Ο δικός σας άγγελος

Ο δικός σας άγγελος..

Γράφει ο Χρυσόστομος.

(Τώρα που έφυγαν οι άλλοι και κυρίως εκείνη η μαρτυριάρα με
τα κίτρινα θα σας γράψω κι εγώ τις ευχές μου με το δικό μου τρόπο.
Και μην το πείτε πουθενά. Έβγαλα ένα άρθρο του Γιώργου γιά να
χωρέσω το δικό μου. Όταν θα το δει ο Γιωργάκης ...θα είναι πολύ
αργά!..)

Λοιπόν!

Μπήκε ξαφνικά στο χώρο της.  Εκείνη τρόμαξε .
-  Μη φοβάσαι, της λέει εκείνος. Δεν είμαι Ληστής !

Εκείνη τον κρυφοκοίταξε. Ήταν ωραίος άντρας!

- Ούτε και βιαστής! συνέχισε εκείνος.

Εκείνη χαμογέλασε. Σκέφτηκε. "Τουλάχιστον εραστής!"

Δε σας θυμίζει λίγο ποιμένες, λίγο άγγελο, λίγο "ετέχθη υμίν
σήμερον Σωτήρ...κλπ ; 

 Κατά τη γνώμη μου - κατά Χρυσόστομον - μάλλον κάποιος
πλασιέ θα ήταν! Ομως εγώ σας εύχομαι να σας ξαφνιάσει  -
μέρες πούρχονται - κι εσάς ένας δικός σας άγγελος... Και ...
μη φοβείσθε !

Δικός σας...

Χρυσόστομος
-
-

Έκφραση και Εκφράσεις

Οι ποιητικοί, όταν η φύση φροντίζει για τη διαιώνισή της, συνήθως
λένε ότι οργιάζει.
Οι πεζοί, όρα Εμ. Ρο ί δης, αναζητούν και εντοπίζουν αυθαίρετα τις
διαφορές μεταξύ ανθρώπων - όλο το χρόνο ! - και ζώων - μιά εποχή
του χρόνου!
Άντε πάρτε στη συνέχεια και από το σύλλογο - το χουβαρντά - άλλες
2.000 λέξεις και βγάλτε τα πέρα μόνοι σας...

Να μια χιλιάδα

Αντε κι άλλη μιά χιλιάδα λέξεις:

No comments?
Of cource, not...

-

Merry

Δεκ. 90

Είναι γνωστά σ' όλους και όλες τα ολόμαλλα Αγγλίας. Κανένας,
όμως , δεν παραδέχεται, ότι στην Αγγλία υπάρχουν τσοπάνηδες...
(τσοπέϊνος)
Σε παλιότερο άρθρο είχα γράψει "το ολλόμαλλο -- συγνώμη για
τα πολλά λ, είναι για γέλλλλλια — μιας αγγλίδας τουρίστριας".
Όσοι το διάβασαν θυμούνται περισσότερο την "αγγλίδα τουρίστρια"
και καθόλου ίσως το "ολόμαλλο της" . Σεμνοτυφία, προκατάληψη,
παραδρομή, δεν ξέρω. Ίσως δεν τους έκανε εντύπωση, γιατί λίγο
πολύ όλοι και όλες έχουν το χαβά του δικού τους ολόμαλλου μόνο.
(Πιπέρι, αυτό το άρθρο δεν γράφεται για το Rolling Under. . . )
Συμπερασματικά, όπως και να 'χει το πράμα, από κάθε σύνολο
ή υποσύνολο ή μέρος συνόλου ή πολλά μαζί μπερδεμένα σύνολα,
ο καθένας συγκρατεί από κάτι . Και το κάθε κάτι ίσως είναι ίδιο
με το κάτι που συγκράτησε και κάποιος άλλος, ίσως είναι και
διαφορετικό.
Θα ήταν μεγάλη ιστορία να σας περιγράψω από ποιό σύνολο ή
υποσύνολο ή μέρος συνόλου ή πολλά μαζί μπερδεμένα σύνολα
συγκράτησα κάτι . Ίσως είναι όμως πιο εύκολο να σας περιγράψω
το κάτι που συγκράτησα. "Merry Christmas", μια ευχή με όλη μου 
την καρδιά — με τις δικές της βαλβίδες - για όλους και όλες είτε τη
συγκρατήσετε είτε όχι.
Αν θυμάμαι καλά, αυτή η ευχή συνοδεύεται σχεδόν πάντοτε από το
"Happy New Year!"
Μάλλον δεν θα πρέπει να είμαι τσιγκούνης, γιατί αισθάνομαι την
ανάγκη να διορθώσω προσθέτοντας στο Merry Christmas και το
Happy New Year.
Όμως,καθώς προχωράει η σκέψη, αρχίζουν να μπερδεύονται
κάπως τα πράγματα και θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσω λίγο. Με
συντομία.
Η κατ'έτος γιορτή της γέννησης του ... Christ, μεταξύ πολλών
άλλων (σύνολα, υποσύνολα, μέρη συνόλων, πολλά μαζί μπερδεμένα
σύνολα) νομίζω συμβολίζει ένα "ξαναγέννημα" του καθενός μας,
ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μας προς το καλύτερο. Και
φυοικά με τη νέα χρονιά (New Year) ίσως ήταν η καλύτερη
ευκαιρία. Καινούργιος χρόνος, καινούργιο ξεκίνημα.
(ΣΣ. Φτου κι απ΄την αρχή...)
Έχω όμως μια απορία.
Ξαναγέννημα στις 25 Δεκεμβρίου. Καινούργιο ξεκίνημα την
1η Ιανουαρίου, μέσα σε μια βδομάδα: Μιάς βδομάδας νινάκια;
Είναι δυνατόν! Βέβαια, θα μου πείτε, μέσα σε μια βδομάδα
δημιουργήθηκε ο κόσμος! Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε Θεός.
Μήπως είναι λίγο για μας μια βδομάδα; Τί λέτε; Δεν την
αυξάνουμε με καμιά απεργιούλα; Ο,τι πείτε σεις. . .
Και κάτι ακόμα.(Μας πρήζεις, τέλειωνε...) Εκείνο το τραγούδι.
"Γέρε χρόνε, φύγε τώρα..."  Γιατί τόση κακία; Ενός έτους
Χρόνος να τον λέμε "γέρο" και "φύγε τώρα"...
Και τί θα πείτε σε μένα, αν σας πω πως πενηντάρησα...
(Ψέματα, μπέρδεψα την πρωτοχρονιά με την πρωταπριλιά. )
Πάντως , πολύ βαριέμαι...
Όπως και να χει το πράμα και χωρίς και με τις ευχές μου,
όλα καλά και ... μακροζωία. . .

Γιώργος ο Μοναχικός -  τοπική μου ονομασία - "τοπονύμιο". ή
(Γ. Μ.) - το βραχύ, το "σορτάκι. ή
LoΝely George - με   "ρήτρα  εκιού" (βοήθειά μας)   ή
LoVely George - για  όσες   πήραν   καλό   βαθμό  στη   μυωπία....

Τα ωραία της μοναξιάς και τo σκορδόξυδο.

   
    Τίτλος. Τα ωραία της μοναξιάς και τo σκορδόξυδο.

Μυθιστόρημα ραδιοφωνικής απελευθέρωσης. Τύπου W.C.
Από το Γιώργο το Μοναχικό (Γ.Μ.).

    (Ο Γιώργος ο Μοναχικός είναι μηχανικός υφασμάτων μακό.
Αγαπάει πολύ τη δουλειά του και έχει σαν χόμπυ του το ψάρεμα.
Συνηθίζει να λέει "Θα ήθελα αν μπορούσα να ζω στην ‘Αγρια
Δύση και να ήμουν ένας μοναχικός καουμπόυ! Όμως τώρα ζω
στη γλυκιά Ανατολή... Είμαι λίγο ανατολίτης και πoλύ "σκάω μπόυ! "
    Λοιπόν, ο Γιώργος από τότε που γνώρισε τη φιλολόγα του
συλλόγου μας παράτησε το ψάρεμα κι άρχισε να γράφει μυθιστο-
ρήματα τύπου "W.C."  όπως τα ονομάζει. Κάτι σαν μπλουζάκι
τύπoυ λακόστ...
   Τα μυθιστορήματα τύπου W.C., γιά να τα διαβάσετε, διαρκούν
περίπου όσο διαρκεί και μία νορμάλ αφόδευση. Οι δυσκοίλιοι
παρακαλούνται να τα διαβάζουν   συλ -  λα - βι - στά... ) 

