Η παρέλαση

-
(γράφει ο Χρυσόστομος).

Ξεσχίσαμε και φέτος στην παρέλαση. Ο σύλλογος μας μάζεψε τα πιό πολλά χειροκροτήματα. Αφού, να φανταστείτε, το βράδυ στην ταβέρνα χορεύαμε ζεμπέκικο με τον απόηχο από τα πρωϊνά παλαμάκια.

Πρώτη πήγαινε η φιλολόγα μας.
Η ψηλή φοιτήτρια των 22 μαιών. Κρατούσε το κοντάρι. Το κράτημα του κονταριού θέλει τέχνη. Κι η σημαία του συλλόγου κυμάτιζε στο ρυθμό του βαδίσματος της φιλολόγας. Μαζί και η φυλλωτή φούστα της.

Μόνη της, ε!
Παραστάτες δεν βάλαμε. Κανένας από τα μέλη του συλλόγου δεν είχε αριστεύσει στο σχολείο.

Εξ άλλου το άριστα δεν προσθέτει τίποτα στη μακροζωία.

Ύστερα ερχόταν το τμήμα ανδρογύνων. Οι νυκοκυραίοι!
Τα ζευγάρια πιασμένα από τα χέρια, σταυρωτά όπως στο χορό του Ησαία, σε δυάδες, προχωρούσαν στο ρυθμό του γαμήλιου εμβατηρίου "μαύρη είν'η νύχτα στα βουνά".

Εκείνες ντυμένες στ'άσπρα.
Εκείνοι με το μαύρο γαμπρικιάτικο κοστούμι και παπιόν. Το λουλουδάκι του γαμπρού στο πέτο. Και μια πολύ σινιέ ποδίτσα για το πλύσιμο τwv πιάτων.

Όχι! Οι κουμπάροι δεν ήλθαν. Μας είχαν υποσχεθεί, αλλά φαίνεται μετάνοιωσαν.

Ακολουθούσε το τμήμα ευθυμίας. Οι ζωντοχήρες.
Με φανταιζί κουστουμάκια. Πεταχτούλες, καμαρωτές, γεμάτες αυτοπεποίθηση, προχωρούσαν για τη νίκη. θερμά και παρατεταμένα τα χειροκροτήματα. Η φιλαρμονική, σε ρυθμό εμβατηρίου, έπαιζε "στη στεριά δε ζει το ψάρι ουδ'ανθός στην αμμουδιά..."

Ύστερα οι λεβεντόκορμοι! Τα γεροντοπαλλήκαρα.

Χαμός έγινε. Τί Μιλτιάδης! Τί Λεωνίδας! Τί Θεμιστοκλής! Τί Έκτορας! Τί Αχιλλέας! Οι ακτίνες τον ήλιου αντανακλούσαν στο φαρδύ μέτωπο τους. Πάψε! Μέτωπο, είπα.

Μετά απ'αυτούς τα μανούλια.
Ποιό ντύσιμο; Με μπικίνι ήταν. Παρά τον κανονισμό. Οι πρώτες τριάδες ήταν με τόπλες.

Δεν μπόρεσα να δω περισσότερο. Τα μάτια μου είχαν θολώσει από τη συγκίνηση. Αν θυμάμαι καλά, η φιλαρμονική παιάνιζε "η λίμνη των κύκνων" ή "το κύκνειο άσμα". Το τι σφύριγμα έπεσε δεν περιγράφεται. Λες κι είχαν μαζευτεί όλοι οι τσομπάνηδες της χώρας.

Και μετά;
Έ, μην τα περιμένετε όλα από μένα. Θα πρέπει να σας κόβει και λιγάκι. Πίσω απ΄τα μανούλια οι ασπρομάλληδες. Με τα μπαστουνάκια. Τα σύμβολα της υπερσεξουαλικότητας. Μερικά επιχρυσωμένα.

