Το μοιραίο λάθος της καθαρίστριας (2 και τέλος)

(Κι αυτό τύπου W.C.)

Μαζεύτηκαν όλοι γύρω γύρω από το πτώμα. Οι κυρίες προσπαθούσαν
να καθησυχάσουν την τρομαγμένη καθαρίστρια. Οι άντρες προσπαθούσαν
ν΄αναγνωρίσουν το πτώμα, αλλά δεν μπορούσαν να το διακρίνουν καλά.
Η ομίχλη βρίσκοντας ανοιχτή την είσοδο της πολυκατοικίας είχε εισχωρήσει
στην οικοδομή. Βέβαια είχαν ανάψει τα κοινόχρηστα φώτα, αλλά τί να σου
κάνουν κι αυτά με τις μικρές τους λαμπίτσες που τους βάζουνε για
οικονομία ρεύματος. Εδώ χρειαζόταν φώτα ομίχλης! Αλλά ποιά
οικοδομή έχει φώτα ομίχλης. Πανάκριβα είναι.

Οι συζητήσεις έπαιρναν κι έδιναν. Η είσοδος της οικοδομής έμοιαζε
σαν οι ένοικοι να είχαν γενική συνέλευση για θέματα της οικοδομής.
Η μόνη διαφορά ήταν πως αυτή η μέρα δεν ήταν Κυριακή. Γιατί η
καθαρίστρια δεν έρχεται για τις σκάλες τις Κυριακές.

Μέσα σ΄αυτό το πανδαιμόνιο ατυχώς ή ευτυχώς η κυρία Λένα είχε αφήσει
μισάνοιχτη την πόρτα του διαμερίσματός της. Έτσι το χαριτωμένο σκυλάκι
της, η μικρή Λουλού, βρίσκοντας την πόρτα ανοιχτή την κοπάνησε και
κατεβαίνοντας προσεχτικά τις σκάλες έφτασε κάτω. Κανείς δεν το
αντιλήφτηκε. Το σκυλάκι βλεποντας έναν άνθρωπο ξαπλωμένο αμέσως
αναγνώρισε πως ήταν ο θυρωρός της οικοδομής. Δεν είχε την τύχη να
είναι ένα αστυνομικό σκυλάκι, αλλά αγαπούσε πολύ το θυρωρό, γιατί
εκείνος έβγαζε τη Λουλού για πιπί. Βέβαια το σκυλάκι δεν καταλάβαινε
την υστεροβουλία του θυρωρού. Εκείνος το πήγαινε το σκυλάκι για πιπί
όχι γιατί το αγαπούσε, αλλά γιατί δεν ήθελε να ρυπαίνονται οι σκάλες της
οικοδομής. Έτσι λοιπόν η μικρή Λουλού βρίσκοντας το θυρωρό
ξαπλωμένο άρπαξε την ευκαιρία να του δείξει την αγάπη της και
άρχισε να τον γλείφει με τη γλωσίτσα της κάτω από το δεξιό αυτί του.

Το γαργάλημα του αυτιού ξύπνησε το θυρωρό, που τεντώθηκε κι άρχισε
να χασμουριέται.
 - ΖΕΙ ! ακούστηκε η φωνή του προέδρου της πολυκατοικίας.
 - Ζωντανός είσαι, βρε ζώον, του πετά η γυναίκα του προέδρου της
οικοδομής κι εμείς αναστατωθήκαμε βλέποντας ένα πτώμα!
 - Ήμουνα πτώμα... στην κούραση, είπε ο θυρωρός, κι αποκοιμήθηκα
χωρίς να το καταλάβω...και σκύβοντας στ΄αυτί του προέδρου της
οικοδομής εξηγούσε ψιθυριστά:
 - Χτές το βράδι τα πίναμε με το φοιτητριάκι της φιλολογίας, που μένει
επάνω στο δώμα της πολυκατοικίας και της είπα να φέρει την άλλη φορά
και καμιά φίλη της για σας. Κι όσο για τα κοινόχρηστα που χρωστάει, θα
το ταχτοποιήσουμε το θέμα. Ο πρόεδρος είναι καλό παληκάρι. Της είπα.

Εκείνη τη στιγμή, μόλις η καθαρίστρια συνειδητοποίησε πως το πτώμα
σηκώθηκε κι άρχισε να μιλάει με τον πρόεδρο, νόμισε πως βρυκολάκιασε.
Πάτησε τις τσιρίδες της και σωριάστηηκε στο μωσαϊκό.

Την ίδια στιγμή ο δέκατος τρίτος άντρας που προσπαθούσε να πάρει
τηλέφωνο  την άμεση δράση της αστυνομίας και έβρισκε τη γραμμή
κατειλημένη από τα τηλεφωνήματα των άλλων δώδεκα κατάφερε επί
τέλους να πιάσει γραμμή. Μόλις άκουσε "άμεση δράση, λέγετε παρακαλώ"
ανεφώνησε:
 - Γυναίκα, τόπιασα!

Ο αστυνομικός, που είχε αναλάβει φρέσκος τη βάρδια του κι ήταν
έτοιμος για δράση, (είχε απομονώσει από το τηλεφωνικό κέντρο το
συνάδελφο του - κομπιούτερ, που ήταν μόνο για τη νύχτα), ρώτησε΅
 - Τί πιάσατε, κύριε;
- Ένα πτώμα! απάντησε ο δέκατος τρίτος άντρας.
 - Μήπως κάνετε λάθος, κύριε; συνέχισε με ευγένεια ο αστυνομικός.
 - Όχι, απάντησε ο δέκατος τρίτος άντρας. Εγώ δεν κάνω λάθος. Το λάθος
το έκανε η καθαρίστρια και τώρα είναι νεκρή!
 - Το μοιραίο λάθος της καθαρίστριας, μονολόγησε ο αστυνομικός κι έπειτα
συνέχισε:
 - Έτσι που μου τα περιγάφετε, μάλλον θα πρέπει να τηλεφωνήσετε στην
εκκλησία...

Χρυσόστομος
.