    Δούλευε απογευματινή βάρδια δύο-δέκα εκείνη τη Δευτέρα.
Ήταν μόνoς του στη μικρή βιοτεχνία. Έδεσε τις κλωστές και
αφού έβαλε μπρος τις μηχανές την άραξε στο γραφείο του αφε-
ντικού.
''Ωραία δουλειά να έχεις να κάνεις με μηχανές', σκεφτόταν.
'Δουλεύουν αυτές και συ κάθεσαι. Κάπως τις λέγαμε αυτές
τις δουλειές στη Σχολή. Νομίζω "εντάσεως κεφαλαίου". Ναι.
Κι εμείς τις είχαμε ονομάσει "εντάσεως κεφαλαίου και εκτά-
σεως των ποδιών"!    Ξάπλες δηλαδή".
Γύρισε το κουμπί του ραδιοφώνου. Τί να πρωτακούσει κανείς...
Τριάντα και ραδιοφωνικοί σταθμοί στην πόλη, Τάφησε εκεί που
έπαιζε τo τραγoύδι “Τα ματόκλαδα σου λάμπουν" και άναψε
τσιγάρο. Στo γραφείο του αφεντικού δεν απαγορεύεται το
κάπνισμα.
    Εκείνη την ώρα άκουσε τον εκφωνητή να απευθύνεται στους
ακροατές και να λέει: "Τηλεφωνείστε μας και πέστε μας τι σας
ενοχλεί περισότερο"!
Μιά και δυό πιάνει το τηλέφωνο. "Έλα, ράδιο εκεί; Εμένα
μ ενοχλεί που δεν μ ενοχλεί κανείς"!
    Δεν πρόλαβε ν αφήσει το ακουστικό και χτύπησε το τηλέφωvo.
"Θέλεις να σ ενοχλήσω:" του λέει μια τρυφερή φωνή.
Να μη τα πολυλογούμε, σε λίγο εκείνη είχε φτάσει στη βιοτεχνία και
πίνανε καφεδάκι παρέα.
Οταν τέλειωσε η βάρδια και ντυνότανε για να φύγουν, εκείνη
του εξομολογήθηκε. “Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου πόσο όμορφα
είναι να ξαπλώνεις πάνω στα βαμβακερά υφάσματα μιας βιοτε-
χνίας! Μου είχε πιαστεί η μέση με κείνα τα απαίσια ανακλινό-
μενα καθίσματα των αυτοκινήτων"!
    Του φίλου μας του άρεσε η φωνή του εκφωνητή. Καί η
εκπομπή.
Έτσι την ερχόμενη εβδομάδα ζήτησε να κάνει απογευματινός
και την Τρίτη. Το παιχνίδι του σταθμού παιζόταν και τις Τρίτες.
Κι ο φίλος μας πίστευε πως ήταν καλός ακροατής και καλός
παίχτης.
    Έτσι λοιπόν με το που άρχισε ο εκφωνητής την ερώτηση
είχε κιόλας τηλεφωνήσει για την απάντηση. Δεν πρόλαβε
ν αφήσει το ακουστικό και χτύπησε το τηλέφωνο. Αρπάζει
το ακoυστικό. “Λέγετε, παρακαλώ"! Και τί ακούει! “Κώστα μου,
είμαστε με τη μαμά και την αδελφή της τη θεία Ρούλα, καλέ,
και σκεφτήκαμε νάρθουμε να σε κάνουμε λίγη συντροφιά και
μετά να πάμε για κανα πατσά...”
    Το είχε ξεχάσει πως η πεθερά του και η αδελφή της έρχονταν
στο σπίτι  κάθε Τρίτη και κάθε δεκατρείς.
    Στο πατσατζίδικο την ώρα που βάζανε σκορδόξυδο στον
πατσά η γυναίκα  του του εξηγoύσε. "Η ιδέα ξεκίνησε από
τη μαμά που σε συμπαθεί πολύ, όπως τo ξέρεις. Εκεί πoυ
καθόμασταν λέει. "Τί κάνει καλέ ο Κωστάκης; Γιατί δεν πάμε
να τον κάνουμε λίγη παρέα... Σαν ν ακούω τη φωνή του να λέει.
Μ ενοχλεί που δεν μ ενοχλεί κανείς."   
Ο Κωστάκης έκανε τηy πάπια και ρoυφούσε τον πατσά του
κι όλο σκεφτόταν. "Μπράβo αυτί η πεθερά! Ήξερα βέβαια για
τη γλώσσα της..."
    Οι ραδιοφωνικές εκπoμπές συνεχίζονταν. Η ωραία φωνή του
εκφωνητή ακουγόταν καμπάνα στις μικρές βιοτεχνίες με τις
απoγευματινές βάρδιες. Το ραδιοφωνικό παιχνίδι συνεχιζόταν.
Ομως κανείς ακροατής δεν τηλεφωνoύσε. Kι ο εκφωνητής
μονολογούσε.
"Άραγε κανείς δεν ακούει την εκπομπή μου»!!!

Γιώργος ο Μοναχικός

Και μιλάμε για μεγάλο έρωτα...

Και μιλάμε για μεγάλο έρωτα.


Η βιομηχανική επανάσταση!
Τότε που οι βιoμήχανoι ξεσηκώθηκαν καί είπαν στον κόσμο.
"Μή παιδεύεστε πια! Τώρα οι μηχανές θα δουλεύουν για σας.
Και σεις θα κάθεστε, θα πληρώνεστε και θα απολαμβάνετε
τ΄αγαθά της ζωής!"

Μαζί τους κι οι βιοτέχνες. Μη τους ξεχνάτε. Βιοτέχνης είναι αυτός
που μιμείται και πρoσπαθεί να φτάσει βιομήχανoς. Λίγοι τον κατα-
λαβαίνουν. Κυρίως όταν είναι να πάρουν απ αυτόν. Τότε τον θεωρούν
βιoμήχανο!

Άδικα αυτός προσπαθεί να τους πείσει πως είναι μεροκαματιάρης.
Φταίει βέβαια κι αυτός λιγάκι.

- Σε είδαμε, του λένε, στον αποκριάτικο χορό των βιομηχάνων!

Όμως αυτός συνεχίζει τον αγώνα του. Γι αυτόν ακόμα φαίνεται δεν
τέλειωσε η επανάσταση! Τώρα ενάντια στις αντιξοότητες. Ενάντια
στο κόστος και τον ανταγωνισμό.

Κατασκευάζει ωραιότατα παντελόνια. Αλλά κάνει και οικονομία!
Στη φόδρα που θά βάλει στις τσέπες. Η φόδρα δε φαίνεται. "Φτηνή",
λέει, και καμαρώνει για τηv εφευρετικότητα του. Στο τσεπάκι του
ρολογιoύ βάζει μόνο καπάκι. Ψευτοτσέπη, δηλαδή. Ξέρετε πόσο
στοιχίζει το τσεπάκι; Σχεδόν όσο το παντελόνι ολόκληρο! Στο κάτω
κάτω της γραφής τώρα τα ρολόγια φοριούνται στo χέρι. Η πίσω τσέπη
όμως; Σταθερή! Με καπάκι και κουμπί για να κουμπώνει. Μεγάλη
ασφάλεια. Μπορείς να βάλεις και πορτοφόλι!

Ένα τέτοιο παντελόνι αγόρασε κι ο Κωστάκης. Σε τιμή ευκαιρίας.
Ποιός μπορεί να το καταλάβει. Ωραίο παντελόνι. Για την τιμή, κόβεις
την ετικέτα και λες όσο θες ότι τ' αγόρασες. Με μπλουζάκι μακό.
Πρώτης διαλογής! Από ελληνικό μπαμπάκι. Τί είπατε; Δεν βγάζει
η Ελλάδα μπαμπάκι; Τί λέτε, καλέ. Δεν είδατε καμιά φορά τους
μπαμπακοπαραγωγούς που βγαίνουν στους δρόμους με τα τρακτέρ;
Μα πού ζείτε τέλος πάντων!

Το ελληνικό μπαμπάκι, σε ποιότητα, έρχεται δεύτερο σ΄όλο τον κόσμο!
Πρώτο έρχεται το ελληνικό. Δεν έκανα λάθος. Σεις κάνετε λάθος!

Λεβέντης ο Κωστάκης. Και δόστου σύρε κι έλα με τη μικρή του
αγαπημένη τα βραδυνά στην παραλία. Ο Κωστάκης.

Τo τσαντάκι δεν το πήρε μαζί του. Σου πιάνει το ένα χέρι. Σαν κουλός
είσαι. Τα χέρια θα πρέπει νά είναι ελεύθερα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Έβαλε τα κλειδιά της δουλειάς του στη μια τσέπη του παντελονιού και
τα κλειδιά τoυ σπιτιού στην άλλη.

