Σύλλογος Μεσουρανούντων "ΣΥΛΛΟΜΕΣΟΥΡ" - a king size life society - ο σύλλογος για τη ... μακροζωία! ===== Αποποίηση ευθύνης! Για οποιαδήποτε μεταβολή στα κλινικά σας ... ευρήματα και δραστηριότητες δεν έχουμε ευθύνη. Το συλλομεσούρ είναι σαν παγωτό χωνάκι που το γλείφετε κάνοντας τον περίπατό σας...
Ο συγγραφέας από παιδί βοσκούσε τα γιδοπρόβατα του παπού του σε μιά ορεινή περιοχή της Θεσσαλίας. Έπαιζε πολύ ωραία φλογέρα. Δεν είχε πάει σε ωδείo.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του συγγραφέα δεν έγινε στο σχολείο, γιατί κοντά στα βοσκοτόπια σχολείο δεν υπήρχε. Έβλεπε όμως συχνά πώς γενιόντουσαν τ' αρνάκια και τα κατσικάκια κι είχε πάρει κάποια ιδέα.
Μια φορά παρακολούθησε τον παπού του που ξεγένησε την καφετιά τους αγελάδα (που την άρμεγε κι έπινε το γάλα της) και ήταν πολύ περήφανος που έφερε ζεστό νερό να ξεπλύνουν μαζί με τον παπού του το νεογένητο μοσχαράκι.
Όταν γενήθηκε η μικρότερη αδελφή του, η γιαγιά τoυ δεν τον άφησε να μπεί στο δωμάτιο του σπιτιού τους όπου θα γενούσε η μητέρα του. Έτσι του είχε μείνει η απορία αν η γένα της μητέρας του έμοιαζε με τη γένα της αγελάδας. Πάντως τον πρώτο καιρό δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τί αγαπούσε περισσότερο. Το μικρό μοσχαράκι ή τη μικρή αδελφή του.
Στα εφηβικά του χρόνια πέρασε τις ωραιότερες στιγμές της ζωής του με μιάν αγγλίδα τουρίστρια.. Μόλις την είδε, σταμάτησε τη φλογέρα και τη σφύριξε.
-Είσαι ένα τσοπέϊνος; είπε εκείνη χαμογελαστή.
Ήταν έτοιμος να διορθώσει τα ελληνικά της. Ευτυχώς όμως αμέσως πήρε στροφές. (Πονηρός ο βλάχος!). θυμήθηκε τη μικρή αδελφή του που μάθαινε αγγλικά κι έλεγε τις πατάτες "ποτέϊτος".
" Όλες έτσι μιλάνε" σκέφτηκε. Και χαμογέλασε με τη σειρά του.
Ώρες ολόκληρες, ξαπλωμένοι κάτω απ' τη σκιά ενός γεροπλάτανου, δεν άκουγαν τίποτε. Ούτε τα βελάσματα απ' τ' αρνάκια, ούτε τα γαυγίσματα του σκύλου που φύλαγε το κοπάδι. Εκείνος δεν χόρταινε να χαϊδεύει το...ολόμαλλο της αγγλίδας. Εκείνη πάλι τον καμάρωνε όταν φορούσε την κάπα του με τη μυτερή κουκούλα...
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα επήλθε μεταξύ τους ένα πολύ δυνατό understanding (αντερστέντιγκ), όπως έλεγε εκείνη.
Κάθε μέρα έστελνε γράμματα στις φίλες της καί τις συμμαθήτριες της καί εξυμνούσε τη δροσιά της Θεσαλίας.
Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης...
1. Οχτώ χρόνια φοιτητής.
2. Οχτώ χρόνια φαντάρος.
3. Οχτώ χρόνια βιομήχανος.
4. Οχτώ χρόνια μηχανόβιος.
5. Οχτώ χρόνια εργάτης.
6. Ένας γάμος κι εφτά πεθερικά.
7. Τρία παιδιά και μιά πεντάμορφη.
8. Τυχερός αριθμός το είκοσι!
Κυκλοφορεί: ο ΙΔΙΟΣ.
.
Οι φίλοι του, όπως διηγούνται, πέρασαν όμορφα στη ζωή τους παρέα με τον Πελοπίδα, που, όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει, ζούσε με την ελπίδα του Πίδα.
Στα τελευταία του ο Πελοπίδας έλεγε θλιμένα "τώρα πιά ούτε ελπίδα".Όταν κάποια μέρα τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, όλοι μαζί οι φίλοι του βροντοφώναξαν:
Από δω και μπρος όλοι θα ζούμε γιά την ελπίδα του Πελοπίδα!
Γιώργος ο Μοναχικός,an allweather boy.
--- Πολύ μ'αρέσουν οι γυναίκες! Θα γίνω ... φεμινιστής!
==============
--- Λεβέντης ο οφθαλμίατρος μου.
Αντί για ένα, μούδωσε δύο ζευγάρια γυαλιά.
Ένα για τα "ψιλά γράμματα" κι ένα για τα "ψηλά τα παραθύρια"...
===============
--- (Αυτά συμβαίνουν όταν οι γυναίκες κάνουν επαγγέλματα που είναι γνωστά σαν αντρικά.)
- Και που λες, φίλε, πήγα στης Μαρίας και μούκανε μια ευθυγράμμιση εμπροσθίου συστήματος,
μα τί ευθυγράμμιση!
==============
"Κλείνομαι στο δωμάτιο μου, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, ανάβω το πορτατίφ και απολαμβάνω το "ένα το μήνα"!
===============
--- Διάλογος.
- Μ΄αρέσει η απεργία...
- Έ τότε ψάξε να βρείς δουλειά...
===============
--- Κοινωνικές μεταβολές..
Από τη 48ωρη εργασία φτάσαμε στή 48ωρη απεργία. . .
==============
--- Σ'αγαπώ,
της έλεγε, γλυκιά μου, σ΄αγαπώ τόσο, που θα
μπορούσα και να πεθάνω, για να στο αποδείξω...
Όμως, η αγάπη μου για σένα μου δίνει ζωή!
Πώς ν' αποδείξω πως σ' αγαπώ...
— Μην παίζεις με το θάνατο, καλέ μου, του απαντούσε. Παντρέψου με. . .
==============
--- Τη λάτρευε τη Σοφούλα. Κοντά της ένιωθε φιλόσοφος...
==============
--- Τί μονοτονία κι αυτή, φίλε μου... Δεν μας κόβουν και
το τηλέφωνο να πάμε να πληρώσουμε επανασύνδεση...
==============
--- Ο καλός μουσικός ξέρει πότε να μπαίνει και πότε να βγαίνει...
===============
--- Να τις πάρουμε καμιά μέρα και να πάμε όλοι μαζί σε κάνα γρασίδι να πρασινίσουμε τα γόνατα μας...
Θυμάστε τι ωραία περάσαμε την άλλη φορά στη ντισκοτέκ;
=====
Κυρίες μου,
πετάξτε τα ηρεμιστικά. Ζητείστε "συλλομεσούρ"...
