Ήταν μια εποχή, όχι πολλά χρόνια πριν από το σήμερα, που οι πατεράδες χαιρόταν πιο πολύ, αν το παιδάκι που γεννιόταν ήταν αγοράκι, και λιγότερο, αν το παιδάκι ήταν κοριτσάκι...
Ένας απ αυτούς, για τη σημερινή μας ιστοριούλα ήταν και ο μπάρμπα Γιάννης. Είχε στο ενεργητικό του τρία αγοράκια και από τα τρία επέζησαν τα δύο... Ήταν περήφανος και για τα τρία. Γι αυτόν και το τρίτο ζούσε. Ζούμε όσο υπάρχουμε στο μυαλό, στη μνήμη, κάποιων άλλων έλεγε ο παπάς του χωριού από γνωστό "Αιωνία αυτού /ης /ων η μνήμη" . Και ο μπάρμπα Γιάννης σεβόταν τον παπά...
Αργότερα από τα δύο αγόρια του που είχαν επιζήσει γεννήθηκαν τέσσερα εγγονάκια. Αγόρια και τα τέσσερα!
Παρά το γεγονός της κάποιας μεταβολής των αντιλήψεων ο μπάρμπα Γιάννης ήταν "σιωπηρά" πάλι περήφανος για τα τέσσερα αγοροεγγονάκια του.
Από τα εγγονάκια του μπάρμπα Γιάννη γεννήθηκαν δύο αγοράκια και τρία ! μέχρι στιγμής κοριτσάκια...
- Μπάρμπα Γιάννη η Μπάρμπη φταίει, καλά που δεν τη γνώρισες...
Σήμερα βαφτίστηκε και το τρίτο κοριτσάκι, το τρίτο κουκλάκι της Μπάρμπη, να μας ζήσει...
Ελπίζουμε από κεί που είσαι να συγχωρήσεις τη χαρά μας και τη συγκίνησή μας για την πλειοψηφία της Μπάρμπη, έτσι μπάρμπα Γιάννη...
Σ ευχαριστούμε...
1 σχόλιο:
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Δημοσίευση σχολίου