Περπάτα - περπάτα όμως τα κλειδιά τρύπησαν τις τσέπες. Ένιωσε κάτι
κρύο στα μπούτια του. Τα κέρματα έτρεξαν απ΄τα μπατζάκια του. Έτσι
είναι αυτά. Το χρήμα δεν κρύβεται. Περνάει. Ακόμα κι από τρύπες. Κι
ο έρωτας. Κι ο βήχας. Και τά νιάτα.

Η μικρή χαμογέλασε. Του φάνηκε τώρα πιo συμπαθητική. Δεν τoν
κορόιδεψε. Ατάραχος σκύβει να μαζέψει τα κέρματα. Έσκυψε κι η
μικρή vα τον βoηθήσει. Τσούγκρισαν τα κεφάλια τους. Γέλασαν.
Ένας μεγάλος έρωτας αρχίζει.

Βάζει τα κέρματα στην πίσω τσέπη. Και τα κλειδιά. Και πήγε να
κουμπώσει το καπάκι της τσέπης. Για ασφάλεια. Αλλά τί ατυχία! Κόπηκε
το κουμπί. Δεν είπε τίποτε στη μικρή γιατί φοβόταν πως αυτή τη φορά η
μικρή θα έσκαγε στα γέλια. Τόση ατυχία. Αν είναι δυνατόν!

Έβαζε κάπου κάπoυ την παλάμη του χεριού του πάνω απο την πίσω
τσέπη του παντελονιού του για να βεβαιώνεται πως δεν έχασε τα πράγματα
του. Δεν είχε πια το αρχικό του κέφι. Μάλλον φαινόταν σκεφτικός. Τον
προβλημάτιζαν οι τρύπιες τσέπες και τo κομμένο κουμπί. Ποιός θα τα ράψει.

Η μικρή κι αυτή δεν μιλoύσε. Στην αγάπη τα πολλά λόγια δεν χρειάζονται.
Βάδιζε δίπλα του και γύριζε κάπου κάπου καί τον καμάρωνε. Κάποια στιγμή
του λέει.

- Τί σκέφτεσαι;

Εκείνoς ανακουφίστηκε. Η ευκαιρία.

- Ξέρεις, της λέει δισταχτικά. Σκέφτομαι...νά...οι τρύπιες τσέπες... το κουμπί...
θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;...


Γιώργος ο Μοναχικός
-

Ελιξήριο μακροζωίας Ω - μέγα.

--
Ελιξήριο μακροζωϊας Ω-μέγα.


(Λαϊκό ιδιοσκεύασμα σε κασσέτα.)

Τρόπος παρασκευής.

Γεμίζετε μια κασσέτα μαγνητοφώνου με τα τραγούδια που σας
αρέσουν. Επικολλάτε την αυτοκόλλητη ετικέτα και ονομάζετε
την κασσέτα "ελιξήριο μακροζωίας Ω" .

Τρόπος χρήσεως.

Τη βάζετε τρείς φορές την ημέρα από μπρος και από πίσω, αφού
προηγουμένως πλύνετε καλά τ' αυτιά σας. Σας συνιστούμε να
χρησιμοποιείτε ακουστικά και ολίγο υγρό, κατά προτίμηση ρετσίνα.

Ενδείξεις.

Τονώνει τα κουρασμένα παλληκάρια. (Κόπωση εγγάμου βίου,
κόπωση αναγκαστικού ύφους αναλόγως επαγγέλματος ή θέσεως, κλπ,
περιπτώσεις για τις οποίες η ιατρική επιστήμη αποφεύγει να πάρει
επίσημη θέση, αφήνονοντας αβοήθητο τον πάσχοντα να επιλέξει μόνος
του τη μέθοδο θεραπείας της προτιμήσεως ταυ, μεταξύ των δημοφιλέ-
στερων, όπως μασάζ από ετερόφυλο ή αράπη, ή τη μέθοδο foreing walking,
με τις γνωστές συνέπειες.

Παρενέργειες.

Λικνίσματα στις γεροντοκόρες ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Κλινικά
ευρήματα στους νορμάλ.

Δεν προκαλεί εθισμόν αλλά ερεθισμόν,

Τα φάρμακα δέον όπως φυλάσσονται μακριά από τα παιδιά και απ' όσους
το παίζουν ... έφηβοι.

-

====

Ορολογία. (Τινά)

----------------

EL PIDA: Παράγων μακροζωίας.

EL PASSO: Το αντίθετο.

HELLO: Χαλαρώστε.

FOREING WALKING: Ξενοπερπάτημα.

-

Rolling under - Costis

===============================================

"Say thanks,  George", έλεγε συχνά η αγγλίδα...Costi, thanks!

---

Ο ανθολογημένος.

Ο ανθολογημένος.

Για να μπει στον κόσμο της,
το γεμάτο ποίηση,
νόμιζε,
της έγραφε ποιήματα.

Ανθολογήθηκε
στην παγκόσμια
με εκατομύρια ομοίους του
ποιητές.
-
Γιώργος ο Μοναχικός
-
-
=========

Ήταν γραφτό του να πάει από τραίνο!
Γενήθηκε μετά την ανακάλυψη του σιδηρόδρομου...
-

Ευτυχώς...

'Ενας, ευτυχώς, απ΄τους σαρανταπέντε μας έστειλε το εξής SMS - τί
είχε να χάσει δηλαδή, εμείς δεν είμαστε TV, ένας απλός σύλλογος
είμαστε - εκφράζοντας μία εύλογη απορία: Ο μήνας πέρασε, πού είναι
το ένα?

Είπα ευτυχώς ένας γιατί θα μπορούσε να ήταν και οι σαράνταπέντε,
όπως θα μπορούσε να ήταν και τα σαράντα παληκάρια και οι τρακόσιοι
του Λεωνίδα και και και, γιατί είναι γνωστό, δυστυχώς, σ' όλους σας
ότι είμαστε ο μοναδικός σύλλογος στον κόσμο που τα γρούπ των
μελών του συλλόγου είναι περισότερα από τα μέλη του συλλόγου.

Αυτό είναι ένα από τα συστατικά της μακροζωίας!  (Χαμογελάς, έ? Καλά, καλά, θα τα πούμε στο διάλειμα...)



Γιάννη, καλό μου παιδί, (!), έχεις απόλυτο δίκιο! Αλλά πρέπει να με καταλάβεις. Δεν είναι και τόσο εύκολο με τόσα πολλά μέλη. Βόηθα κι εσύ λίγο την κατάσταση...


Χάρηκα που θάρθεις Θεσσαλονίκη.

Πολλά χαιρετίσματα από τη Μαρία. Φυσικά με τα κίτρινα!...
Μη της πεις τίποτε, πολύ τη γουστάρω.

Χαιρετίσματα στο Μπάμπη, ίσως μας εξηγήσει κάποια φορά πως θα
μπούμε στο νόημα...

Γιώργος ο Μοναχικός

ΥΓ. Συγκινήθηκα για το ενδιαφέρον - και την πιθανή ανησυχία - σου για μένα. Μπορώ όμως να σε καθησυχάσω κάπως λέγοντας σου πως, όπως φαίνεται και απο το blog, ακόμα "μένουμε Ελλάδα" και τα ποιήματα ακόμα τα γράφουμε.

Μάλλον δεν ήρθε ακόμα η ώρα της απαγγελίας...

Εκεί !

Ήταν, δεν ήταν,

κανείς δε μου τόπε.
Τη ρώταγα τότε:
δεν ήσουν εκεί;

Κανείς δε μιλούσε,
εκείνη γελούσε,
δεν ήμουν, σα νάλεγε,
ποτέ μου εκεί!

Μα γω που βρισκόμουν
γιά κείνην εκεί
πώς είδα που γέλαγε
χωρίς νάν' εκεί!

Lonely George,
an all weather boy!

-

That letter

To the "ROLLING UNDER" magazine

-
OR Let's practice English!!!

To the “ROLLIN UNDER” magazine !

This is a letter...

I am writing this letter to you because the name of your magazine created a big question in my mind.

That is “is it possible to roll under or not” !

First of all I must explain to you that I am writing this letter in a strange language not because I am a foreigner, not because I believe your magazine is an international one!

The only I want is to use a non worthy material to create something important!

This language which looks like English is the most non value material I have got.
I learned it because my sister insisted.

When I was an English student, the most attractive thing was my teacher. She was a very nice girl!

When she congratulated me for my success in English I tried to thank her awfully. I said “what can I do for you, miss, to please you”...She did not understand me...

When in England, I was trying to speak to people using this language but nobody could understand me. They replied to me in English. I could not understand them!

I realized that English people do not know the English language well because they had not the opportunity to take English lessons in a Greek School of English!...

The only person who understood my English was a very sexy girl – in England – who was a Greek student in an English University. Frankly I had a good time with her in London Bridges falling down – falling down and so on.

