- Χρυσόστομε, γλυκό μου αγόρι, χίλια ευχαριστώ για την ωραία σου ανθοδέσμη που μου πρόσφερες από τα λουλούδια του μικρού αλλα ωραίου κήπου του σπιτιού σου.
- Μαρία, εσύ αξίζεις ολόκληρο κήπο κι όχι μόνο μια ανθοδέσμη, είπε χαμογελαστά ο Χρυσόστομος. Με συγκίνησε που ήρθες κι ομόρφηνες το σπίτι μου...Αν δεν σου είναι κόπος, να έρχεσαι πιο ταχτικά...
- Όπως μου είπες έβαλα όλα τα λουλούδια σε ανθοδοχείο με φρέσκο νεράκι και την ασπιρινούλα που μου έδοσες, πως τη λέγανε να δείς, όχι Bayer, κάτι σα Vigra, Viagra... δε θυμάμαι, τέλος πάντων, καινούργιο εργοστάσιο θα έγινε. Πάντως μόλις έριξα την ασπιρινούλα, τα λουλούδια άρχισαν λάμπουν...
- Νάρχεσαι, να περνάς πιο συχνά, έχω πολλά λουλούδια για σένα, πήγαινε να ξεφύγει ο Χρυσόστομος από τη αποκάλυψη της γκάφας του.
- Θάρχομαι, στο υπόσχομαι, πολύ μου άρεσε η γειτονιά σου, έτσι αραιοκατοικημένη που είναι με μικρά όμορφα σπιτάκια...
Ο Χρυσόστομος, πώς δεν του ξέφυγε, ήταν έτοιμος να της πεί, αμα έρχεσαι συχνά, η γειτονιά θα γίνει πιο πυκνοκατοικημένη, αλλά τη πρόλαβε τη γκάφα αυτή τη φορά..." Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού", οι αρχαίοι...
- Ναι, ναι μουρμούρησε και σήκωσε το φλυτζανάκι του καφέ για μια δοκιμαστική ρουφηξιά...
ΥΓ, άντε και στα δικά μας...
Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)
.