Ποιές τριάδες; Μπουλούκι σου λέω. Όποιος προλάβαινε (και μπορούσε) έσπρωχνε τον άλλο και πήγαινε μπροστά. Όπως γίνεται όταν ο ταχυδρόμος στη γειτονιά βγαίνει και κάνει διανομή τις συντάξεις σε κάποιο καφενείο.
Μερικοί να παράτησαν και πήγαν στο πάρκο, στα παγκάκια.

Οι γιαγιές;
Αυτές έμειναν σπίτι.
- Ε, Χρυσόστομε, μου είπαν. Εμείς έχομε χορτάσει και τις παρελάσεις και τη ζωή. Θα μείνουμε στο σπίτι να περιμένουμε το...γαλατά.

Εγώ;
Εγώ ήμουνα με το λαό. Με είχαν αποκλείσει από την παρέλαση λόγω αναστήματος. Είχα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών, για να βλέπω καλύτερα. Είχα σηκώσει τα χέρια μου στην ανάταση, για να με βλέπουν που χειροκροτούσα.
Κάπου - κάπου έχανα την ισορροπία μου κι έπεφτα προς τα μπρός.
Ας είvαι καλά εκείνη η καημενούλα που με στήριζε με την πλάτη της.
Ετσι είναι αυτά. Στις παρελάσεις και στη ζωή (κι η ζωή μιά παρέλαση είναι) πρέπει κάποιος να σε στηρίζει. Πρέπει να έχεις πλάτες.

Χρυσόστομος

==============

Του άρεζε ο παράς. Μα και ο λόγος. Ήταν παράλογος!

==============

Δροσιστικά

-
Δροσιστικές προτάσεις για τα καλοκαίρια.

1. Βγάλτε την κεραία της τηλεόρασης. Θα έχετε στην οθόνη σας ... χιόνια.

2. Πάρτε τηλέφωνο σε ραδιοφωνικό σταθμό να σας βγάλει στον αέρα να .... δροσιστείτε.

3. Τρώτε αγγουράκια. Ένας στους δύο δροσίζεται.

4. Όταν το κάνετε, ό,τι κι αν κάνετε, αναπνέετε ρυθμικά.

5. Αv παρ' όλα αυτά ζεσταίνεστε, μην το σκέφτεστε!

================
Είμαι και ο πρώτος, ρε!

Πολλοί άντρες κοιμούνται αμέσως μετά. Προσωρινή υπνηλία. Άλλοι ανάβουν τσιγαράκι στην κουζίνα. Οι πιό τυχεροί, ανάβουν δύο τσιγάρα και τα καπνίζονν ξαπλωμένοι με την κυρία.
Οι ειδικοί λένε πως χρειάζεται και λίγη κουβεντούλα, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα. Οι γυναίκες τους έχουν από χρόνια περάσει τους ειδικούς. Αρχίζονν αμέσως την κουβεντούλα.

- Αγόρι μου, είσαι ο πρώτος άντρας που γνώρισα!

-

Μπουμπού !

Η αναγκαιότητα της μακροζωίας.

(Γράφει η Μαρία με τα κίτρινα.)

Μπουμπού !

Μου γέμιζε τ' αυτιά αυτή η λέξη κι έκανε την καρδούλα μου να πηδάει από χαρά. Για μένα τόλεγαν!

Ύστερα πάει. Με βάφτισαν Μαρία.

Ώσπου να καταλάβω γιατί έγινε αυτή η αλλαγή, άρχισαν να με φωνάζουν "δεσποινίς". Αυτό βέβαια είχε άλλη γλύκα...

Δεν πρόλαβα καλά καλά να το χαρώ και νά το "κυρία".

Χωρίς καν να καταλάβω, άρχισε να μπερδεύεται τώρα με το "μαμά".

- Τί γίνεται δω, καλέ φιλενάδα; Να μήν το σκέφτομαι, έ; Καλά...