After that I decided to use this language when I apply to Greeks! I hope there may be a girl who could understand me! You never know...

Coming to the point i.e. the question if “rolling under” is possible, I must confess that I think you must separate the two words like this: “rolling – under” .

This way I could understand more!

“Rolling” - as we say in Greece – means “tsoulay – ing”.
 

If you accept this meaning you easily realize that there are many “rolling, tsoula – ying, girls” going around. In that case it's up to you to put them “under”.

But you must confess when they are “under” they stop going around, ie. “rolling”.

The only they do is moving up and down like trying to escape from that “under” position.

But trying to escape is not “rolling” ! So “rolling” and “under” can not take place together...

I think that these two words stand like a couple. A man and a woman. They are opposites but they go together when they want “ IT ” !

Anyway I am not sure that I found the answer of the above question.

I also please you not to try to explain to me anything.

I would like to keep this question in my mind for a long time trying to find out an answer. It keeps
me alive!
The longer you are trying to find out an answer the longer you live!!!

Thanks for your hospitality.

Congratulations to you because your magazine respects the readers (not riders).

I also respect  the nice female readers. I hope someone will understand my English! You never know...

(Xero kai ellinika! Eimai yperifanos dioti egennithin...)

Best regards.

Lonely George,

member of “syllomesour”,

a king size life society...

P.S. PLEASE send a copy of the above to my koumpara to impress her...

=

EROS ... OREON ! ! !

Το ανωτέρω ιερογλυφικό που ανακαλύφθηκε στις ανασκαφές της Βιργινίας - δυό πόδια βαθιά στη φαντασία της - και υπογράφεται από τη γλύφτρια της εποχής εκείνης Κική (πάντα υπάρχουν Κικές
και κεκέδες και τενεκέδες) φέρει τη λατινογενή επιγραφή από κάτω, που, όπως μας διευκρίνησαν,
έχει δύο μεταφράσεις στη νεοελληνική:
     1.- Ρομαντικός Έρως Ορέων  και
     2.- R = σήμα κατατεθέν και το υπόλοιπο Ομαδικός Έρως Ωραίων !
-

Απόσυρση

(Οταν "σέρνει" η κατσίκα, ο μπαρμπα Γιάννης την πηγαίνει στον τράγο
γιά απόσυρση!...)

Μανουλάκια

-
Μανουλάκια...

--- Πολύ μ'αρέσουν οι γυναίκες! Θα γίνω ... φεμινιστής!

--- Λεβέντης ο οφθαλμίατρος μου.  Αντί για ένα,  μούδωσε δύο
ζευγάρια  γυαλιά. Ένα για τα "ψιλά γράμματα" κι ένα για τα "ψηλά
τα παραθύρια"...

--- (Αυτά συμβαίνουν όταν οι γυναίκες κάνουν επαγγέλματα που
είναι  γνωστά σαν αντρικά.)
   - Και που λες, φίλε, πήγα στης Μαρίας και μούκανε μια ευθυ-
γράμμιση εμπροσθίου συστήματος, μα τί ευθυγράμμιση! . .

--- (Αυθεντικό) .  
    "Κλείνομαι στο δωμάτιο μου, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, ανάβω
το πορτατίφ και  απολαμβάνω το  "ένα το μήνα"!

---  Διάλογος.
   - Μ΄αρέσει η απεργία...
   - Έ  τότε ψάξε να βρείς δουλειά...

--- Κοινωνικές μεταβολές..
       Από τη 48ωρη  εργασία φτάσαμε στή  48ωρη απεργία. . .

--- Σ'αγαπώ,
       της έλεγε, γλυκιά μου, σ΄αγαπώ  τόσο, που θα μπορούσα
και να πεθάνω, για να στο αποδείξω...   Όμως, η αγάπη μου για
σένα μου δίνει ζωή!  Πώς ν' αποδείξω πως σ' αγαπώ...
   — Μην παίζεις με το θάνατο, καλέ μου, του απαντούσε.
Παντρέψου με. . .


--- Τη λάτρευε τη Σοφούλα. Κοντά της ένιωθε φιλόσοφος...

--- Τί μονοτονία κι αυτή, φίλε μου... Δεν μας κόβουν και το
τηλέφωνο να πάμε να πληρώσουμε επανασύνδεση...

---  Ο καλός μουσικός ξέρει πότε να μπαίνει και πότε να
βγαίνει...

--- Να τις πάρουμε καμιά μέρα και να πάμε όλοι μαζί σε κάνα
γρασίδι να πρασινίσουμε τα γόνατα μας...
      Θυμάστε τι ωραία περάσαμε την άλλη φορά στη ντισκοτέκ;

Χρυσόστομος

Ο ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ

-
Οι φίλοι του, όπως διηγούνται, πέρασαν όμορφα στη ζωή τους παρέα με
τον Πελοπίδα, που, όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει, ζούσε με την ελπίδα
του Πίδα.

Στα τελευταία του ο Πελοπίδας έλεγε θλιμένα "τώρα πιά ούτε ελπίδα".

Όταν κάποια μέρα τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, όλοι
μαζί οι φίλοι του βροντοφώναξαν: Από δω και μπρος όλοι θα ζούμε γιά
την ελπίδα του Πελοπίδα!

Γιώργος ο Μοναχικός,
an allweather boy.

-

mama mia

-
Η μαμά μου, κάθε φορά που ήθελε να κάνει κάτι, ρωτούσε τη μαμά της.

Η μαμά της μαμάς μου, κάθε φορά που ήθελε να κάνει κάτι, ρωτούσε τη μαμά της.

Η μαμά της μαμάς της μαμάς μου, κάθε φορά που ήθελε να κάνει κάτι, ρωτούσε τη μαμά της.

Η μαμά της μαμάς της μαμάς της μαμάς μου, κάθε φορά που ήθελε να κάνει κάτι, ρωτούσε τη μαμά της.

Έτσι, μασουλόντας το πασατέμπο, για να περνάει η ώρα, που λέει και το τραγουδάκι, φτάνουμε στα βάθη των ωκεανών των αιώνων και φρενάρουμε στην Εύα, που δεν είχε μαμά, τί ατυχία, να ρωτήσει και φορούσε ένα φύλλο συκής αντί για στριγκάκι!

Κι όχι μόνο, αλλά έβγαλε και τον Αδάμ από τον παράδεισο!

Ενώ εσείς, μωράκια μου, μπορείτε σίγουρα να μας πάτε στον παράδεισο με την παρουσία σας στο συλλομεσούρ...

Σας περιμένουμε!

Φυσικά να έλθει και η μαμά.

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)..

Περί ρευστών εννοιών

     Τίτλος.     Περί ρευστών εννοιών   (μπερδεμένα  πράματα,   δηλαδή) ή  
             περί της ισότητας   φ(1)=φ(2),  όπου φ=φύλο.


-  θα διαβάσεις;   Ακούγεται τρυφερά η φωνή του.
-  Μάλλον νυστάζω. . .   λέει κάπως αδιάφορα εκείνη.
-  Τότε, να σβύσω το φως.  Εκείνος.
-  Σιγά, βρε, θα μου λυντζάρεις την κοιλίτσα μου με το προκοίλι σου.  Εκείνη.

Ακούστηκε κάποιος θόρυβος.   Κάτι σα χασμουρητά.   Ίσως να ήταν ο σκύλος.   Ίσως η γάτα.   Ύστερα επικράτησε σιγή.   Ενός λεπτού σιγή!

................................................

-  Ξέρεις ποιάν είδα σήμερα στο δρόμο;  Λέει εκείνη. Νάρθω λίγο από πάνω;... Εκείνη, βρε, την   "όμορφη",  που έβγαινε τότε με κείνον το μικρόσωμο,  που είχε και κότερο...   Η ψηλή, βρε, η Βάσω. Τον έδιωξε το μικρόσωμο, ξέρεις, καi τώρα ασχολείται με τη ζωγραφική.  Έλα λίγο από πάνω...

...Δε τη θυμάσαι, βρε, τη Βάσω;   Τη συμμαθήτρια μου απ'το δημοτικό σχολείο;  Την είχαμε καλέσει   στην επέτειο του γάμου μας κι όλη την ώρα έτρεχες από πίσω της.  "Τι κορμί" σου είχε ξεφύγει τότε  και με είχες νευριάσει.  Συνεχώς αυτήν φρόντιζες, λες και δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στο σαλόνι   μας.   Νάρθω λίγο από πάνω;

...  Κι όταν πια, θυμάμαι, σηκώθηκες να τη χορέψεις, πανάθεμά σε, τρέμανε τα χέρια σου την ώρα  που έβαζες το δίσκο στο πικάπ.   Κι ΰστερα γύρισες και της είπες  "χορεύετε,   δεσποινίς";   Εκείνη  έσκασε στα γέλια και σου είπε γιατί "δεσποινίς" και όχι Βάσω!  Έλα λίγο από πάνω.


