλον ξέχασες τις καθυστερήσεις...Κι αυτές παίζονται...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

Η σημασία στη λεπτομέρεια...


- Ωραία γυναίκα, αυτή στο απέναντι πεζοδρόμιο!!!
- Ωραία, δε λέω. αλλά απ' ό,τι βλέπω, δεν ξέρει να ντύνεται...
- Σιγά το πρόβλημα.. Αρκεί να ξέρει να γδύνεται!!!


Χρυσόστομος

.