Μα αυτό το "συμπεθέρα", τί είναι πάλι; Γιά κοίτα βιασύνη να σου αλλάζουν τα ονόματα...

Και σε λίγο πάλι αλλαγή. "Γιαγιά" !

Ε, όχι και γιαγιά τόσο γρήγορα!

"Μπουμπού" και πάλι "μπουμπού".

Για κοίτα, καλέ! Λες καί κατάλαβαν τι σκέφτομαι! Όλοι τους φωνάζουν "μπουμπού".

Λες νάναι για μένα;

Αλλά πώς γίνεται; Κι εγώ φωνάζω "μπουμπού"...


------

Μην τάζετε
γάμο στη γυναίκα του σας αρέσει. Συγκινείται, έστω κι αν είναι παντρεμένη. Πέστε της απλά "συλλομεσούρ, μαντάμ"...Θά καταλάβει, έστω και κάπως αργά. Το καλό πάντα αργεί...

-

Ο συγγραφέας

Ο συγγραφέας από παιδί βοσκούσε τα γιδοπρόβατα του παπού του σε μιά ορεινή περιοχή της Θεσσαλίας. Έπαιζε πολύ ωραία φλογέρα. Δεν είχε πάει σε ωδείo.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του συγγραφέα δεν έγινε στο σχολείο, γιατί κοντά στα βοσκοτόπια σχολείο δεν υπήρχε. Έβλεπε όμως συχνά πώς γενιόντουσαν τ' αρνάκια και τα κατσικάκια κι είχε πάρει κάποια ιδέα.
Μια φορά παρακολούθησε τον παπού του που ξεγένησε την καφετιά τους αγελάδα (που την άρμεγε κι έπινε το γάλα της) και ήταν πολύ περήφανος που έφερε ζεστό νερό να ξεπλύνουν μαζί με τον παπού του το νεογένητο μοσχαράκι.

Όταν γενήθηκε η μικρότερη αδελφή του, η γιαγιά τoυ δεν τον άφησε να μπεί στο δωμάτιο του σπιτιού τους όπου θα γενούσε η μητέρα του. Έτσι του είχε μείνει η απορία αν η γένα της μητέρας του έμοιαζε με τη γένα της αγελάδας. Πάντως τον πρώτο καιρό δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τί αγαπούσε περισσότερο. Το μικρό μοσχαράκι ή τη μικρή αδελφή του.

Στα εφηβικά του χρόνια πέρασε τις ωραιότερες στιγμές της ζωής του με μιάν αγγλίδα τουρίστρια.. Μόλις την είδε, σταμάτησε τη φλογέρα και τη σφύριξε.

-Είσαι ένα τσοπέϊνος; είπε εκείνη χαμογελαστή.

Ήταν έτοιμος να διορθώσει τα ελληνικά της. Ευτυχώς όμως αμέσως πήρε στροφές. (Πονηρός ο βλάχος!). θυμήθηκε τη μικρή αδελφή του που μάθαινε αγγλικά κι έλεγε τις πατάτες "ποτέϊτος".

" Όλες έτσι μιλάνε" σκέφτηκε. Και χαμογέλασε με τη σειρά του.

Ώρες ολόκληρες, ξαπλωμένοι κάτω απ' τη σκιά ενός γεροπλάτανου, δεν άκουγαν τίποτε. Ούτε τα βελάσματα απ' τ' αρνάκια, ούτε τα γαυγίσματα του σκύλο0υ που φύλαγε το κοπάδι. Εκείνος δεν χόρταινε να χαϊδεύει το...ολόμαλλο της αγγλίδας. Εκείνη πάλι τον καμάρωνε όταν φορούσε την κάπα του με τη μυτερή κουκούλα...

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα επήλθε μεταξύ τους ένα πολύ δυνατό understanding (αντερστέντιγκ), όπως έλεγε εκείνη.
Κάθε μέρα έστελνε γράμματα στις φίλες της καί τις συμμαθήτριες της καί εξυμνούσε τη δροσιά της θεσαλίας.