...   Πώς είχες κολλήσει πάνω της, μωρέ;   Σα  βδέλλα!  Τί νόμιζες πως θα γινότανε;  Ναι, δε λέω,   από μικρή ξεχώριζε για το κορμί της.   Κι όλοι οι συμμαθητές, την ώρα του μαθήματος, αυτήν   χαζεύανε.  Αλλά, τί να κάνεις, αυτή είχε διαλέξει εκείνον το μικρόσωμο...   Νάρθω λίγο από πάνω;...

...  Όμως κι εκείνη τάθελε τα παιχνιδάκια.  Μόλις της έπιασες το χέρι και την έσπρωξες προς τα πίσω,  για να κάνει τη φιγούρα του χορού,  άρχισε κι εκείνη να κουνιέται και να λυγιέται και λίγο έλλειψε να το γυρίσει το ταγκό σε τσιφτετέλι...   Έλα λίγο από πάνω...

...  Δε μου λες,   βρε βρωμόπαιδο,   μπας και μούκανες καμιά στραβοτιμονιά και της είχες κλείσει  κανένα ραντεβού τη στιγμή που την έσφιγγες και της ψιθύριζες στ'αυτί της;  Τί της έλεγες,   βρε, τί της έλεγες;   Ήθελα νάξερα...

-'Eλα!  Πάψε!  ΤΩΡΑ!  Τώρα...τη θυμήθηκα ποιά λες...Τόση ώρα...προσπαθούσα... Τώρα τη θυμήθηκα...

- Σιγά, βρε, θα μου σπάσεις τη ραχοκοκαλιά μου!..

  Ακούστηκε κάποιος θόρυβος.  Κάτι σα βογγητό.  Ίσως να ήταν ο σκύλος.  Ίσως η γάτα.  Ύστερα επικράτησε σιγή.  Ενός λεπτού σιγή.

.....................

- Τί ψάχνεις, βρε;
- Μήπως είδες πουθενά το σλιπάκι μου;
- Πάρε ένα απ'τα καινούργια που σ'αγόρασα χτες.
- Πού τα έχεις;
- Στο πρώτο συρτάρι.
- Μα εκεί βάζεις τα κυλοτάκια σου!..

Εκείνη δεν απάντησε. Είχε σχεδόν αποκοιμηθεί. Και τί να τούλεγε, δηλαδή; Τέτοια ώρα, περασμένα μεσάνυχτα!..

   Κι όπου νάναι θα τέλειωνε καί η κασέτα του μαγνητοφώνου μας...

  ( Άντε, καληνύχτα σας τώρα και ... όνειρα με γλύκα...)

                                                                        Μαρία με τα κίτρινα.


==================
Διαφήμιση:

Μουσικό  συνεργείο
" Κοντρακατσουφ ".
Επισκευάζουμε το κέφι σας.

Τα πρωτοβρόχια.

======
Koτρώνα.
Και οι εφημερίδες "εκδίδονται επί χρήμασι".
Εξαιρείται το "Ενα το μήνα". Απλά και μόνο ... εκδίδεται!
========

Τίτλος. Τα πρωτοβρόχια και τα ομπρελλάκια.

Μυθιστόρημα τύπου "καιρός να μαζευόμαστε".

Πρωτοβρόχια !
Με το άκουσμα αυτής της λέξης έτσι σούρχεται να τραβήξεις μια δυνατή κλωτσιά στη ρουτίνα και να βγεις έξω στο δρόμο.
Και ν'αρχίσεις να περπατάς, να περπατάς αδιάκοπα μες τη βροχή. Τη βροχή που πέφτει μαζί με τις χρυσές αχτίδες του φθινοπωρινού ήλιου.
Τη χ ρ υ σ ή  β ρ ο χ ή !

Κι έτσι, όπως είσαι ακόμα με τα ελαφρά ρούχα του καλοκαιριού, η βροχή να περνάει και να χαϊδεύει το κορμί σου. Και με το χάδι της να νοιώσεις εκείνη την παράξενη ανατριχίλα. Την ανατριχίλα της χρυσής βροχής!

Να γίνεις κι εσύ μια Δανάη !

( Εδώ βέβαια οι γιατροί κι οι φαρμακοποιοί - γειά σου, Γιωργάκη - θα τρίβουν τα χέρια τους. Αλλά μη σας νοιάζει.)

Δέστε, εκεί,στο βάθος του δρόμου,εκείνη την αεράτη πώς περπατάει μες τη βροχή! Λυγερή. Ελαφροπάτητη. Σαν προγραμματισμένη!
Είναι η σύγχρονη Δανάη. Η Λιλίκα. Το καμάρι της γειτονιάς μας.

Κι από το πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο της οικοδομής, ο Κωστάκης ο λεβέντης. Βλέπει τη Λιλίκα και ζηλεύει τον Δία.

Ονομαστική ο Ζευς. Γενική του Διός. Δοτική τω Διί, ή κά­πως έτσι. Αιτιατική τον Δία. Και κλητική, ώ Ζευ. (εφ, όπως λέμε σεφ). Ε ρε αξέχαστα σχολικά χρόνια. Δεν γίνεται να μας ξαναπάρουν εφέτος πάλι στο σχολείο. Πού τέτοια χαρά. Φτάνει τόσα που μάθαμε. Έχουν κι άλλοι σειρά τώρα. Γεια σου, Κωστάκη.
Ο Κωστάκης με φουσκωμένα τα στήθεια από θυμό και ζήλεια τ' αποφάσισε. Θα μονομαχήσει με το θεό. Τον Δία. Πούγινε πάλι χρυσή βροχή και του παίρνει τη Λιλίκα.
Ανοίγει αποφασιστικά την ομπρέλλα του και μ' ένα πήδημα βρίσκεται δίπλα στη Λιλίκα και την καλύπτει απ' τη βροχή. Εκείνη ξαφ­νιάστηκε. Μια χοντρή σταγόνα νερού απ' την ομπρέλλα του Κωστά­κη έπεσε στο σβέρκο της κι άρχισε να κυλάει κατά μήκος της ραχοκοκκαλιάς της.'Ενιωσε ένα ρίγος στο κορμί της. Γύρισε και τον κύταξε.
- Σας παρακαλώ, της λέει, επιτρέψτε μου. Αν πηγαίνετε κάπου κοντά, να σας πάω με την ομπρέλλα μου. Αν πηγαίνετε μα­κριά, εκείνο απέναντι είναι το καινούργιο μου αυτοκίνητο. Σας αρέ­σει;
Είναι να το σκέφτεται; Το αμάξι ήταν τσίλικο. Ο Κωστάκης, τάπαμε, λεβέντης. Και το πιο σημαντικό. Είχε καταφέρει κιόλας να πείσει και τη μαμά του πως είχε φτάσει πια σε ηλικία γάμου. Φυσικά είχε τελειώσει και το στρατιωτικό.

Έτσι απ΄τη χρυσή βροχή φτάσαμε στη χρυσή χρονιά που το ζευγάρι μας κέρδισε στο λαχείο ένα υπέροχο μωράκι.
(Όλα τα μω­ράκια, θα μου πείτε, είναι υπέροχα. Και τα μεγαλύτερα. Καλά-καλά. θα τα ξαναπούμε. Κλείνει τώρα η παρένθεση. Κλικ.) 
Και φαι­νόταν πιά πως δεν θα ξαναεμφανιστεί ο Δίας!
Όμως "άλλαι αι βουλαί    ανθρώπων, άλλα"...εκείνο το πρωί, που
ο Κωστάκης έφερε στο σπίτι το πιο ακριβό αμαξάκι για το μωρό
χωρίς να ρωτήσει τη γυναίκα του. Αστραπές και βροντές στο σπίτι.

Ξανά ο Δίας!

- Να το επιστρέψεις, βρε, ούρλιαζε η Λιλίκα. Τί αμαξάκι είναι αυτόοο. Εγώ θα διαλέξω το αμαξάκι που ταιριάζει στο μωρό!

Ο Κωστάκης κι αυτή τη φορά τον νίκησε το Δία.

Επέστρεψε το αμαξάκι κι άφησε τη Λιλίκα να διαλέξει. Και νάτοι τώρα στον ίδιο δρόμο που πρωτοσυναντήθηκαν μες τη βροχή.

Κάτω από μια ωραία λιακάδα ο Κωστάκης,μια και είχε από χρόνια άδεια ικανότητος οδηγού,έσπρωχνε το αμαξάκι με το μω­ρό και κάπου κάπου έριχνε και καμμιά ματιά στα ... μπαλκόνια.

