Μη σφίγγεσαι !

-
Μή σφίγγεσαι!

Όταν ήμουνα μωρό και μουρχότανε έβαζα τα κλάματα. Η μαμά μου μούλεγε "μη σφίγγεσαι".

Όταν αργότερα έμαθα να πηγαίνω μόνη μου στην τουαλέττα, βογγούσα. Ο μεγαλύτερος μου αδελφός που διάβαζε μου φώναζε "μη σφίγγεσαι".

Στο σχολεία παίζαμε σχοινάκι στα διαλείματα και το σχοινάκι μπερδευόταν στα πόδια μου. Τ’άλλα παιδιά μου φώναζαν "μη σφίγγεσαι".

Με τ’αγόρια που έβγαινα αργότερα έσκυβαν (για να πούμε την αλήθεια) κοντά στ’ αυτιά μου και μου ψιθύριζαν "μη σφίγγεσαι".

Όταν κάποτε αρρώστησα κι έπρεπε να μου κάνουν ένεση η νοσοκόμα μου είπε "μη σφίγγεσαι".

Σε συζητήσεις για το άγχος μου λέγαν "χαλάρωσε", μ’άλλα λόγια "μη σφίγγεσαι".

'Ολη η ζωή μου είχε γίνει πιά ένα "μη σφίγγεσαι". Ό,τι κι αν έκανα, στο μυαλό μου πάντα ακουγόταν "μη σφίγγεσαι".

'Ετσι - δε λέω - πέρασα αρκετά καλά στη ζωή μoυ. Κι όταν πια έγινα μ΄άσπρα μαλλιά είχα ένα πρόβλημα.

Μόλις συνέβαινε κι ώσπου να φτάσω στην τουαλέττα, τα εγγόνια μου φώναζαν. "Γιαγιά, σφίξου!"

Μαρία με τα κίτρινα
-