Περί ρευστών εννοιών

     Τίτλος.     Περί ρευστών εννοιών   (μπερδεμένα  πράματα,   δηλαδή) ή  
             περί της ισότητας   φ(1)=φ(2),  όπου φ=φύλο.


-  θα διαβάσεις;   Ακούγεται τρυφερά η φωνή του.
-  Μάλλον νυστάζω. . .   λέει κάπως αδιάφορα εκείνη.
-  Τότε, να σβύσω το φως.  Εκείνος.
-  Σιγά, βρε, θα μου λυντζάρεις την κοιλίτσα μου με το προκοίλι σου.  Εκείνη.

Ακούστηκε κάποιος θόρυβος.   Κάτι σα χασμουρητά.   Ίσως να ήταν ο σκύλος.   Ίσως η γάτα.   Ύστερα επικράτησε σιγή.   Ενός λεπτού σιγή!

................................................

-  Ξέρεις ποιάν είδα σήμερα στο δρόμο;  Λέει εκείνη. Νάρθω λίγο από πάνω;... Εκείνη, βρε, την   "όμορφη",  που έβγαινε τότε με κείνον το μικρόσωμο,  που είχε και κότερο...   Η ψηλή, βρε, η Βάσω. Τον έδιωξε το μικρόσωμο, ξέρεις, καi τώρα ασχολείται με τη ζωγραφική.  Έλα λίγο από πάνω...

...Δε τη θυμάσαι, βρε, τη Βάσω;   Τη συμμαθήτρια μου απ'το δημοτικό σχολείο;  Την είχαμε καλέσει   στην επέτειο του γάμου μας κι όλη την ώρα έτρεχες από πίσω της.  "Τι κορμί" σου είχε ξεφύγει τότε  και με είχες νευριάσει.  Συνεχώς αυτήν φρόντιζες, λες και δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στο σαλόνι   μας.   Νάρθω λίγο από πάνω;

...  Κι όταν πια, θυμάμαι, σηκώθηκες να τη χορέψεις, πανάθεμά σε, τρέμανε τα χέρια σου την ώρα  που έβαζες το δίσκο στο πικάπ.   Κι ΰστερα γύρισες και της είπες  "χορεύετε,   δεσποινίς";   Εκείνη  έσκασε στα γέλια και σου είπε γιατί "δεσποινίς" και όχι Βάσω!  Έλα λίγο από πάνω.


...   Πώς είχες κολλήσει πάνω της, μωρέ;   Σα  βδέλλα!  Τί νόμιζες πως θα γινότανε;  Ναι, δε λέω,   από μικρή ξεχώριζε για το κορμί της.   Κι όλοι οι συμμαθητές, την ώρα του μαθήματος, αυτήν   χαζεύανε.  Αλλά, τί να κάνεις, αυτή είχε διαλέξει εκείνον το μικρόσωμο...   Νάρθω λίγο από πάνω;...

...  Όμως κι εκείνη τάθελε τα παιχνιδάκια.  Μόλις της έπιασες το χέρι και την έσπρωξες προς τα πίσω,  για να κάνει τη φιγούρα του χορού,  άρχισε κι εκείνη να κουνιέται και να λυγιέται και λίγο έλλειψε να το γυρίσει το ταγκό σε τσιφτετέλι...   Έλα λίγο από πάνω...

...  Δε μου λες,   βρε βρωμόπαιδο,   μπας και μούκανες καμιά στραβοτιμονιά και της είχες κλείσει  κανένα ραντεβού τη στιγμή που την έσφιγγες και της ψιθύριζες στ'αυτί της;  Τί της έλεγες,   βρε, τί της έλεγες;   Ήθελα νάξερα...

-'Eλα!  Πάψε!  ΤΩΡΑ!  Τώρα...τη θυμήθηκα ποιά λες...Τόση ώρα...προσπαθούσα... Τώρα τη θυμήθηκα...

- Σιγά, βρε, θα μου σπάσεις τη ραχοκοκαλιά μου!..

  Ακούστηκε κάποιος θόρυβος.  Κάτι σα βογγητό.  Ίσως να ήταν ο σκύλος.  Ίσως η γάτα.  Ύστερα επικράτησε σιγή.  Ενός λεπτού σιγή.

.....................

- Τί ψάχνεις, βρε;
- Μήπως είδες πουθενά το σλιπάκι μου;
- Πάρε ένα απ'τα καινούργια που σ'αγόρασα χτες.
- Πού τα έχεις;
- Στο πρώτο συρτάρι.
- Μα εκεί βάζεις τα κυλοτάκια σου!..

Εκείνη δεν απάντησε. Είχε σχεδόν αποκοιμηθεί. Και τί να τούλεγε, δηλαδή; Τέτοια ώρα, περασμένα μεσάνυχτα!..

   Κι όπου νάναι θα τέλειωνε καί η κασέτα του μαγνητοφώνου μας...

  ( Άντε, καληνύχτα σας τώρα και ... όνειρα με γλύκα...)

                                                                        Μαρία με τα κίτρινα.


==================
Διαφήμιση:

Μουσικό  συνεργείο
" Κοντρακατσουφ ".
Επισκευάζουμε το κέφι σας.