Η Λιλίκα στο πλευρό του είχε απλωμένο το χέρι της στο αμαξάκι και με τη χούφτα της έπιανε και κουνούσε το λεβιεδάκι που α­νοιγόκλεινε το ομπρελλάκι του μωρού.

Το μωρό βλέποντας το ομπρελλάκι ν ανοιγοκλείνει χαμογελούσε.

 Και ο Κωστάκης, βλέπο­ντας μια τη Λιλίκα και μια το μωρό, θυμήθηκε για λιγο τούς φί­λους του κι ύστερα ενώ με τ' αριστερό χέρι του κρατούσε το αμαξάκι άπλωσε το δεξί του στους ώμους της Λιλικας.


(Από τη Μαρία με τα κίτρινα και το Χρυσόστομο, αφιερομένο
στο Γιώργο το Μοναχικό και τη Δακτυλογράφο μας ... )

======
Οι   δια-ζευγμένοι..

Μου είναι   πρόβλημα,   πρέπει   να   τους   στέλνω   και   τους   δύο από "ένα   το   μήνα". 
 Και   συ,   βρε   Βασιλάκη,   γιατί   δεν   το   δίνεις να το διαβάσει η πεθερά σου; Δεν έχεις δει τους
απάτσι πώς καπνίζουν;
Άμα στέλνουμε από πέντε αντίγραφα σε κάθε οικογένεια θα βουλώσει η τουαλέτα σας μιά για πάντα.
Γι αυτό σας συνιστούμε να το κάνετε γύρα. Και μιά άλλη φορά θα σας στείλουμε δώρο ένα ρολό χαρτί
γιά την υγεία σας...
=======
Στους Δημήτρηδες και στις Δημητρούλες
και ειδικότερα στην Κα
Δημητρούλα Μουγειάσου,
ευχόμαστε Χρόνια Πολλά.

Μίλα μου

Μίλα μου.

Έχω μιά θλίψη,
πώς να σου την περιγράψω,
μου κόβει τη λαλιά.
Πώς θα μπορέσεις να τη νιώσεις!
Mα κι αν τη νιώσεις, τί σημασία,
εγώ την έχω.

- Μίλα μου.
  Πες ό,τι νάναι.
  Γιά τον καιρό.
  Αλήθεια, βρέχει;

- Μίλα μου.
  Πες μου γιά σένα.
  Πές γιά τη θλίψη. Τη μοναξιά.
  Κι αν δε σε νιώσω, θα σε ακούσω.
  Δεν θάχεις θλίψη. Θάχεις λαλιά.

Γιώργος ο Μοναχικός

========
========
Είναι μιά προσφορά της κόρης του μπακάλη
με το ψευδώνυμο "Γάτα" !

Κυρίες μου,

πετάξτε τα ηρεμιστικά.

Ζητείστε "συλλομεσούρ".

Τα βλήματα.

Τα βλήματα.

Δεν ξέρεις αυτά που ξέρω.
Δεν μπορείς να κάνεις
αυτά που κάνω εγώ.
Είσαι βλήμα.

Δεν ξέρω αυτά που ξέρεις.
Δεν μπορώ να κάνω
αυτά που κάνεις  εσύ.
Σε λατρεύω.

            Το βλήμα σου.

(Χρυσόστομος)

Από μάρμαρα δανεισμένα...

Από μάρμαρα δανεισμένα...

1. "Ενθάδε κείται Νικολής, φαντάρος μιά φορά,
     εις του πολέμου τους καιρούς σπουδαίως εκδουλεύσας
     τη δούλα κάποιου λοχαγού, καθώς και την κυρά,
     και θύμα εκδουλεύσεων πολεμικών εκπνεύσας!"
                                                    Γ. Σουρής

2. "Ώ ξείν', αγγέλειν λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα,
     τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι."

3. "Ενθάδε κείται ο μπατίρης ο Λουκάς
     που είπε τούτη την κουβέντα τη μεγάλη,
     πως τα λεφτά σου όσο ζεις αν δεν τα φας
     όταν πεθάνεις θα στα φάνε κάποιοι άλλοι."
                                   Λαϊκό τραγούδι.

4.  Ενθάδε κείται ο άνθρωπος που δε γεννήθηκε ποτέ
     γιατί ο μπαμπάς του χρησιμοποιούσε προφυλακτικό
     τύπου τάδε.
                                      Διαφήμηση...

Θέλετε να την ... καδράρετε ;

Μη σφίγγεσαι !

-
Μή σφίγγεσαι!

Όταν ήμουνα μωρό και μουρχότανε έβαζα τα κλάματα. Η μαμά μου μούλεγε "μη σφίγγεσαι".

Όταν αργότερα έμαθα να πηγαίνω μόνη μου στην τουαλέττα, βογγούσα. Ο μεγαλύτερος μου αδελφός που διάβαζε μου φώναζε "μη σφίγγεσαι".

Στο σχολεία παίζαμε σχοινάκι στα διαλείματα και το σχοινάκι μπερδευόταν στα πόδια μου. Τ’άλλα παιδιά μου φώναζαν "μη σφίγγεσαι".

Με τ’αγόρια που έβγαινα αργότερα έσκυβαν (για να πούμε την αλήθεια) κοντά στ’ αυτιά μου και μου ψιθύριζαν "μη σφίγγεσαι".

Όταν κάποτε αρρώστησα κι έπρεπε να μου κάνουν ένεση η νοσοκόμα μου είπε "μη σφίγγεσαι".

Σε συζητήσεις για το άγχος μου λέγαν "χαλάρωσε", μ’άλλα λόγια "μη σφίγγεσαι".

'Ολη η ζωή μου είχε γίνει πιά ένα "μη σφίγγεσαι". Ό,τι κι αν έκανα, στο μυαλό μου πάντα ακουγόταν "μη σφίγγεσαι".

'Ετσι - δε λέω - πέρασα αρκετά καλά στη ζωή μoυ. Κι όταν πια έγινα μ΄άσπρα μαλλιά είχα ένα πρόβλημα.

Μόλις συνέβαινε κι ώσπου να φτάσω στην τουαλέττα, τα εγγόνια μου φώναζαν. "Γιαγιά, σφίξου!"

Μαρία με τα κίτρινα
-

Με...τις ευλογίες σας...Ευχαριστώ.

Στις 18 Αύγουστος 2009 4:09 μμ, ο Costis C έγραψε:


"Αγαπητέ" μας,

Διάβασα, αν και καθυστερημένα, τα νέα ηλεκτρονικά τεύχη του Συλλο-
μεσούρ. Είναι πολύ ευχάριστη η (εκσυγχρονισμένη) επάνοδος του 
'συλλόγου μακροζωίας'.
Ένα μεγάλο μπράβο σε ολόκληρη την "συντακτική ομάδα".

Εγγράφηκα συνδρομητής χωρίς δεύτερη σκέψη!

Και όπως θα πρέσβευε κι ο Χρυσόστομος, ένα χωνάκι παγωτό, που 
και που, κάνει καλό στη μακροζωία. 

(Εύχομαι αυτό το "που και που" να διατηρηθεί τακτικότερα από ΕΝΑ 
ΤΟ ΜΗΝΑ).

Με Συλλομεσούρ χαιρετισμούς,

Κωστής

Η παρέλαση

-
(γράφει ο Χρυσόστομος).

Ξεσχίσαμε και φέτος στην παρέλαση. Ο σύλλογος μας μάζεψε τα πιό πολλά χειροκροτήματα. Αφού, να φανταστείτε, το βράδυ στην ταβέρνα χορεύαμε ζεμπέκικο με τον απόηχο από τα πρωϊνά παλαμάκια.

Πρώτη πήγαινε η φιλολόγα μας.
Η ψηλή φοιτήτρια των 22 μαιών. Κρατούσε το κοντάρι. Το κράτημα του κονταριού θέλει τέχνη. Κι η σημαία του συλλόγου κυμάτιζε στο ρυθμό του βαδίσματος της φιλολόγας. Μαζί και η φυλλωτή φούστα της.

Μόνη της, ε!
Παραστάτες δεν βάλαμε. Κανένας από τα μέλη του συλλόγου δεν είχε αριστεύσει στο σχολείο.

Εξ άλλου το άριστα δεν προσθέτει τίποτα στη μακροζωία.

Ύστερα ερχόταν το τμήμα ανδρογύνων. Οι νυκοκυραίοι!
Τα ζευγάρια πιασμένα από τα χέρια, σταυρωτά όπως στο χορό του Ησαία, σε δυάδες, προχωρούσαν στο ρυθμό του γαμήλιου εμβατηρίου "μαύρη είν'η νύχτα στα βουνά".

Εκείνες ντυμένες στ'άσπρα.
Εκείνοι με το μαύρο γαμπρικιάτικο κοστούμι και παπιόν. Το λουλουδάκι του γαμπρού στο πέτο. Και μια πολύ σινιέ ποδίτσα για το πλύσιμο τwv πιάτων.

