Τα χαμόγελα

Το χαμόγελό του ήταν αφοπλιστικό!

Κάθε κοριτσάκι μόλις που τον έβλεπε να χαμογελάει, αν φορούσε πουκαμισάκι άρχιζε να ξεκουμπώνεται...

Αν φορούσε φόρεμα με φερμουάρ στη ραχοκοκαλιά μόλις που τον έβλεπε να χαμογελάει γύριζε την πλατούλα της και τον παρακαλούσε να της ανοίξει το φερμουάρ...

Αν φορούσε φόρεμα με πολλά κουμπάκια στρουμπουλά στη ραχοκοκαλιά της μόλις που τον έβλεπε να χαμογελάει του γύριζε την πλατούλα της και τον παρακαλούσε να της τα ξεκουμπώσει ένα ένα...

Είχε γίνει φίρμα στο ξεκούμπωμα... Πολύ δουλειά φίλε μου... Πολύ δουλειά!

Αλλά κάποια στιγμή έκοψε απότομα η πολλή η  δουλειά... Τα κοριτσάκια ένα μετά το άλλο δεν του ζητάγαν ξεκουμπώματα - άη ξεκουμπήσου, Χρυσόστομε, όλο χαζομάρες λες...

Τί είχε συμβεί...
 
Στη γειτονιά είχε έλθει ένα παληκάρι, όχι με αφοπλιστικό χαμόγελο, αλλά με ένα ... εφοπλιστικό χαμόγελο, κατάλαβες τώρα κύριε Χρυσόστομε;;;

Γιώργος ο Μοναχικός (Γ..Μ.)

.