Το πάσσο των 50...

- Γειά σου, βρε καπετάν Νικόλα, με τα ωραία σου...

Ο καπετάν Νικόλας έπαιρνε μόνος του το λόγο στον καφενέ του συλλόγου και πριν ακόμα φτάσουν τα καφεδάκια. 

Πρώτα έρχονταν ο δίσκος με τα σκέτα καφεδάκια με το Χρυσόστομο. Μετά τα μέτρια με τη Μαρία με τα κίτρινα. Και μετά τα γλυκυβραστά με τη δακτυλογράφο. Τη φοιτήτρια, βρέ, των 22 μαιών. 

Ο Γιώργος ο Μοναχικός έφτιαχνε μόνος του το φραπεδάκι του  και μετά έβγαινε από το γραφείο του για να το πιεί στη υγειά των άλλων μελών του συλλόγου. 

Λοιπόν ο καπετάν Νικόλας σήμερα μας ανήγγειλε πως με δική του εισήγηση ο σύλλογος θα εφοδιάζει τα μέλη του με το πάσσο των 50 στα πεντηκοστά γενέθλια κάθε μέλους.

Διότι, όπως εξηγούσε στα μέλη, η ζωή του ανθρώπου περνάει από διάφορες φάσεις. 

"Παιδική ηλικία" παιχνίδι, γέλια και χαρές.  

"Εφηβική ηλικία" παρέα με την Αθηνά! ¨Σύν Αθηνά και χείρα κίνει"...'Οπως τη θές τη πλάθεις και ό,τι θες την κάνεις με τη φαντασία σου. Ψηλή, κοντή, ντυμένη, γυμνή, ορθάτη, ξαπλωτή και να μή τα πολυλογώ, δεν μπόρεσα ποτε να καταλάβω γιατί θέλουν να καταργήσουν τα αρχαία ελληνικά από τα σχολεία. Τόσα ωραία γνωμικά... Να κι άλλο ένα, να το θυμηθώ, " Στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"...

"Ηλικία του αραμπά". "Αραμπάς περνά σκόνη γίνεται", κάτι βράζει, κάτι χύνεται,  εκείνη πάνω στον αραμπά του μπαμπά της με γύρω γύρω στολισμένο με "στεφάνια να πλέξουμε με ρόδα και κρίνα" τρέχει στην εξοχή να πιάσει το Μάη...

Κινδυνεύεις να σε πάρει σβάρνα, αν δεν προλάβεις ν ανεβείς στο άρμα της. Κι αν προλάβεις και δεν σε πατήσει με το άρμα της, έννοια σου. Πες αλεύρι... Ένα μυτερό τακούνι σε περιμένει "η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα!" Πές νεοελληνικά το "φοβήται" ευλογημένε μου. "Να σέβεται", πάει να πει, και τα συναφή καλά πράγματα. Αλλά, να σας πω κάτι; Όπως και να το πει, άμα μπει η κουλούρα, άστο για αργότερα...

Κι εν πάσει περιπτώσει, σ αυτή την ανωκατιανή ηλικία κρατάς ένα γερό χαρτί, να πατσίζεις τα χρωστούμενα το βράδυ στο κρεβάτι. Μάχη, αγόρι μου, στο κρεβάτι, βάλτην από κάτω, μάχη σου λέω, "σώμα με σώμα", στόμα με στόμα. "Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Εκεί εσύ, να επιμένεις ότι έχεις δίκιο...     

Αλλά κι αυτό τελειώνει. Τα φυσίγγια. Μέση ηλικία. Μεσόκοπος. Κοτσομεσιασμένος. Μεσουράνημα, το λέει ο σύλλογος...

Το ιδιο κι εκείνη! Τα ζουμιά. Οι σούπες με το αυγό "κομένο". Τί να φάει...Ξαναζεσταμένο φαγητό; Άστα. Να μένει το βύσινο...

Εδώ έρχεται η μεγάλη στιγμή! Το πάσο των 50! Ο πενηντάρης. Η πενηντάρα.

Συρόμενη πόρτα στη μέση του σπιτιού. Την ανοίγεις αν έλθουν τα παιδιά και τα εγγόνια ή κάνας φίλος, αν, έχουν χαθεί κι αυτοί, και την ξανακλείνεις όταν φύγουν. Δυο  εξώπορτες, η μία για τον ένα η άλλη για τον άλλο κλπ κλπ

Ούτε καυγάδες ούτε διαζύγια ούτε ξεφτίλες. Λίγη αξιοπρέπεια κάνει καλό στη μακροζωία...

Το πάσο των 50 λοιπόν μέχρι να φτάσει κάποτε, μακάρι να αργήσει, συλλομεσούρ δηλαδή, και να βρεθεί ο ένας απ τους δυό με δύο πάσσα...

- Α, ήρθαν και οι γλυκυβραστοί και η δακτυλογράφος...Τι κορμί...
Θα γίνω φοιτητής, ποτέ δεν είναι αργά...

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ.Μ.)

.