Όχι! Οι κουμπάροι δεν ήλθαν. Μας είχαν υποσχεθεί, αλλά φαίνεται μετάνοιωσαν.

Ακολουθούσε το τμήμα ευθυμίας. Οι ζωντοχήρες.
Με φανταιζί κουστουμάκια. Πεταχτούλες, καμαρωτές, γεμάτες αυτοπεποίθηση, προχωρούσαν για τη νίκη. θερμά και παρατεταμένα τα χειροκροτήματα. Η φιλαρμονική, σε ρυθμό εμβατηρίου, έπαιζε "στη στεριά δε ζει το ψάρι ουδ'ανθός στην αμμουδιά..."

Ύστερα οι λεβεντόκορμοι! Τα γεροντοπαλλήκαρα.

Χαμός έγινε. Τί Μιλτιάδης! Τί Λεωνίδας! Τί Θεμιστοκλής! Τί Έκτορας! Τί Αχιλλέας! Οι ακτίνες τον ήλιου αντανακλούσαν στο φαρδύ μέτωπο τους. Πάψε! Μέτωπο, είπα.

Μετά απ'αυτούς τα μανούλια.
Ποιό ντύσιμο; Με μπικίνι ήταν. Παρά τον κανονισμό. Οι πρώτες τριάδες ήταν με τόπλες.

Δεν μπόρεσα να δω περισσότερο. Τα μάτια μου είχαν θολώσει από τη συγκίνηση. Αν θυμάμαι καλά, η φιλαρμονική παιάνιζε "η λίμνη των κύκνων" ή "το κύκνειο άσμα". Το τι σφύριγμα έπεσε δεν περιγράφεται. Λες κι είχαν μαζευτεί όλοι οι τσομπάνηδες της χώρας.

Και μετά;
Έ, μην τα περιμένετε όλα από μένα. Θα πρέπει να σας κόβει και λιγάκι. Πίσω απ΄τα μανούλια οι ασπρομάλληδες. Με τα μπαστουνάκια. Τα σύμβολα της υπερσεξουαλικότητας. Μερικά επιχρυσωμένα.

Ποιές τριάδες; Μπουλούκι σου λέω. Όποιος προλάβαινε (και μπορούσε) έσπρωχνε τον άλλο και πήγαινε μπροστά. Όπως γίνεται όταν ο ταχυδρόμος στη γειτονιά βγαίνει και κάνει διανομή τις συντάξεις σε κάποιο καφενείο.
Μερικοί να παράτησαν και πήγαν στο πάρκο, στα παγκάκια.

Οι γιαγιές;
Αυτές έμειναν σπίτι.
- Ε, Χρυσόστομε, μου είπαν. Εμείς έχομε χορτάσει και τις παρελάσεις και τη ζωή. Θα μείνουμε στο σπίτι να περιμένουμε το...γαλατά.

Εγώ;
Εγώ ήμουνα με το λαό. Με είχαν αποκλείσει από την παρέλαση λόγω αναστήματος. Είχα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών, για να βλέπω καλύτερα. Είχα σηκώσει τα χέρια μου στην ανάταση, για να με βλέπουν που χειροκροτούσα.
Κάπου - κάπου έχανα την ισορροπία μου κι έπεφτα προς τα μπρός.
Ας είvαι καλά εκείνη η καημενούλα που με στήριζε με την πλάτη της.
Ετσι είναι αυτά. Στις παρελάσεις και στη ζωή (κι η ζωή μιά παρέλαση είναι) πρέπει κάποιος να σε στηρίζει. Πρέπει να έχεις πλάτες.

Χρυσόστομος

==============

Του άρεζε ο παράς. Μα και ο λόγος. Ήταν παράλογος!

==============

Δροσιστικά

-
Δροσιστικές προτάσεις για τα καλοκαίρια.

1. Βγάλτε την κεραία της τηλεόρασης. Θα έχετε στην οθόνη σας ... χιόνια.

2. Πάρτε τηλέφωνο σε ραδιοφωνικό σταθμό να σας βγάλει στον αέρα να .... δροσιστείτε.

3. Τρώτε αγγουράκια. Ένας στους δύο δροσίζεται.

4. Όταν το κάνετε, ό,τι κι αν κάνετε, αναπνέετε ρυθμικά.

5. Αv παρ' όλα αυτά ζεσταίνεστε, μην το σκέφτεστε!

================
Είμαι και ο πρώτος, ρε!

Πολλοί άντρες κοιμούνται αμέσως μετά. Προσωρινή υπνηλία. Άλλοι ανάβουν τσιγαράκι στην κουζίνα. Οι πιό τυχεροί, ανάβουν δύο τσιγάρα και τα καπνίζονν ξαπλωμένοι με την κυρία.
Οι ειδικοί λένε πως χρειάζεται και λίγη κουβεντούλα, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα. Οι γυναίκες τους έχουν από χρόνια περάσει τους ειδικούς. Αρχίζονν αμέσως την κουβεντούλα.

- Αγόρι μου, είσαι ο πρώτος άντρας που γνώρισα!

-

Μπουμπού !

Η αναγκαιότητα της μακροζωίας.

(Γράφει η Μαρία με τα κίτρινα.)

Μπουμπού !

Μου γέμιζε τ' αυτιά αυτή η λέξη κι έκανε την καρδούλα μου να πηδάει από χαρά. Για μένα τόλεγαν!

Ύστερα πάει. Με βάφτισαν Μαρία.

Ώσπου να καταλάβω γιατί έγινε αυτή η αλλαγή, άρχισαν να με φωνάζουν "δεσποινίς". Αυτό βέβαια είχε άλλη γλύκα...

Δεν πρόλαβα καλά καλά να το χαρώ και νά το "κυρία".

Χωρίς καν να καταλάβω, άρχισε να μπερδεύεται τώρα με το "μαμά".

- Τί γίνεται δω, καλέ φιλενάδα; Να μήν το σκέφτομαι, έ; Καλά...

Μα αυτό το "συμπεθέρα", τί είναι πάλι; Γιά κοίτα βιασύνη να σου αλλάζουν τα ονόματα...

Και σε λίγο πάλι αλλαγή. "Γιαγιά" !

Ε, όχι και γιαγιά τόσο γρήγορα!

"Μπουμπού" και πάλι "μπουμπού".

Για κοίτα, καλέ! Λες καί κατάλαβαν τι σκέφτομαι! Όλοι τους φωνάζουν "μπουμπού".

Λες νάναι για μένα;

Αλλά πώς γίνεται; Κι εγώ φωνάζω "μπουμπού"...


------

Μην τάζετε
γάμο στη γυναίκα του σας αρέσει. Συγκινείται, έστω κι αν είναι παντρεμένη. Πέστε της απλά "συλλομεσούρ, μαντάμ"...Θά καταλάβει, έστω και κάπως αργά. Το καλό πάντα αργεί...

-

Ο συγγραφέας

Ο συγγραφέας από παιδί βοσκούσε τα γιδοπρόβατα του παπού του σε μιά ορεινή περιοχή της Θεσσαλίας. Έπαιζε πολύ ωραία φλογέρα. Δεν είχε πάει σε ωδείo.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του συγγραφέα δεν έγινε στο σχολείο, γιατί κοντά στα βοσκοτόπια σχολείο δεν υπήρχε. Έβλεπε όμως συχνά πώς γενιόντουσαν τ' αρνάκια και τα κατσικάκια κι είχε πάρει κάποια ιδέα.
Μια φορά παρακολούθησε τον παπού του που ξεγένησε την καφετιά τους αγελάδα (που την άρμεγε κι έπινε το γάλα της) και ήταν πολύ περήφανος που έφερε ζεστό νερό να ξεπλύνουν μαζί με τον παπού του το νεογένητο μοσχαράκι.

Όταν γενήθηκε η μικρότερη αδελφή του, η γιαγιά τoυ δεν τον άφησε να μπεί στο δωμάτιο του σπιτιού τους όπου θα γενούσε η μητέρα του. Έτσι του είχε μείνει η απορία αν η γένα της μητέρας του έμοιαζε με τη γένα της αγελάδας. Πάντως τον πρώτο καιρό δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τί αγαπούσε περισσότερο. Το μικρό μοσχαράκι ή τη μικρή αδελφή του.

Στα εφηβικά του χρόνια πέρασε τις ωραιότερες στιγμές της ζωής του με μιάν αγγλίδα τουρίστρια.. Μόλις την είδε, σταμάτησε τη φλογέρα και τη σφύριξε.

-Είσαι ένα τσοπέϊνος; είπε εκείνη χαμογελαστή.

