Ένα ιπτάμενα χαλάκι παρ ολίγο θα έπεφτε πάνω στο κεφάλι του αλλά πρόλαβε να τραβηχτεί προς τα πίσω και γλύτωσε το κατακέφαλο μοιραίο χτύπημα. Ήταν πιά εξοικειωμένος μ αυτή την κίνηση, να τραβιέται εγκαίρως, μετά από τόση εμπειρία στο σεξ. ΄Ομως "το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον" έλεγαν τα προ Χριστού πατριωτάκια μας.
-Χίλια συγνώμη, κύριέ μου, ακούστηκε μια γλυκειά φωνούλα απο το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου, γλίστρησε από τα χέρια μου καθώς το τίναζα, συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη...
Είχε σταματήσει να την ακούει μετά από κείνο το "γλίστρησε", τό είπε εκείνη τόσο τρυφερά, δε φταίει αυτός...
- Σας το ανεβάζω αμέσως, μη στενοχωριέστε! Σούρχομαι, είπε πιο χαμηλόφωνα...
Μόλις την είδε από απόσταση βολής ευχόταν να του πέφτουν κάθε μέρα τέτοια χαλάκια που γλιστράνε.
Τον είδε να έχει πολύ τρακ, πρώτη φορά του είχε τύχει τέτοιο χαλάκι, και προσπάθησε να τον ενθαρύνει. Της φαινόταν πολύ χρήσιμος γιατί το χαλάκι της συχνά της γλιστρούσε.
- Κάθέίστε, του είπε τρυφερά, να ετοιμάσω καφεδάκια και όπως έλεγε και η γιαγιά μου "ζείστε τη μέρα σας σαν νάναι η τελευταία"...
- Και τώρα τί κάνει μόνος του σε κείνο το τραπεζάκι, Χρυσόστομε;
- Δεν ξέρω ακριβώς... Κάτι γράφει... Ίσως να γράφει τη ...διαθήκη του...
Να του βάλουμε και λίγη μουσικούλα...
ΟΚ
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου