Το δώρο του Αντώνη

Ο Αντώνης φίλος και μέλος του Συλλομεσουρ μας υπέδειξε

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΟΤΥΧΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΚΑΛΑ" από τον Επίκουρο,

Σχετική πηγή http://www.mousa.gr/html/epikouros.html

Πολλά ευχαριστώ

Μαρία με τα κίτρινα

ΤΑ ... ΔΩΡΟΥΓΕΝΝΑ

Και αφού απολαύσανε οικογενειακά στην εκκλησία, σχεδόν όλη τη Θεία λειτουργία και το τροπάριο της μέρας, δεν το θυμάμαι ολόκληρο, κάπου οι πιτσιρίκοι έκαναν φασαρία και δεν άφηναν το ψάλτη να ακουστεί, αλλά το μουρμούριζε ο διπλανός μου, όσο κι αυτός θυμόταν, κάπως έτσι "εν αυτή (με περισπωμένη και υπογεγραμμένη το 'τη') γαρ, οι τοις άστροις λατρεύοντες, (πούσαι κα Σταυρούλα, F1=Help), υπό αστέρος εδιδάσκοντο, ΣΕ προσκυνείν, τον Ηλιον της Δικαιοσύνης και ........ Κύριε, δόξα σοι..."  γυρίσανε στο σπίτι και μετά τα ματς-μουτς κι ώσπου να φωνάξει η γιαγιά για το τραπέζι άρχισαν να ανοίγουν τα κουτιά με τα δώρα.

Δωρούγεννα, σκεφτόταν ο παππούς, καθισμένος σε μια γωνιά σιωπηλός, αλλά μ ένα διαρκές χαμόγελο γεμάτο καλοσύνη, και προσπαθούσε να μη χάσει ούτε μια κίνηση, ούτε μιά λέξη, ούτε μιά τσιρίδα από τα πάσης ηλικίας μέλη της οικογένειας...

Και να φανταστεί κανείς ακόμη δεν ήρθε ο Άγιος Βασίλης από την Καισαρία...

Θυμόταν τα νιάτα του, όταν έβγαινε στην αγορά με τη γιαγιά, νιόπαντροι, να ψωνίσουν δώρα, σε κάθε βήμα του, ένοιωθε δίπλα του τη γιαγιά να τον "διακτινίζει" για να βρεί πόσο χρήμα μπορεί να του πάρει για τις δικές της αγορές, τα δώρα. Τότε δεν ήταν γέρος ούτε και τσιγκούνης, αλλά και κείνη η ορμή να πάρουμε κι αυτό να πάρουμε και κείνο ήταν κάτι που του θύμιζε τη Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι της έκοβες, δύο κεφάλια φυτρώναν στη θέση του ενός. Έτσι και με τα δώρα. Μόλις έπαιρνες το ένα, σου ζητούσε κι άλλα δύο. Βωμός της αγάπης, σκεφτόταν.   

Αλλά μη ξεχνάμε και τον έρωτα! Πού τον θυμήθηκε τώρα. 

Ο παπούς κατάφερνε να τα καταφέρνει. Ηρακλής δεν ήθελε να γίνει. Δε ήθελε φυσικά να σκοτώσει καμιά Λερναία Ύδρα...Ούτε φυσικά και τη γιαγιά στα νιάτα τους. Ηταν ερωτευμένος με τη γιαγιά...Του άρεζε και το τραγουδάκι. "Μια ζωή την έχουμε κι αν δε την γλεντήσουμε..." 

- Φτάνουν αυτά τα δώρα που πήρες, της έλεγε τρυφερά. Έχω να σου κάνω και μερικά δωράκια το βράδυ στο κρεβάτι...

- Α, να χαθείς, βρε, σα δε ντρέπεσαι λιγάκι, τούλεγε και σταματούσε να ζητάει περισσότερα δώρα.

Ήξερε πολύ καλά, αχ γιαγιάκα μου, πόσο σαγαπώ, ότι ο παπούς στο κρεβάτι την ξεχνούσε τη Λερναία ΄Υδρα. Μετά το ένα, άλλα δύο. Μετά τα δύο, άλλα τέσσερα! Όχι ότι τα μετρούσε. Δε συμπαθούσε καθόλου τα μαθηματικά.

Το ίδιο κι η γιαγιά...

Καλά Δωρούγεννα,

όλος ο σύλλογος, 
με όλα του τα μέλη...