Έτσι, ξεκίνησε η μεγάλη ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης...


-

Συνεργάτες

Συνεργάτες στο "ένα το μήνα".

Μαρία με τα κίτρινα.

Φιλολόγα. Είναι εκπρόσωπος του διαρκούς προβληματισμού, γνωστού σαν "ποιόν αγαπάς καλύτερα, τον άντρα σου ή το γείτονα".

Χρυσόστομος.

Γιός της γνωστής ρήσης "Πέστα, Χρυσόστομε". Αγνώστου πατρός.

Γιώργος ο Μοναχικός. (Γ.M.)

Είναι μηχανικός υφασμάτων μακό. Αγαπάει πολύ τη δουλειά του. Έχει σαν χόμπυ του το ψάρεμα.

Συνηθίζει να λέει. "Θα ήθελα, αν μπορούσα, να ζω στην Αγρια Δύση και νάμουν ένας μοναχικός καουμπόϋ. Όμως τώρα ζω στη γλυκιά Ανατολή. Είμαι λίγο ανατολίτης και πολύ σκάω-μπόϋ".

Δακτυλογράφος.

Όλα τα λάθη είναι δικά της. Παρόλα αυτά, δεν θα πάψει ποτέ να είναι μιά φοιτήτρια της φιλολογίας, 22 ετών, ψηλή, σημαιοφόρος των μανουλίων.

Το πρόβλημα της είναι τα κρεβάτια. Τα συνηθισμένα κρεβάτια. Όταν την ξαπλώσετε σε ένα από τα συνηθισμένα κρεβάτια κρέμονται τα πόδια της. Γι'αυτό - η κακομοίρα - αναγκάζεται να τα σηκώνει.

Συστατικά της μακροζωίας.

Το μυστικό για μακροζωία είναι να βρίσκεις τον εαυτό σου. Τον πραγματικό εαυτό σου. Εδώ μέσα κρύβονται η χαρά, η ελπίδα καί η ευτυχία.

Π.χ. Βρίσκεις ένα μανούλι και σκέφτεσαι.
"Είναι το είναι μου." (Χαρά, ε).
Του λές. "Είσαι το είναι μου" (Ελπίδα).
Αν σ' απαντήσει. "Είμαι το είναι σου", τότε τί ευτυχία ! και φυσικά μακροζωία...

-

Αξιοκρατία

-

Αξιοκρατία.

Σε αντίθεση προς άλλους, στο σύλλογο μας επικρατεί η αξιοκρατία που εκφράζεται με Τέσσερα Μ. Ιδού: Μη Με Μαλώνεις Μάννα!
-
ΣΣ. Ήδη γίνεται μελέτη γιά το πέμτο Μ. που έχει εξελιχθεί σχεδόν σε τίτλο ευγενείας, κάτι σα μίστερ...Ορίστε; Ναι, μαζί και με το λάμδα. Βέβαια και το κάπα. Φυσικάαα.
-

Μέσα έκφρασης.

Διαλέξαμε τη γλώσσα. Δεν έχει κόκκαλα. Ό,τι δεν έχει κόκκαλα αρέσει. Ακόμα και τα μικρά παιδιά προτιμούν τα ψάρια δίχως κόκκαλα. Τη γλώσσα.
-
========
Συνθήματα μακροζωίας. (εγκεκριμένα από το σύλλογο).
-
Για να μην πεθάνετε ποτέ, κάθε φορά που συναντάτε μανούλι, να του λέτε:
"μετά από σένα ας πεθάνω! "

Ως γνωστόν, τα μανούλια ποτέ δεν πεθαίνουν!