Ήταν έτοιμος να διορθώσει τα ελληνικά της. Ευτυχώς όμως αμέσως πήρε στροφές. (Πονηρός ο βλάχος!). θυμήθηκε τη μικρή αδελφή του που μάθαινε αγγλικά κι έλεγε τις πατάτες "ποτέϊτος".

" Όλες έτσι μιλάνε" σκέφτηκε. Και χαμογέλασε με τη σειρά του.

Ώρες ολόκληρες, ξαπλωμένοι κάτω απ' τη σκιά ενός γεροπλάτανου, δεν άκουγαν τίποτε. Ούτε τα βελάσματα απ' τ' αρνάκια, ούτε τα γαυγίσματα του σκύλο0υ που φύλαγε το κοπάδι. Εκείνος δεν χόρταινε να χαϊδεύει το...ολόμαλλο της αγγλίδας. Εκείνη πάλι τον καμάρωνε όταν φορούσε την κάπα του με τη μυτερή κουκούλα...

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα επήλθε μεταξύ τους ένα πολύ δυνατό understanding (αντερστέντιγκ), όπως έλεγε εκείνη.
Κάθε μέρα έστελνε γράμματα στις φίλες της καί τις συμμαθήτριες της καί εξυμνούσε τη δροσιά της θεσαλίας.

Έτσι, ξεκίνησε η μεγάλη ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης...


-

Συνεργάτες

Συνεργάτες στο "ένα το μήνα".

Μαρία με τα κίτρινα.

Φιλολόγα. Είναι εκπρόσωπος του διαρκούς προβληματισμού, γνωστού σαν "ποιόν αγαπάς καλύτερα, τον άντρα σου ή το γείτονα".

Χρυσόστομος.

Γιός της γνωστής ρήσης "Πέστα, Χρυσόστομε". Αγνώστου πατρός.

Γιώργος ο Μοναχικός. (Γ.M.)

Είναι μηχανικός υφασμάτων μακό. Αγαπάει πολύ τη δουλειά του. Έχει σαν χόμπυ του το ψάρεμα.

Συνηθίζει να λέει. "Θα ήθελα, αν μπορούσα, να ζω στην Αγρια Δύση και νάμουν ένας μοναχικός καουμπόϋ. Όμως τώρα ζω στη γλυκιά Ανατολή. Είμαι λίγο ανατολίτης και πολύ σκάω-μπόϋ".

Δακτυλογράφος.

Όλα τα λάθη είναι δικά της. Παρόλα αυτά, δεν θα πάψει ποτέ να είναι μιά φοιτήτρια της φιλολογίας, 22 ετών, ψηλή, σημαιοφόρος των μανουλίων.

Το πρόβλημα της είναι τα κρεβάτια. Τα συνηθισμένα κρεβάτια. Όταν την ξαπλώσετε σε ένα από τα συνηθισμένα κρεβάτια κρέμονται τα πόδια της. Γι'αυτό - η κακομοίρα - αναγκάζεται να τα σηκώνει.

Συστατικά της μακροζωίας.

Το μυστικό για μακροζωία είναι να βρίσκεις τον εαυτό σου. Τον πραγματικό εαυτό σου. Εδώ μέσα κρύβονται η χαρά, η ελπίδα καί η ευτυχία.

Π.χ. Βρίσκεις ένα μανούλι και σκέφτεσαι.
"Είναι το είναι μου." (Χαρά, ε).
Του λές. "Είσαι το είναι μου" (Ελπίδα).
Αν σ' απαντήσει. "Είμαι το είναι σου", τότε τί ευτυχία ! και φυσικά μακροζωία...

-

Αξιοκρατία

-

Αξιοκρατία.

Σε αντίθεση προς άλλους, στο σύλλογο μας επικρατεί η αξιοκρατία που εκφράζεται με Τέσσερα Μ. Ιδού: Μη Με Μαλώνεις Μάννα!
-
ΣΣ. Ήδη γίνεται μελέτη γιά το πέμτο Μ. που έχει εξελιχθεί σχεδόν σε τίτλο ευγενείας, κάτι σα μίστερ...Ορίστε; Ναι, μαζί και με το λάμδα. Βέβαια και το κάπα. Φυσικάαα.
-

Μέσα έκφρασης.

Διαλέξαμε τη γλώσσα. Δεν έχει κόκκαλα. Ό,τι δεν έχει κόκκαλα αρέσει. Ακόμα και τα μικρά παιδιά προτιμούν τα ψάρια δίχως κόκκαλα. Τη γλώσσα.
-
========
Συνθήματα μακροζωίας. (εγκεκριμένα από το σύλλογο).
-
Για να μην πεθάνετε ποτέ, κάθε φορά που συναντάτε μανούλι, να του λέτε:
"μετά από σένα ας πεθάνω! "

Ως γνωστόν, τα μανούλια ποτέ δεν πεθαίνουν!

(Αθάνατα μανούλια, μαζί σας στον αγώνα για τη μακροζωία!)
-
------------
-
Το στρές

μικραίνει τη ζωή. Όλοι το πιπιλίζουν.
Στρές, σημαίνει πίεση που δεν τη θέλουμε. Δηλ. βιασμός.
Όμως, κάποιος έλεγε: Αν ο βιασμός είναι αναπόφευκτος, ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ (εδώ συμφωνούν και οι γιατροί) και AΠΟΛΑΥΣΤΕ τον ! (εδώ συμφωνούν και τα μανούλια, νομίζω...)

-

Πισινό εξώφυλλο

-

Εργα του ΙΔΙΟΥ.


1. Οχτώ χρόνια φοιτητής.
2. Οχτώ χρόνια φαντάρος.
3. Οχτώ χρόνια βιομήχανος.
4. Οχτώ χρόνια μηχανόβιος.
5. Οχτώ χρόνια εργάτης.
6. Ένας γάμος κι εφτά πεθερικά.
7. Τρία παιδιά και μιά πεντάμορφη.
8. Τυχερός αριθμός το είκοσι!


Κυκλοφορεί: ο ΙΔΙΟΣ.


-

(...) Εξώφυλλο

-

Σύλλογoς Μεσoυρανούντων "ΣΥΛΛΟΜΕΣΟΥΡ".
- Α KING SIZE LIFE SOCIETY -
"Ο" ... σύλλoγος για τη ... μακρoζωία.


ΕΝΑ το ΜΗΝΑ.


Περίoδος 1989-1990. ( ανθολόγιο )


Στο Πανεπιστήμιο της ΖΩΗS,
διατριβή επί ... μακροζωία.


"Τη λάτρευε τη Σοφούλα !
Κοντά της ένιωθε φιλόσοφος..."


4η έκδοση. (με πρόλογο ! )


Προηγούμενες εκδόσεις:

1η. Αντίτυπα δέκα !
2η. Αντίτυπα είκoσι !
3η. Αντίτυπα τριάντα κι ένας άσσος !

-

(3) ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

-
Το "Ενα το μήνα" κυκλοφόρησε μεταξύ φίλων σε τετρασέλιδα (φωτοτυπίες) δακτυλογραφημένα σε μια παλιά γραφομηχανή μοντέλο 1968 με πληκτρολόγιο με περισπωμένες κλπ, που τα αντίστοιχα πλήκτρα της γραφομηχανής καταστράφηκαν, ως δια μαγείας, ακριβώς τις μέρες που καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα! Τρομερό.

Λυπηθήκαμε όλοι. Κυρίως για την περισπωμένη, γιατί είχαμε συνηθίσει να γράφουμε το "σαγαπώ" - τί λες, ναι... ναι σου λέω, γλυκιά μου - με περισπωμένη...

Εκείνη την εποχή ένας διακεκριμένος λογοτέχνης της εποχής είχε πεί: είναι ιεροσυλία να βγάλουν την υπογεγραμένη απ' το ωμέγα"...(Τώρα αυτό πού κολάει, έτσι το θυμήθηκα, ο Θεός να τον αναπαύει.)

Ακολουθούν επιλογές - ανθολόγιο κειμένων από τα "ένα το μήνα" όπως τα έδεσε σαν βιβλίο κάποιος φίλος. 'Οσα φυσικά συμάζεψε.

Ξέχασα, και ...σκίτσα...

Πάμε...
-

(2) ΕΝΑ το ΜΗΝΑ

μηνιαίο δελτίο του συλλόγου. (κατόπιν συνταγής του οικογενειακού σας γιατρού!?)

(1) Έτσι ιδρύθηκε !

-
Ο Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.) ζήτησε να τον γράψουν, μα δε τον γράψανε! Όμως αυτός ευγενικά τους έγραψε και γράφτηκε μόνος του μέλος στο σύλλογο μεσουρανούντων "συλλομεσούρ", a king size life society, ο σύλλογος για τη μακροζωία...

-,