(Αθάνατα μανούλια, μαζί σας στον αγώνα για τη μακροζωία!)
-
------------
-
Το στρές

μικραίνει τη ζωή. Όλοι το πιπιλίζουν.
Στρές, σημαίνει πίεση που δεν τη θέλουμε. Δηλ. βιασμός.
Όμως, κάποιος έλεγε: Αν ο βιασμός είναι αναπόφευκτος, ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ (εδώ συμφωνούν και οι γιατροί) και AΠΟΛΑΥΣΤΕ τον ! (εδώ συμφωνούν και τα μανούλια, νομίζω...)

-

Πισινό εξώφυλλο

-

Εργα του ΙΔΙΟΥ.


1. Οχτώ χρόνια φοιτητής.
2. Οχτώ χρόνια φαντάρος.
3. Οχτώ χρόνια βιομήχανος.
4. Οχτώ χρόνια μηχανόβιος.
5. Οχτώ χρόνια εργάτης.
6. Ένας γάμος κι εφτά πεθερικά.
7. Τρία παιδιά και μιά πεντάμορφη.
8. Τυχερός αριθμός το είκοσι!


Κυκλοφορεί: ο ΙΔΙΟΣ.


-

(...) Εξώφυλλο

-

Σύλλογoς Μεσoυρανούντων "ΣΥΛΛΟΜΕΣΟΥΡ".
- Α KING SIZE LIFE SOCIETY -
"Ο" ... σύλλoγος για τη ... μακρoζωία.


ΕΝΑ το ΜΗΝΑ.


Περίoδος 1989-1990. ( ανθολόγιο )


Στο Πανεπιστήμιο της ΖΩΗS,
διατριβή επί ... μακροζωία.


"Τη λάτρευε τη Σοφούλα !
Κοντά της ένιωθε φιλόσοφος..."


4η έκδοση. (με πρόλογο ! )


Προηγούμενες εκδόσεις:

1η. Αντίτυπα δέκα !
2η. Αντίτυπα είκoσι !
3η. Αντίτυπα τριάντα κι ένας άσσος !

-

(3) ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

-
Το "Ενα το μήνα" κυκλοφόρησε μεταξύ φίλων σε τετρασέλιδα (φωτοτυπίες) δακτυλογραφημένα σε μια παλιά γραφομηχανή μοντέλο 1968 με πληκτρολόγιο με περισπωμένες κλπ, που τα αντίστοιχα πλήκτρα της γραφομηχανής καταστράφηκαν, ως δια μαγείας, ακριβώς τις μέρες που καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα! Τρομερό.

Λυπηθήκαμε όλοι. Κυρίως για την περισπωμένη, γιατί είχαμε συνηθίσει να γράφουμε το "σαγαπώ" - τί λες, ναι... ναι σου λέω, γλυκιά μου - με περισπωμένη...

Εκείνη την εποχή ένας διακεκριμένος λογοτέχνης της εποχής είχε πεί: είναι ιεροσυλία να βγάλουν την υπογεγραμένη απ' το ωμέγα"...(Τώρα αυτό πού κολάει, έτσι το θυμήθηκα, ο Θεός να τον αναπαύει.)

Ακολουθούν επιλογές - ανθολόγιο κειμένων από τα "ένα το μήνα" όπως τα έδεσε σαν βιβλίο κάποιος φίλος. 'Οσα φυσικά συμάζεψε.

Ξέχασα, και ...σκίτσα...

Πάμε...
-

(2) ΕΝΑ το ΜΗΝΑ

μηνιαίο δελτίο του συλλόγου. (κατόπιν συνταγής του οικογενειακού σας γιατρού!?)

(1) Έτσι ιδρύθηκε !

-
Ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.) ζήτησε να τον γράψουν, μα δε τον γράψανε! Όμως αυτός ευγενικά τους έγραψε και γράφτηκε μόνος του μέλος στο σύλλογο μεσουρανούντων "συλλομεσούρ", a king size life society, ο σύλλογος για τη μακροζωία...

-,